Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 14ο

Δεν της απάντησα και επέστρεψα στο να κοιτάω την οθόνη του κινητού μου, περιμένοντας ένα τηλεφώνημα που να μου έλεγε πως ο Ερμής ήταν σπίτι.

"Αθανασία δεν είναι ώρα τώρα" της απάντησε ο Βίκτωρ και κάθισε δίπλα μου.

Η χημικός μας κοίταξε καλύτερα. Όταν είδε την έκφραση μου κάθισε καλύτερα στην πολυθρόνα και πήρε το σοβαρό της ύφος.

"Τι έγινε;" ρώτησε.

Την κοίταξα στα μάτια κι έστρεψα το κεφάλι προς τα κάτω.

"Εξαφανίστηκε ο μικρός μου αδελφός" ψέλλισα.

Γούρλωσε τα μάτια και κοίταξε τον Βίκτωρ.

"Τι; Πως έγινε αυτό;" ρώτησε με ενδιαφέρον. "Αυτό είναι απαίσιο, λυπάμαι πάρα πολύ"

Ένεψα καταφατικά.

"Ξεκινήσατε έρευνες στο τμήμα;" ρώτησε τον Βίκτωρ. "Ψάξατε την περιοχή;"

Σηκώθηκα και άρπαξα το κινητό μου από το τραπέζι.

"Που πας;" με ρώτησε ο Βίκτωρ.

"Θα κάνω ένα τηλεφώνημα" απάντησα.

"Απλά προσπάθησε να ηρεμίσεις και να μην απειλήσεις κάποιον ξανά"

Ένεψα καταφατικά ξέροντας πως δεν θα το τηρούσα.

*Βίκτωρ*

Περίμενα να κλείσει η πόρτα και κοίταξα αμέσως την Αθανασία. Περίμενα λίγα δευτερόλεπτα για να σιγουρευτώ πως δεν θα μας άκουγε η Αντριάνα.

"Πως διάολο έγινε αυτό;" ρώτησε.

"Δεν ξέρω ρε συ Αθανασία" απάντησα σκεπτικός. "Πρέπει να πάρω τον Τάσο τηλέφωνο"

"Θα σε γδάρει ζωντανό" αποκρίθηκε.

Πήρα μια κοφτή ανάσα.

"Θα γίνει έξαλλος όταν μάθει πως αντί να τους προσέχω, άφησα τον μικρό να χαθεί"

"Ή αν μάθει πως φιλιέσαι με την κόρη του" πρόσθεσε.

"Έλα αηδίες κι εσύ, έγινε μια φορά επειδή ήμουν μεθυσμένος" απάντησα εκνευρισμένος.

"Αν τον πάρεις κι έρθει, η Αντριάνα θα μάθει πως σε έβαλε να τους προσέχεις"

"Δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό"

Εκτός του ότι θα με μισήσει και δεν θα θέλει να δει μπάτσο μπροστά της ξανά.

"Πρόσεχε και θα το πιστέψεις" αποκρίθηκε ειρωνικά η Αθανασία.