Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 37ο

Έτρεξα και μπήκα μέσα.

Πρέπει να πείσω τον Ερμή να μην πει τίποτα στον Βίκτωρ.

"Ερμή;" φώναξα ψάχνοντας τον.

Τον βρήκα κρυμμένο πίσω από την κουρτίνα με το τηλέφωνο στο χέρι.

Έτρεξα και του το άρπαξα. Αφού έσβησα τον αριθμό του Βίκτωρ που ήταν ήδη γραμμένος τον κοίταξα σοβαρή.

"Θέλω να μου κάνεις την χάρη και να μην πεις τίποτα στον Βίκτωρ" του είπα ήρεμα.

"Όχι, θα του το πω" αναφώνισε θυμωμένος.

"Μα δεν έκανα κάτι εγώ" παραπονέθηκα. "Δεν τον φίλησα εγώ"

"Το ξέρω αλλά δεν μου αρέσει και θέλω να πω στον Βίκτωρ τι έκανε για να τον σκοτώσει"

Όπα, σιγά Χίτλερ! Αμέσως να τον σκοτώσει.

"Δεν είναι κάτι σημαντικό για να το πούμε στον Βίκτωρ"

"Ναι, εσύ θα τον σκοτώσεις και θα τον πετάξεις στο ποτάμι αν φιλήσει κάποια"

Είμαστε σίγουροι πως είναι μόνο 10 χρονών και όχι ένας ψυχοπαθής έφηβος στο σώμα ενός 10χρονου;

Επειδή αυτό μου ακούγεται πιο λογικό.

"Έλα ρε Ερμή, μην του το πεις"

"Γιατί;" ρώτησε. "Αν το μάθει θα θυμώσει και δεν θα έρχεται να μας βλέπει"

"Ε είδες;" ρώτησα. "Δεν πρέπει να το μάθει"

Ξερόβηξα και τον κοίταξα.

"Εξάλλου..η Αθανασία είναι ερωτευμένη με τον μπαμπά αυτού του μαλ...ηλίθιου και αν ο Βίκτωρ μάθει κάτι και τον πειράξει, θα αφήσει την Αναστασία"

Θα τον πείσω, δεν θα τον πείσω;

"Είναι κρίμα η Αθανασία" μονολόγισε.

Έλα, άλλαξε γνώμη.

"Αλλά θα το πω στον Βίκτωρ"

"Όχι, όχι, όχι" αναφώνησα.

Πήρα μια ανάσα και ξερόβηξα ξανά.

"Κοίτα, θα του το πω εγώ" είπα. "Μην του το πεις εσύ και υπόσχομαι πως θα του το πω εγώ"

"Υπόσχεσαι;" ρώτησε καχύποπτος.

Ένεψα καταφατικά. 

"Εντάξει" συνέχισε. "Αλλά μην του ξαναμιλήσεις αυτού, δεν μου αρέσει"

Ανασήκωσα τους ώμους.

Δεν είναι ότι είχα σκοπό να του ξαναμιλήσω του πούστη.