Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 46ο

"Φύγε απ' το θρανίο μου" έτριξα αρπάζοντας την τσάντα μου απ' το πάτωμα. "Τώρα"

"Τελικά μιλάει το μωρό" αναφώνησε ενθουσιασμένος.

Με μια κίνηση τον χτύπησα δυνατά στο κεφάλι με την τσάντα.

Μια κραυγή πόνου ξέφυγε απ' το στόμα του.

Να μάθεις!

"Ρε πας καλά;" ρώτησε κρατώντας το κεφάλι του.

"Μια χαρά πάω"

"Ρε αυτό πόνεσε" παραπονέθηκε.

"Το ξύλο απ' τον μπάτσο να δεις πόσο πονάει" απάντησα.

"Έσωσα τον κώλο σου 100 φορές και επιμένεις να ρίχνεις λάδι στην φωτιά, σαν καθυστερημένο κάνεις"

"Σου αρέσω και το ξέρεις"

"Φύγε από εδώ ρε" έτριξα ξανά.
"Έτσι εξηγιέσαι; Με δίνεις στον μαλάκα τον μαθηματικό;"

"Εγώ τον σκοπό μου τον κατάφερα" απάντησε. "Μου μιλάς"

"Το σπιτάκι σου θα γαμήσω αν δεν με αφήσεις ήσυχη ρε"

"Δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι τόσο επιθετική"

"Επειδή είσαι ένας μαλάκας και μισός, γι' αυτό" αναφώνησα. "Μπορείς να φύγεις απ' το θρανίο μου;

Ούτε που να το σκέφτεσαι πως θα κάτσεις δίπλα μου"

"Μα γιατί;" ρώτησε γελώντας πρόστυχα.

Κάθισα στο θρανίο χαμογελώντας του αισθησιακά.

"Επειδή, κάθε βράδυ έχω έναν άντρα 100% να με περιμένει στο κρεβάτι να κάνουμε άγριο σεξ και μας ακούει όλη η πολυκατοικία.

Με εσένα το πολύ πολύ να παίξω κανένα τάβλι.

Και το μόνο που μπορεί να ακούσει η πολυκατοικία είναι τα γέλια μου όταν βγάλεις το παντελόνι και δω το τσουτσουνάκι σου" του είπα.

"Γι' αυτό πάρε απόφαση πως δεν πρόκειται να σου κάτσω και πήγαινε σε καμιά εύκολη απ' αυτές που πηδάς κάθε βράδυ και άσε με εμένα με τον μπάτσο μου" συνέχισα χαμογελώντας.

Με κοίταξε στενεύοντας τα μάτια.

"Κοίτα" άρχισε. "Δεν σου ζήτησα να με παντρευτείς κιόλας.

Ένα βράδυ μαζί μου κι άμα δεν σ' αρέσει δεν θα επιμένω"

Τον κοίταξα κι εγώ αηδιασμένη.

"Παιδί μου, πας καλά;" ρώτησα. "Πώς να σ' το πω να το καταλάβεις;" συνέχισα.

Πήρα την τσάντα μου και τον κοίταξα πριν φύγω.