Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 21ο

Μπήκαμε στο αμάξι. Ήμουν έτοιμη να βάλω την ζώνη μου πριν αρχίσει να το ζητάει εκείνη μα πρόσεξα πως δεν φόραγα την ζακέτα μου.

"Σκατά, άφησα την ζακέτα μου πάνω" μονολόγισα.

"Θα πω στον Βίκτωρ να την ρίξει απ' το μπαλκόνι" συνέχισα κι έβγαλα το κινητό απ' την τσέπη μου.

"Ξέχασα την ζακέτα μου μέσα, μου την ρίχνεις απ' το μπαλκόνι;" πληκτρολόγησα.

"Μολών λαβέ" ήταν η απάντηση που έλαβα.

Έτσι Βικτωράκο; Μάλιστα.

"Πάω να την πάρω" ανακοίνωσα.

"Μμ" έκανε η χημικός. "Εγώ και ο Ερμής θα πάμε για γλυκό μέχρι να επιστρέψεις"

"2 λεπτά θα μου πάρει" ψέλλισα και απομακρύνθηκα απ' το αμάξι.

Μπήκα στον ανελκυστήρα και πάτησα το κουμπί για τον 4ο όροφο. Περίμενα μέχρι να φτάσω και όταν άνοιξαν οι πόρτες βγήκα έξω με 2 βήματα.

Η πόρτα του διαμερίσματος ήταν ακόμη ανοιχτή όπως την άφησα.

Χτύπησα καθώς έμπαινα και τον αντίκρυσα να κάθεται στο πάτωμα και να γράφει κάτι σε ένα κομμάτι χαρτί.

Δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω το ότι ήταν γυμνός από την μέση και πάνω και είχε κι ένα κορμί..κόλαση!

"Που είναι;" ρώτησα αφού δεν βρισκόταν στον καναπέ που την είχα αφήσει.

Ανασήκωσε τους ώμους και πήρε το βλέμμα απ' το χαρτί.

"Κάπου τριγύρω θα είναι" μου είπε κοιτώντας με.

"Βίκτωρ δεν έχω όρεξη για παιχνίδια" παραπονέθηκα ξερά.

"Δεν βλέπω κανένα παιχνίδι εκτός απ' το playstation μα και αυτό είναι κλειστό"

"Πολύ αστείο" ψέλλισα.

Άρχισα να ψάχνω μέσα στο σπίτι. Κάτω απ' τα μαξιλάρια του καναπέ, στο πάτωμα, στο μπάνιο.

Ακόμη και στο υπνοδωμάτιο του που ήταν εκνευριστικά συγυρισμένο, δεν μπορούσα να την βρω.

"Κωλόμπατσο.." μονολόγισα.

"Πρόσεχε την γλώσσα σου" με ξάφνιασε η φωνή του από πίσω μου.

"Μπάτσο, βιάζομαι" έτριξα. "Με περιμένουν κάτω"

"Εγώ πάλι γιατί είδα το αμάξι της Αθανασίας να απομακρύνεται;" ρώτησε.

"Και πάλι, βιάζομαι να φύγω"

"Γιατί;" ρώτησε διασκεδάζοντας το.