Eyes (Soon to be Published)

Chapter 33

Amanda's Pov

"Nakakapagod na!!!" Sabi ni terrence

"Sabi ko sayo wag mo akong takutin sa kapangyarihan mo!!!!" Humihingal din naman ako!! Naiinis lang ako dito sa Santelmong to!!!

"Hay!!! takbo ka ng takbo?!? Ano ba sa tingin mo ito?!? Laro laro lang ha?!? Bakit ka ba takbo ng takbo ha??!?!" Sinigawan niya ako

"Natatakot ako baka, baka mapatay mo ako.." sabi ko

"Haaaayy.. ewan " sabi niya

" minsan nung nag simula na tayong mag training, napaisip ko kung pano kaya nagawa ni ate na tiisin ka?"

"Iba naman kasi mag turo yung ate mo eh!!"

"Ate ko yun, at magkaiba kami." Pag mamasungit niya

"Excuses, tch. Kuya mo ba talaga si aldren ha? Bakit ang hinahina mo? Hindi ka katulad sa kuya mong si aldren na malakas! Kaya nga tinawag siyang Legendary User eh!! Bakit ikaw? Youre so Weak!!"

Ang sakit niya mag salita, bagohan lang ako at ganito niya ako pinag salitaan. Nakakainis siya.

"Ano bang saysay ng tinuturo ng ate ko at sa atingin mo ba na madali lang maging trainor mo?! Lalong lalo na na may mahina kang estudyante?! Ha!!"

"hindi ako mahina.." sabi ko

"O? Eh bakit ka ganyan?!? im am not satisfied with your performance!!! Dodging fire palang tayo amanda!! Pano nalang kung Attacking Fire tayo? Talo ka na-"

"Sorry, terrence.." i cutt him off

"Sorry kung naging pabigat ako sayo ngayon.."

Napatingin lang siya sakin at tinignan niya akong tumulo ang mga luha habang pinupunasan ko ito.

"Kung hindi lang sana ako bulag noon, hindi na sana  ako ngayon  napapa-training sainyo.. "

"wag ka nang umiyak.." tumalikod siya at naglakad papunta sa kinatatayuan niya kanina

"Lets start.."

"Sige.." Sabi ko, pero umiiyak parin ako at pinupunasan yung luha ko. Ayaw tumigil yung luha ko at nag on guard na ako. Bumalik na yung kulay ng mata niya na pula at nag on guard narin siya.

"Wait.."

"Ano ba?! Diba sabi ko wag ka nang umiyak?"

"Wait lang  napuwing ako."

Tumalikod ako at hindi ko ipinakita sakanya na nasasaktan ako sa mga sinsabi niya kanina. Lalo na yung binaggit niya yung pangalan ng kuya ko na si aldren. Miss ko na yun, Miss na miss.

"Wag ka nang umiyak"

"Napuwing nga lang ako, saglit lang"

"Alam kong nag sisinungaling ka."

"Hindi ako nag sisinungaling-"

Bigla nalang niya ako hinila paharap at nakatitig na ako sa mga pulang mata niya. Yung isang kamay niya nakahawak sa kanang braso ko at yung mga mata niya napaka sincere yung tingin.

nakita ko kung pano tong nag transform ulit sa normal niyang mata at naging kulay brown ito. Nagtitigan kami hanggang ngayon.

"Nag sisinungaling ka.."

"Terrence.."

"Gusto mong umiyak?" I Nodded and he sighed

"Umiyak ka na, kasalanan ko naman kasi binanggit ko ang pangalan ng kuya mo, tinawag din kitang mahina"

Then namumuo na yung luha ko sa mga mata and i burst out into tears. Umiyak na ako sa harapan niya kahit nakakahiya.Mabuti nalang nasa special training ground kami at kami lang dalawa yung andito.