Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 53ο

Μισή άσκηση.

Μισή άσκηση έμεινε και μετά ελευθερία!

Ελευθερία αδέλφια!

Η Αντριάνα θα είναι ένα ελεύθερο ξωτικό.

Περίμενε... Μαλακίες κάνω τόση ώρα.

Α! Αυτά τα όρια με έφεραν στο αμήν!

Κοίταξα την άσκηση.

Έλαααα, έλυσα παρόμοια άσκηση με τον Βίκτωρ.

Μου πήρε αρκετά λεπτά να την σβήσω και να την λύσω ξανά.

Αυτό είναι; Αυτό είναι!

Τελείωσα!

Άρχισα να τρέχω δεξιά αριστερά μόλις βγήκα από την αίθουσα. 2 επιτηρητές μου έκαναν παρατήρηση.

Χωρίς να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, απομακρύνθηκα από τον χώρο της εξέτασης κατενθουσιασμένη.

Αντίο σχολείο!  Αντίο καθηγητές!  Αντίο θρανία! Αντίο ανούσια βιβλία και τετράδια! Αντίο πρωινό ξύπνημα! Αντίο συνανατροφές με κόσμο που δεν συμπαθώ!

ΑΝΤΙΟ!

Έψαξα με τα μάτια και αντίκρυσα τον Βίκτωρ να με περιμένει λίγο πιο μακριά, ακουμπισμένος στο αμάξι του.

Έτρεξα προς το μέρος του κατενθουσιασμένη. Με κοίταξε και χαμογέλασε. Πέταξε το τσιγάρο του στο έδαφος και πέρασε τα χέρια του γύρω από την μέση μου αφού σχεδόν πήδηξα πάνω του.

"Τελείωσα!" αναφώνησα και τον φίλησα γεμάτη αδρεναλίνη. "Τελείωσα το σχολείο!"

"Πώς τα πήγες;" ρώτησε κοιτώντας με ευχαριστημένος. "Έγραψες;"

"Ναι! Όχι! Δεν ξέρω, δεν με νοιάζει! Τελείωσα το σχολείο, καταλαβαίνεις;"

Μου πήρε αρκετή ώρα να το συνειδητοποιήσω.

Βρισκόμασταν στο αμάξι και του το έλεγα ανίκανη να πιστέψω πως ήταν αλήθεια. Και όχι μόνο απλά τελείωσα το σχολείο αλλά νομίζω ότι τα πήγα και πολύ καλά στις εξετάσεις.

Ο Βίκτωρ στάθμευσε έξω απ' το σπίτι μου και με κοίταξε χαμογελαστός.

"Είμαι τόσο περήφανος για το κλεφτρόνι μου" μου είπε και με φίλησε χαμογελόντας.

Πρέπει αργότερα όταν θα είμαστε μόνοι ξανά, να βρω το θάρρος και να του πω ένα μικρούλι, τόσο δα ευχαριστώ που κατάφερε να με κάνει να τελειώσω την χρονιά και το σχολείο.

Αργότερα όμως, τώρα είμαι υπερβολικά ενθουσιασμένη και πρέπει να το πω και στην Χριστινούλα.