Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 25ο

Κατέβαινε τις σκάλες χαμογελαστή.

Φόραγε ένα από τα παλιά της φορέματα, ένα απλό λουλουδάτο.

Είχε φτιάξει και τα μαλλιά της και ήταν φυσικά βαμμένη. Κοίταξα κι εμένα. Ύστερα τον Ερμή.

Σχεδόν μου έλειψε να είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια.

Έδιωξα αυτές τις σκέψεις απ' το μυαλό μου και κοίταξα τον Ερμή. Με κοιτούσε κι εκείνος απορημένος.

"Καλημέρα σας, ονομάζομαι Σάντρα Παπαδοπούλου" είπε απλώνοντας το χέρι της. "Κοινωνική λειτουργος"

"Χαίρομαι που σας γνωρίζω" απάντησε η μαμά σφίγγοντας το χέρι της. "Χριστίνα Ιωαννίδου"

"Μαμά" αναφώνισε ενθουσιασμένος ο Ερμής.

Έτρεξε και την αγκάλιασε. Εκείνη χαμογέλασε και τον φίλησε στο κεφάλι.

Μωρέ μπράβο.

"Θέλετε κάτι να πιείτε;" ρώτησε την Σάντρα.

"Όχι, μου έκανε η Αντριάνα τσάι" απάντησε δείχνοντας με.

"Ωραία" απάντησε η μαμά.

"Θα μπορούσα να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις ιδιαιτέρως;" ρώτησε η λειτουργος.

"Φυσικά" απάντησε η μητέρα. "Υπάρχει κάποιο πρόβλημα όμως;"

"Όχι, είναι κάποιες ερωτήσεις ρουτίνας" απάντησε. "Μετά από το περιστατικό της απαγωγής του Ερμή, είναι απαραίτητο"

"Πολύ καλά" απάντησε η μαμά.

"Πήγαινε με την Αντριάνα, Ερμή μου" συνέχισε στον Ερμή.

"Έλα, πάμε" του είπα.

Έτρεξε μέχρι το μέρος μου. Βγήκαμε έξω και καθίσαμε στην βεράντα.

"Ο Βίκτωρ δεν θα έρθει σήμερα;" με ρώτησε.

"Μπορεί να έρθει πιο μετά" απάντησα.

"Γιατί όχι τώρα;" ρώτησε.

"Επειδή.." ξεκίνησα μα με διέκοψαν τα ελαστικά ενός αυτοκινήτου.

Θα τον σκοτώσω.

"Ήρθε!" αναφώνισε ενθουσιασμένος ο Ερμής.

Απ' το αμάξι κατέβηκε ο Βίκτωρ, στο κάθισμα του συνοδηγού καθόταν η Αθανασία. Ο Βίκτωρ με πλησίαζε χαμογελώντας στραβά.

Στάθηκε μπροστά μου κι έτριψε το σβέρκο του.

"Έπερνα την Αθανασία στο Λύκειο.." σχολίασε. "Και είπα να περάσω απ' εδώ"