Cry me a river

#24

haaaaaaiiiiiiiiiiiiii!!! een nieuw hoofdstuk :D geniet ervan zou ik zeggen! Het is wel een klein stukje maar ik zit in de schooldagen met toetsen sorry :))

vergeet niet te stemmen en te reageren :) xxxxxx

~~~~~~~~

Ik schreeuw hard en pas als ik weer stil ben realiseer ik dat ik niet thuis ben en dat zomaar kan. Als ik weer rechtop ga zitten en een smoes ga bedenken, omdat ik weet dat ze er met zijn alle naar gaan vragen staat Sam met een vragende blik in zijn ogen. 'Gaat het goed hier?' vraagt hij. Ik knik met een barstende hoofdpijn. Ik zie aan zijn gezicht dat hij me niet geloofd. Hij loopt met een bezorgde gezicht naar me toe en gaat op het bed zitten. 'En nu graag de waarheid.' Zegt hij wanneer hij de korte stilte onderbreekt. Hij trekt me in een knuffel en ik haal zijn armen ruw van me af. 'Ik zeg toch dat er niks aan de hand is.' Hij kijkt me een beetje geschrokken maar nog steeds een beetje bezorgd aan. Ik sta op en loop naar het balkon. 'Ik wil je alleen maar helpen. En je weet dat je mij alles kunt vertellen. ' Zegt hij als hij opstaat en achter me blijft staan. Ik doe de glazen deur open en voel de heerlijke winterse wind door mijn haar gaan. 'Ik kan je helpen Lucy. Geloof me nou maar.' Ik denk na. Zou mijn moeder in mijn droom het ook over Sam hebben toen ze zei dat ik goed op moet passen met de mensen van wie ik houd? Er rollen tranen over mijn wangen. Ik moet nooit meer aan die droom denken. Vast niet, want hij wil maar niet begrijpen dat ik het er niet over wil hebben. 'Je kan me verdomme niet helpen! Begrijp dat nou gewoon! ER.IS.NIKS!' Ik draai me om en kijk in de ogen die ik al mooi vind vanaf de eerste keer dat ik hem zag. Alleen kijkt hij me nu niet aan met zijn zachte en warme glimlach. 'Ik zag toch al de eerste dag dat er wat aan de hand was. Ik wist het al helemaal wanneer die gek ons achtervolgde!' Ik snap Sam nu helemaal niet behalve de deel dat Henk een gek is. Hij wilt het gewoon niet begrijpen. 'Ik wilde je al de eerste dag helpen maar je antwoorden nooit op mijn vragen als ik je wilde helpen! Klopt dat nou wel of niet?! Je wilde me de hele tijd 1 ding niet vertellen!' Ik kijk er een beetje verslagen naar hoe Sam tegen me schreeuwt. Ik begin harder te huilen. 'En het enige wat je me de hele tijd aan het ontkennen was dat er verdomme wel wat is.' de laatste zin komt er rustiger uit maar toch zorgt het voor meer tranen. Ik begin mijn tas in te pakken en aangezien ik alleen mijn make-up tas er weer in moet doen ben ik al heel snel klaar. Ik wil en moet hier zo snel mogelijk weg. Ik trek mijn jas aan over mijn sweater die nog steeds aan heb. Ik pak mijn telefoon en ddoe die in mijn jaszak. 'Weetje Sam.' Ga ik verder. ' Er was inderdaad iets dat ik je niet wilde vertelllen. Maar verder kom je niet, want je als ik er niet ben hoef je me ook niet te helpen. Dat bespaart je heel veel energie!' Ik loop de kamer uit en ren de trap af. Ik hoor dat Sam me achtervolgt. Als ik beneden ben voel ik een hand om mijn pols. Ik draai me om en kijk in Sam's ogen. Ik zie dat hij het er moeilijker heeft dan ik. 'Ik wil je alleen helpen omdat ik van je houd.' Ik schud mijn hand los uit zijn pols. 'Geloof me, ik houd ook van jou maar het gaat echt never werken als je me de hele tijd doorvraagt naar mijn problemen.' Ik doe de voordeur open en loop naar buiten. Ik moet nu weg. Als ik aan het einde van de straat ben stop ik even. Ik voel mijn hele ziel als glas die op de grond valt breken. Ik sta er nu helemaal alleen voor. Gewoon mezelf en ik.