Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 34ο

Φτάσαμε έξω απ' το σπίτι.

Ο Ερμής αφού αγκάλιασε τον Βίκτωρ έτρεξε μέσα για να κάνει τα μαθήματα του και να του μείνει περισσότερος χρόνος να παίξει.

"Θα σε δω αύριο;" με ρώτησε ο Βίκτωρ.

Έβαλα τα χέρια στις πίσω τσέπες του τζιν και τον κοίταξα. Ανασήκωσα τους ώμους.

"Γράφω τεστ την Δευτέρα και σκέφτομαι να διαβάσω"

Μόλις άκουσε τα λόγια μου χαμογέλασε.

"Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που το ακούω αυτό"

"Δεν ξέρεις πόσο κλαίω εσσωτερικά που σκέφτομαι πόσες αχρείαστες πληροφορίες πρέπει να μάθω σε 2 μέρες"

Γέλασε πνιχτά.

Με φίλησε πεταχτά και αφού με χαιρέτησε, έφυγε.

Κάθισα για λίγο στα σκαλιά της βεράντας για να κάνω ένα τσιγάρο.

Ούτε 5 λεπτά αργότερα, ένα ασημί αμάξι σταμάτησε λίγα μέτρα πιο μακριά απ' το σπίτι.

Διέκρινα την μαμά να φιλάει έναν τύπο και να κατεβαίνει.

Έμπαινε Χριστίνα!

Go girl!

Βρε βρε βρε!

Μόλις πλησίασε το σπίτι και με είδε ξαφνιάστηκε, άλλαξε 10 χρώματα. Γέλασα δυνατά.

"Γειαααα" είπα πονηρά.

Ξερόβηξε και άρχισε να ψάχνει κάτι στην τσάντα της.

"Εε γεια..εε ψάχνω τα εμμ..τα κλειδιά μου ρε 'συ Χριστίνα" απάντησε νευρική.

Συνέχισε να ψάχνει και από την τσάντα της άρχισαν να πέφτουν στυλό κι άλλα άσχετα που υπήρχαν εκεί μέσα.

"Ανοιχτά είναι" της είπα πονηρά ακόμη.

Ένεψε καταφατικά. Πέταξα το τσιγάρο στο έδαφος και την ακολούθησα μέχρι μέσα.

Κοίτα σουξέ το Χριστινάκι!

"Πουυυυ...ήσουν;" ρώτησα χαρωπά.

"Εε έξω" είπε νευρικά.

Άρπαξε ένα κουτί τσιγάρα κι ήταν έτοιμη να καπνίσει μέσα.

"Ωπ" αναφώνισα. "Είπαμε πως δεν καπνίζουμε μέσα"

"Σωστά" ψέλλισε.

"Καιιιι...ποιος ήταν αυτός που σε έφερε;"

Της έπεσε ολόκληρη η τσάντα κάτω.

Θα πεθάνω.

Ξάπλωσα με φόρα στον καναπέ.

Έχωσα το κεφάλι πάνω από την επιφάνεια του και την κοίταξα.