Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 29ο

"....Κι εδώ;" άκουσα τον Ερμή να ρωτάει.

"Εδώ είναι ο Ηρακλής" απάντησε ο κύριος Κώστας. "Πόσους άθλους έκανε ο Ηρακλής" διάβασε την ερώτηση.

Γέλασα πνιχτά. Ούτε ο ένας ήξερε, ούτε ο άλλος.

Συνέχισα να σκουπίζω το πάτωμα που ήταν γεμάτο χώμα και σκόνη απ' τον αέρα.

Αλλά στα Μαθηματικά τουλάχιστον, ο κύριος Κώστας τον βοηθούσε. Ευτυχώς που δέχτηκε να τον φέρνω μαζί μου τα απογεύματα που δούλευα, δεν μου άρεσε να περνά χρόνο με την μητέρα γιατί του έβαζε λόγια.

"3;" ρώτησε αόριστα ο Ερμής.

"Δεν ξέρω" είπε ο κύριος Κώστας. "Λες να είναι 3;"

"12 ήταν" πετάχτηκα στην κουβέντα.

"Ααααα" έκαναν και οι δύο.

"Γράψτο, γράψτο" είπε στον Ερμή.

Συνέχισαν να κάνουν τα μαθήματα του Ερμή όσο καθάριζα τα πάνω ράφια του πίσω τοίχου.

"Καλέ, πόσα χρόνια έχει να καθαριστεί αυτό;" ρώτησα.

"Γέρος άνθρωπος είμαι, πώς να φτάσω εκεί;"

Γέλασα. Ανέβηκα στο τελευταίο σκαλί της σκάλας κι άρχισα να καθαρίζω. Αγνόησα το κουδούνι της πόρτας που σήμαινε πως μπήκε πελάτης.

"Ε, ε, τι νομίζεις πως κάνεις νεαρέ;" διέκοψε την εργασία μου η φωνή του κύριου Κώστα.

"Δουλειά σου γέρο" ακούστηκε μια άλλη φωνή.

"Πρέπει να πληρώσεις"

"Σε λίγο καιρό, θα μου ανήκει όλη η περιοχή" ακούστηκε ξανά η φωνή. "Μέσα και το βρωμομαγαζί σου"

Κατέβηκα με ένα άλμα στο πάτωμα. Στάθηκα μπροστά απ' τον νεαρό που έκανε τσαμπουκά.

"Αν κάθε αλήτης που το έλεγε αυτό είχε δίκιο, θα έριζαν 100 άντρες αυτήν την περιοχή" του είπα ξερά. "Ή πλήρωσε ή δίνε του"

Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω γελώντας πρόστυχα.

"Βρε, βρε βρε" είπε. "Κοίτα τι έχουμε εδώ"

Ένεψε καταφατικά.

"Εσύ πόσο κάνεις κούκλα;"

Τον πλησίασα και του χαμογέλασα.

"Τα αρχίδια σου στον κώλο σου και 100 ευρώ για να μη σου σπάσω το κεφάλι" του είπα.

"Τώρα δίνε του" συνέχισα κουνώντας το κεφάλι προς την πόρτα.

Γέλασε στραβά.

"Άγρια" σχολίασε. "Μ' αρέσει" συνέχισε.