MONTGOMERY 3 : If Only

Chapter 10

Let go

"Hindi mo ba kami i-wewelcome?" Rinig kong tanong ni Clyde.

Kahit hindi ako komportable sa hawak ni Simon sa akin ay pinilit ko ang sarili kong makinig. Minsan lang magalit si Clyde at nakikita kong naiinis siya ngayon doon sa lalaking gwapo na nakita namin sa Gasoline Station.

"Sino bang nagsabi na isasali ko kayo?" Nakangising wika nito.

Literal na nalaglag ang panga ko.

Wow! I thought.. mabait siya. I mean, I always believe in people's kindness, lalo na sakanya. May mukha siyang anghel na makakapagsabi na malaki ang tyansa na mabait siya pero mukhang nagkamali ako.

This dimple guy is just as cocky as he looks.

"Fuck." Mahinang mura ni Simon.

Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa kamay ko kaya napatingin ako sakanya. Kita ko ang pagtagis ng bagang niya sa inis. I know he's stretching his patience right now. Nagtitimpi siya para wag ng lumaki ang gulo.

Napakagat ako sa aking labi at marahang hinawakan ang braso niya gamit ang malaya kong kamay. Mukhang nakuha ko ang atensyon niya dahil bahagya siyang bumaling sa akin.

Ngumiti ako ng bahagya at kita kong lumambot ang ekspresyon niya.

"Aba tarantado ka pala! You told us that we just need to beat your team para makapasok! Tapos ganito?!" Naputol ang titigan namin nang marinig ko ang boses ni Kuya Carl.

Sinubukan kong lumapit kay Kuya dahil kita ko ang malalim niyang pag hinga. He's losing his patience! I need to do something.

"Simon, let me go." Banta ko kay Simon habang sinusubukan na matanggal ang pagkakahawak niya sa akin.

"Never." Madilim niyang wika.

Napabuga ako ng hangin dahil sa inis at umirap sakanya. Hindi man lang lumuwag ang pagkakahawak niya sa akin. Mahigpit pa rin ito at mukhang wala siyang balak na pakawalan ako. I don't want to start a fight so I better shut my mouth.

"Ano bang problema mo?" Rinig kong tanong ni Adrianna.

Lahat kami ay naghintay ng sagot niya. His eyes are directly looking at Adrianna and I can say that they are dark and scary. Malayong malayo ang itsura niya ngayon doon sa nakita naming ngiting litaw ang dimples, noong isang araw.

It's like, everything is a facade and this is the truth.

"Ano? Kayo ang problema ko. I hate how you show you're.. all above everyone. I hate you're cockiness. I hate how you think highly of yourself. I hate how you just enter this university and the people think they need to be scared just because of your surname!" Galit na galit na wika nito.

Napaawang ang labi ko.

Hate? Someone would really hate us? This is the first. Hindi ako nagyayabang pero ito ang kaunaunahang pagkakataon na may nagsabi sa amin ng ganito.

Hindi ko maintindihan? Posible ba 'yon? You'll hate someone, kahit na hindi mo naman sila kilala? Obviously, ngayon lang namin siya nakilala at nakausap. Pero kung makapagsalita siya ay parang ang laki ng kasalanan namin. Tipong, pati pagkamatay ng mga langgam ay kasalanan namin.

"Oh? You're jealous?"

Here we go again, Uno.

Kayabangan to the highest level. Pinapalala niya ang sitwasyon. Pasalamat siya at nakukuha ang atensyon ko dahil sa tensyunadong hawak sa akin ni Simon. Pinisil ko ang kamay niya para pakalmahin siya.