Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 65ο

Συνέχισα να προσπαθώ να ανοίξω την τρύπα στην άμμο. Με περισσότερο πείσμα και μανία αυτή την φορά.

"Άσε με να σου μιλήσω" είπε ύστερα από λίγες στιγμές σιωπής.

Η φωνή του.

"Σου είπα κάτι" απάντησα ξερά.
"Αλλά δεν με ακούς"

"Στην αρχή εσύ ήσουν αυτή που δεν με άκουγε" απάντησε. "Τώρα εγώ δεν θα ακούσω"

Φοβάμαι να ακούσω αυτά που θα μου πει.

"Είπα στην μητέρα μου πως μόλις επέστρεφα σπ.."

"Τι διαφορά έχει να με ακούσεις τώρα και τι διαφορά να με ακούσεις σε 5-6 μέρες;"

"Σε περίπτωση που το καταραμένο σου μυαλό δεν το κατάλαβε, κόντεψα να πεθάνω.

Μετά από όσα έγιναν θέλω να ησυχάσω και να ηρεμήσω"

"Πέρασαν τόσες μέρες, δεν ηρέμησες;"

"Ρε τι δεν καταλαβαίνεις; Με την συμπεριφορά σου μόνο χειρότερα τα κάνεις! Μόλις άρχισα να βρίσκω τους ρυθμούς μου ήρθες να με ξεσηκώσεις ξανά;"

"Θέλω να σου εξηγήσω"

"Δεν μπορείς να το κάνεις όταν θα είμαι σε θέση να σε ακούσω χωρίς να σκέφτομαι ότι θέλω απλά να φύγεις;" ρώτησα κοιτώντας την τρύπα που είχα ανοίξει, να γεμίζει νερό για μια ακόμα φορά.

"Δεν θα φύγω ξανά" είπε με πείσμα.

"Δεν με νοιάζει τι θα κάνεις"

"Μην το κάνεις αυτό"

"Θα φύγεις επιτέλους;" ρώτησα. "Δεν θέλω να σε βλέπω"

"Δεν γύρισες καν να με κοιτάξεις" μονολόγισε.

Μα γιατί να το κάνω; Να δω τι; Τα σκούρα του μαλλιά; Τα καστανά του μάτια; Τα σαρκώδη του χείλη; Το μόνιμα αξύριστο μούσι του;
Τα χέρια του που με κράτησαν τόσες φορές αγκαλιά;

"Ό,τι είχα να δω το είδα" ψέλλισα.

Γονάτισε δίπλα μου κι άπλωσε το χέρι του να με αγγίξει. Τραβηχτηκα και γύρισα από την άλλη το βλέμμα.

"Μην το κάνεις πιο δύσκολο, δεν θέλω να σε μισήσω περισσότερο"

"Κοίτα με" έλεγε καθώς πάλευε να με φτάσει. "Κοίτα με"

Προσπαθούσα να τον απωθήσω μα κατάφερε να με αρπάξει απ' τους καρπούς.

"Κοίτα με" επανέλαβε απαλά.

Τον κοίταξα ύστερα από τόσες βδομάδες.

Για λίγα δευτερόλεπτα έμεινα να θαυμάζω το πόσο όμορφος φάνταζε.