Cry me a river

#10

Henk. Wat doet hij nou hier? En nog erger, onze nieuwe afdelingsbegeleider is een drugs, rook en alcohol verslaafde? Nu kan ik wel zeker geloven dat hij er voor heeft gezorgd dat niemand blij is vandaag. Ik draai me om en net als ik weg wil lopen kijk ik op naar twee mannen die me tegenhouden. Ik probeer zo onopvallend mogelijk weg te lopen. Nou ja, onopvallend was het niet want ze hebben mij al gezien anders zouden ze me niet tegenhouden. Ik word tegen gehouden door 1 van hun. Ik word niet zomaar tegengehouden maar eigenlijk weer geduwd. Wat moet ik nu doen? Schreeuwen, om hulp roepen? Niemand hoort me hier. Dit parkje os altijd leeg, en nu al helemaal omdat het etenstijd is. Ik kijk in paniek om me heen. Kijken of ik een uitweg kan vinden maar die is er niet. Ik probeer nu wat sneller weg te komen maar nu word ik vast gegrepen door alweer dezelfde man. Nu houdt hij me stevig vast zodat ik niet los kan komen. 'LAAT ME GAAN!!' Ik probeer mijn arm los te krijgen en dan word ik ook nog bij mijn schouders vast gegrepen. Maar niet door 1 van die twee mannen. Het is Henk. Hij seint iets naar hen en dan laat eentje me los en loopt weg achter die andere die al wat eerder was weg gelopen. 'Wat doe jij hier in godsnaam?!' Ik kijk recht in Henk's bruine ogen. ' i-ik...ik.. H-het r-regende.' Komt er nog steeds geschrokken uit. Ik weet nog steeds niet of ik nu veilig ben of niet. Ik sta inmiddels nog steeds in de greep van iemand die drugs, rook en alcohol verslaafde is. 'Ik wil dat je er met niemand over praat van wat er net is gebeurd. Begrepen?!' Ik knik met een bange gezicht ja en ren zo snel mogelijk naar huis.

Ik snap er helemaal niks meer van. waarom zou een man als hij nou een afdelingsbegeleider worden van een weeshuis. Ooh wacht eens even. Tenzij hij natuurlijk een... Ik kriijg al een rilling als ik eraan denk. hij mag echt geen misbruik maken van wie dan ook hier. En aan mij komt hij al helemaal niet. Ik moet sterk blijven. Dat gaat alleen moeilijk als hij drie koppen langer is. Ik doe de mouw van mijn trui omhoog en kijk naar de plek waar hij me net stevig vast hield samen met die andere gast. Het is een blauwe plek geworden. Lekker dan, nu gaat iedereen me vragen hoe dat is gebeurd. Ik laat deze trui wel aan. Ik doe de mouw van mijn trui weer omlaag en ga dan zuchtend achterover liggen op mijn kussen. Ik heb zo'n gevoel dat dit nog een zware jaar gaat worden.

Ik hoor een deur die wordt dicht gesmeten. Dan hoor ik Henk hard vloeken en wat dingen neer gooien. 'Lucy!! Kom nu onmiddellijk naar beneden!' Ik begin een beetje bang te worden en ik wild dus eigenlijk helemaal niet gaan. Wie weet wat die engerd mij aan gaat doen. Maar dit is geen Janet die gewoon een straf geeft dus kan ik maar beter gehoorzamen en stilletjes naar beneden lopen. Ik kijk naar mijn voeten die van angst niet meer recht lopen. Als ik onderaan bij de trap sta zie ik Ashley huilen op de plek waar ze net ook zat voor ik wegging. Voor haar zie ik Henk staan die naar haar staat te schreeuwen. Ik kijk naar haar hele opvallende wang die helemaal is opgezwollen door die blauwe plek. Hij heeft er net een harde klap opgegeven daarom is haar wang nu ook nog helemaal rood geworden. Hij geeft haar een enorme zet. 'En nu opgedonderd naar je kamer! Ze loopt stilletjes langs hem en dan geeft hij haar nog een harde klap op haar hoofd. Ze valt neer. Van schrik ren ik naar haar toe en probeer har wakker te krijgen.' Wordt wakker Ashley! Alsjeblieft doe het voor mij!' Ik kijk op naar Henk die er maar wat boos bij staat te vloeken. En hij doet helemaal niks! Ik voel woede in me opkomen. 'KIJK NOU WAT JE DOET! En je helpt niet eens!' Ik zie hoe zijn gezicht helemaal rood wordt en hij zijn hand omhoog haalt. en voor ik het weet, wordt alles helemaal zwart voor Mijn ogen.

