Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 52ο

"Για τα Μαθηματικά δεν ανησυχώ, είναι εύκολα.

Ή που τα καταλαβαίνεις ή που δεν τα καταλαβαίνεις" είπα στον κύριο Κώστα. "Όλα τα άλλα με ανησυχούν"

"Καταλαβαίνεις από Μαθηματικά και φοβάσαι τα άλλα;" ρώτησε κι έβηξε.

"Βασικά.." άρχισα, μεταφέροντας μια κούτα με σαμπουάν στα πίσω ράφια για να τα τοποθετήσω στην θέση τους.

"Στην έκθεση κάτι θα γράψω, το έχω πάνω κάτω.

Στην Χημεία με βοηθά η Αθανασία και λέει πως δεν έχω κάτι να φοβάμαι αλλά και πάλι, δεν ξέρεις τι θα σκεφτούν για να μας καταστρέψουν.

Ε, Βιολογία.. Άσε, εδώ και λίγες μέρες άρχισα να διαβάζω αλλά είναι πολλή η ύλη και βαριέμαι λίγο"

"Θα δώσεις πανελλήνιες έτσι;"

Ρόλαρα τα μάτια.

"Εγώ δεν θέλω, μόνο να περάσω την τάξη θέλω" εξήγησα. "Αλλά ο Βίκτωρ επιμένει να δώσω και για πανελλήνιες"

"Αφού θα διαβάσεις που θα διαβάσεις, δίκιο έχει το παιδί"

"Δεν βλέπω κάποιο νόημα αλλά τι να πω.

Άμα του μπει κάτι στο μυαλό δεν βγαίνει"

"Θα διαβάσεις και θα τα πας μια χαρά"

"Ε κάτι θα γράψω"

Αυτό το 'κάτι θα γράψω' το φοβάμαι, έτσι λέω όποτε με ρωτήσουν.

Μα θα γράψω;

Θα γράψω καλέ.

Είπαμε, ωραία περάσαμε 2 χρόνια αλλά φτάνει. Καιρός να αποχαιρετήσω τα θρανία.

"Ο Βίκτωρας είναι καλά;" άλλαξε θέμα.

"Καλά είναι" απάντησα βάζοντας περισσότερες συσκευασίες στο ράφι.  "Πριν μια βδομάδα πήγαμε να βγάλει τα ράμματα του χειρουργείου"

"Οι γιατροί τι είπαν; Όλα καλά;"

"Καλά είναι είπαν" αποκρίθηκα και χασμουρήθηκα.

"Λόγω καλής φυσικής κατάστασης αναρρώνει εξαιρετικά γρήγορα. Επέστρεψε ήδη στο τμήμα "

"Ο Θεός να τον έχει καλά" είπε και διάβασε την εφημερίδα του.

Ο Θεός καλά τον έχει, εγώ τον κρατάω σε αναμμένα κάρβουνα.

Στην αρχή καλά ήταν αλλά τώρα;

Ποιος τον συγκρατεί όταν πει να βάλει μπρος;

Θα αρχίσω να φοβάμαι.

Η ώρα είχε πάει 6 όταν ο κύριος Κώστας μου είπε πως μπορούσα να φύγω.