Cry me a river

#13

Lisa had mij moeten beloven dat ze het speelgoed altijd zou verstoppen, want als Henk er achter zou komen zou het nog een hele grote feest kunnen worden. Ik zou vandaag een stageplek moeten vinden. Ja het is vakantie en ik moet zoeken naar een stageplek. Maar Anna wilde dat ik helemaal gefocust moest zijn op mijn toekomst. Ik kan haar wel begrijpen maar dit heeft ze al 1jaar geleden gepland, dat we vandaag op zoek zouden gaan naar een stageplek. We zouden eerst bedrijven opzoeken die veel dingen met tekenen doen, omdat Anna er van overtuigt was dat ik super mooi kon tekenen. Ik vind het zelf niet erg, want ik zou wel een modeontwerpster willen worden maar ze moet niet een bedrijf uitzoeken voor mij. Ik moet toch ook beslissen waar ik stage kan lopen en misschien kan werken en daarom heeft ze besloten, nadat ik 10000 keer bij haar heb gezeurd dat ik mee mocht gaan.

Ik trek mijn kast open en kijk naar kleding wat casual is en dus geschikt is voor iemand die een modeontwerpster wil worden. Ik wil niet te zakelijk overkomen dus ik besluit gewoon een zwarte broek aan te doen met paarse ballerina's eronder en een blouse die hetzelfde kleur paars heeft als mijn schoenen. Ik ga met een kam door mijn haar en zet het vervolgens in een staart. Ik doe eyeliner en wat mascara op. Ik neem nog snel een kijkje in de spiegel en keur mezelf goed voordat ik mijn zwarte blazer aan doe en open laat. Ik loop vervolgens de trap waar Anna staat te wachten. Ze zit er ook heel netjes uit, ze heeft nu alleen een iets luchtigere blouse aan. Waarom weet ik niet maar ze draagt ze zoiets nooit. Maar wie weet misschien houdt ze wel van veranderingen met haar kledingstyle.

Ik loop wat haastig achter Anna aan die helemaal stresst. Er was vertraging met trein die ons naar het hoofdbedrijf zou brengen in Oxford en nu komen we volgens Anna te laat als we niet opschieten. Ik probeer haar bij te houden maar dat gaat moeilijk als ze bijna rent en rustig is het ook weer niet in deze buurt. Als Anna wat langzamer loopt komt iets me naar boven, zou ze mij toch wat vragen? 'Kom op Lucy, we zijn er bijna. Ze schiet op.' Ik ga snel naast haar lopen. 'Anna? Eehm, wilde je me gister niet wat vragen?' Haar blik wordt bijna grijs en is een beetje eng om te zien. 'Ja, maar eh... Ik denk dat we dat later wel bespreken. Het gaat je hele dag verpesten, we praten later wel verder. En nu opschieten.' Ik snap er nu niks van. Echt niks. Waarom werd haar blik zo koud en grijs, normaal verwachte ik een warme glimlach die dan zou zeggen dat ze het later zou bespreken. Ik word er alleen maar nieuwsgieriger van. 'Hier naar binnen Lucy.' Ze staat nu even stil en kijkt op van een papiertje waar waarschijnlijk het adres op staat. Ik ga naast haar staan en kijk naar het gebouw. Het was super groot. Ik blijf nog even staan en kijk naar de omgeving van het gebouw. Je kan haast zeggen dat dit echt een zakelijke buurt is. Er zijn hier weinig woningen te vinden en alleen maar gebouwen. En over straat lopen alleen maar mensen in pakken die snel heen en weer lopen. Ik begin het een beetje creepy te vinden, wat nou als ik hier een stageplek krijg? Moet ik dan ook elke ochtend haastig in pak met een koffie in mijn handen lopen. Eeh.. Liever niet. Ik ga snel naar binnen als ik merk dat Anna al bij de receptie staat. Als ik naar binnen loop zie ik dat Anna op een stoel gaat zitten. Ik loop snel naar haar toe en neem plaats naast haar. 'Waar was je nou? Ze geloofde me niet dat ik hier kwam voor jou. Ze dachten dat ik een gekke was die werk kwam zoeken in 'nette' kleding.' Ze wees naar haar te wijde blouse. Ik grinnik. Die te wijde blouse staat inderdaad niet met haar 'nette' kleding. 'Maar moeten we dan niet naar de persoon gaan die nu een gesprek met ons heeft?' Ik kijk haar aan en vraag me nu pas eigenlijk af waarom we niet in het kantoor zijn van de persoon met wie we een gesprek zouden hebben. 'Er was een kleine miscommunicatie met de vrouw achter de receptie.' Ik kijk haar vragend aan. Als ze mijn vragende blik ziet gaat ze snel verder met haar zin. 'We zijn een halfuur te vroeg. Ik dacht dat ze zeiden dat we een gesprek hadden om 1 uur, maar eigenlijk pas om half 2.' Ik zucht. Nu moeten we dus een halfuur wachten in... Dit. Ik ga liever naar huis en ga verder slapen. Ik kon niet eens rustig uitslapen op deze zaterdagochtend.

Maar ik kan Anna nu wel vragen waar ze nu al bijna twee dagen mee dwars zit. Ik wil echt weten wat ze me wilde vertellen. 'Anna?' Ik kijk naar mijn vingers niet durvend naar haar te kijken, aangezien ze met een ijskoude blik gaf. 'Uhuum?' Ik kijk nu naar een man die langsloopt met een ipad in zijn handen. Hij ziet er haastig uit. Waarschijnlijk moet hij nog veel dingen regelen. Oke, niet afdwalen Lucy. Ik moet het echt weten. 'Je hebt me echt heel nieuwsgierig gemaakt, en ik wil nu maar dan echt nu weten wat je met me wilde bespreken.' Ik zie haar blik weer veranderen. Ik voel me helemaal niet meer op mijn gemak nu. 'Lucy, dit is echt niet het goede mo-' voor ze haar zin kan afmaken onderbreek ik haar. 'IK WIL HET VERDOMME NU WETEN!' Oops, dat moest er niet zo hard uitkomen. Ik kijk naar Anna die geschrokken mijn kant op kijkt nu. Ik draai me om en zie dat zei niet de enige is die mij geschrokken aankijkt. Zeg maar dat heel de verdieping mij nu scheef aankijkt. Ik kijk nu weer naar Anna. 'Alsjeblieft?' Breng ik nog wat rustiger uit, hopend dat ze nu antwoord geeft op mijn vraag. Ze knikt en kijkt me aan. 'Oke, ik ga het nu vertellen maar beloof me dat je er niet de hele tijd aan gaat denken.' Ik knik en kijk haar aan met al mijn aandacht.