Als ik wakker wordt zie ik dat ik nog steeds op de grond lig met Ashley in mijn handen. Ik had nog zo gehoopt dat dit een nachtmerrie was. Langzaam gaan haar ogen open. Ik kijk haar gezocht onderzoekend aan. Gewoon om te kijken of er verder niks ergs is verwond aan haar gezicht. 'Ga maar naar je kamer en ga even slapen. Dat doet goed.' Ik lijk Maria of Anna wel. Maar ja op dit moment zou dat wel moeten. Maria is weg en van Anna hoor ik niks meer sinds vanochtend. Ashley staat op en loop rustig naar boven. Ik denk dat ik ook maar naar mijn kamer ga. Gewoon slapen en hopen dat dit een nachtmerrie was. Ook al weet ik dat alles wat net is gebeurd de harde waarheid is. Henk is vast weg gegaan. Verder met zijn verslavingen. Ik hoor niemand meer. Het is muisstil. Hoe kan zo iets nou gebeuren?

Ik kijk naar de scherm van mijn telefoon die wordt verlicht. Zara. Ik pak mijn telefoon met een glimlach op. Zara is mijn vriendin van hier in de buurt. Ik heb haar alleen lang niet meer gesproken, omdat ze verhuisde naar Oxford. Ik mis haar zo erg.

Zara: 'heeeeyyy schatje! Hoe gaat het met mijn allerbeste?'

Lucy: ' ja hoor gaat wel, met jou?'

Zara: ' ja super! En weet je wel waarom?

Ik hoop niet dat ze mijn onzekerheid heeft gehoord, want ik lieg en daar ben ik niet de beste in. Ik had het ook anders kunnen zeggen. Nee het gaat helemaal niet. Er is een nieuwe afdelingsbegeleider en hij is verslaafd aan zo veel dingen. Ik heb een blauwe plek op mijn arm door hem. En ben net samen met iemand anders bewusteloos geraakt door die engerd. En heel de afdeling is heel verdrietig vandaag en niemand durft wat te zeggen. Want iedereen is bang dat die engerd ons weer bewusteloos gaat slaan. Maar dat zeg ik niet. Ik weet het Zara is mijn vriendin. En niet kort ofso. We kennen elkaar al sinds de eerste dag dat ik hier kwam. Zij woonde niet in het weeshuis maar wel in de buurt. We zaten met elkaar in de klas. We deden altijd de gekste dingen samen totdat ze anderhalf jaar geleden met het nieuws kwam dat ze zou verhuizen. Ik ging helemaal stuk van binnen. Sinds dien heb ik ook nooit iemand vertrouwt. Maria en Anna wel. Maar niet zoals ik deed bij Zara. Ik vertelde hun alleen van die kleine probleempjes en nooit van mijn gevoelens die het elke dag uitschreeuwde binnen in mij.

Zara: 'lucy? Lucy ben je daar nog?'

Lucy: 'eeh, jaa ik ben er. Ik dwaalde even af. Sorry, maar wat zei je?

Zara: 'Ik vroeg of je nog het grooste nieuws wilde horen die ik nu voor je heb.'

Lucy: 'tuurlijk!! Vertel op, snel!'

Zara: 'Ik ga voor een weekje terug naar Londen! Om bij jou langs te komen! Whooo whoo! Als jij er voor zorgt dat je een week weg mag omdat ik een heel leuk klein huisje heb kunnen huren zorg ik ervoor dat ik er volgend maand ben. Okeey? Ik spreek je nog! Byeee'

Ik weet niet of ik blij moet zijn of dat ik nu moet stressen. Ik zou het als nieuws van het jaar moeten beschouwen, maar daar ben ik nu niet aan toe. Ik kan moeilijk zeggen dat het niet lukt omdat ik ziek ben. Maar zoals ik al zei, ik kan niet zo goed liegen. Maar ik weet niet wat zij ervan gaat vinden met het slechte van wat er hier in het weeshuis gebeurt. Ik leg mijn telefoon terug op mijn nachtkastje.

Ik ga maar even langs Anna om te kijken of alles goed gaat met haar. Ik loop naar haar kamer en het enige wat ik nu nog hoor is het gesnik van Anna. Nog steeds. Ik klop niet maar nu loop ik gewoon rustig naar binnen. Ze zit in een hoekje en kijkt bang naar de deur. Ze zucht opgelucht als ze ziet dat ik het ben. Haar make up is helemaal uitgelopen en ze heeft rode ogen van het huilen. Zou Henk dit ook hebben gedaan?