Eyes (Soon to be Published)

Chapter 38

Julien's Pov

"San ka pupunta?"

Napatingin ako kay Lance na kararating lang sa Kwarto ko, nabigla rin ako dahil hindi ko alam na bibisita pala siya.

"Uhm.."

"May pupuntahan ka ba? "

"Uh, oo. Papaalis na sana ako kaso, dumating ka"

"San punta mo?"

"S-sa Mall, may bibilhin lang kasi ako"

"Ah, gusto mo ihatid na kita?"

"Wag na, kaya ko naman mag isa."

Tumango siya at ngumiti sakin, agad na akong naglakad palabas at sumunod narin siya. Sabay kaming pumasok sa Elevator at napakatahimik ng paligid namin.

"Lance, Sorry sa-"

Hindi ako nakatapos dahil bigla lang niya hinawakan ang kamay ko, yung parang hindi niya ako bibitawan?. Nakatingin lang siya sa ibabaw na kung saan may monitor ng floors na dinadaanan namin at bigla siyang nagsalita habang nakatingin parin sa ibabaw.

"Mag So-sorry ka ba?" Tumingin siya sakin at ngumiti.

I Nodded

"Oo, ang laki ng gulo na ginawa ko sa File Room mo. At, umatake lang ako without thinking kung ano ang mapipinsala ko."

"Shh.. wag mo nang intindihin yun. Sa total i'm done with those files. Kaya there's no need for you to worry about, okay?" I smiled

"Okay.."

"We're here.."

Nakarating na kami sa Parking lot ng mga sasakyan ng mga estudyante. Hinatid niya ako hanggang sa sasakyan ko at huminto kami sa may Baggage part.

"I have to go.." Sabi ko

"Okay.."

" I can handle myself, wag kang magalala"

"I know, i saw the CCTV sa file room"

My Heart Skipped

Nang nabanggit niyang CCTV, pinigilan ko yung hininga ko at medyo nanalaki at nagulat ako sa sinabi niya.

"C-CCTV?"

"Yes." Seryoso niyang sabi

Napahigpit ko ang hawak ko sa mga kamay niya that was interlaced on mine.

"A-Anong Nakita mo?"

"Hindi ako makapaniwala.." still. He was still in a serious tone.

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko, parang at any moment iiyak ako kapag nalaman niya ang totoong ako.

"B-bakit? A-ano bang nakita mo?"

"Bakit hindi mo sinabi sakin in the first place??"

Eto na..

eto na siguro yung panahon...

Na ipag tapat kona sakanya ang totoing pagkatao ko.

"Lance i'm sorry.."

tumulo yung luha ko napakunot yung noo niya at humakbang papalapit sakin

"Bakit hindi mo sinabi sakin?.."

"Lance, nanatakot kasi ako baka iwasan mo ko! baka hindi mo na ako mamahalin! Natatakot akong mawala ka sakin! Lance mahal na mahal kita! Kayang kong iwan ang kahit ano man dahil mahal kita."

"Mahal rin kita.." i sobbed

"Lance..please-"

"Pero bakit hindi mo sinabi sakin na Your were a Great Fighter.." ngiti niya ng malapad