Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 66ο

Γονάτισα και την τράβηξα μαζί μου.

Ήμουν τόσο θυμωμένος κι έξαλλος με όσα έκανε με εκείνο το παλιόπαιδο αλλά πώς να μείνω θυμωμένος όταν με χρειαζόταν τόσο;

Δεν το παραδέχεται αλλά με χρειάζεται όσο την χρειάζομαι κι εγώ.

Πέρασα τα χέρια μου μέσα απ' τα μαλλιά της.

Μου έλειψαν τα χείλη της επάνω στα δικά μου.

Την φίλησα απαλά όπως το ήθελε.

Κι όμως, πάλι τραβήχτηκε μακριά μου.

"Δεν μπορώ" ψιθύρησε κοιτώντας αλλού "Όχι μετά από όσα έγιναν" 

Γαμώτο, τι άλλο να κάνω που να πάρει;

Καλύτερα να μην με φιλούσε και να με χαστούκιζε παρά να έχει αυτή την στάση.

Τουλάχιστον θα είχα μια ελπίδα πως όταν ξεθύμανε θα ερχόταν πίσω.

Αλλά αυτό; Έχασε κάθε ελπίδα της για μας.

Το βλέπω στο πρόσωπο της.

Δεν ήταν θυμωμένη πια, απογοητευμένη ήταν.

Το ξέρω πως έφταιξα που δεν της είχα μιλήσει για τον Τάσο όταν είχα την ευκαιρία και ας είμαστε ειλικρινείς..

Αναμενόμενο ήταν να αντιδράσει όπως αντέδρασε.

Μα νόμιζα πως θα είχα χρόνο να της μιλήσω εγώ πριν έρθει ο Τάσος. Γιατί σκατά ήρθε τόσο απρόσμενα που να πάρει;

Κι ύστερα της είπε όσα της είπε για να μας χωρίσει εντελώς..

Θάλασσα τα έκανα.

"Θέλω να φύγεις" είπε αποφεύγοντας το βλέμμα μου. "Και να μην ξανάρθεις εδώ"

"Όχι" απάντησα αμέσως.

Δεν φεύγω ξανά.

"Θέλω να φύγεις" ξαναείπε ήρεμα. "Και να μην ξανάρθεις εδώ"

Την είδα διχασμένος. Είναι τόσο όμορφη.

"Θα σε αφήσω να ηρεμίσεις.." πήγα να πω αλλά με διέκοψε.

"Αυτό έπρεπε να το σκεφτείς πριν αποφασίσεις να έρθεις σήμερα εδώ" είπα πικρόχολα.

Αφού δεν μου απαντούσε τα τηλέφωνα. Τι άλλο να έκανα;

Ακολούθησαν λίγα δευτερόλεπτα σιωπής.

"Δεν μπορούν να φτιάξουν τα πράγματα" έσπασε την σιωπή. "Δεν μπορούμε να είμαστε όπως πριν ξανά"

Άρχισε να απομακρύνεται από εμένα. Όχι ξανά ρε γαμώτο.

"Έλα να τα φτιάξουμε ξανά απ' την αρχή μωρό μου" προσπάθησα να την πείσω για μια ακόμα φορά. "Συγχώρεσε με τώρα και δεν θα σε πληγώσω ποτέ ξανά"