Cry me a river

#33

Onderweg naar huis was het stil. Aan de ene kant is dat beter, omdat ik helemaal geen zin heb in die discussies met Harry. Maar aan de andere kant wil ik praten omdat ik anders te veel ga denken aan de problemen waar ik nu in zit. Als we 'thuis' zijn loop ik eerst naar de keuken en zet mijn telefoon onder de kraan. Dan laat ik hem vallen op de harde tegels. Ik stamp er nog een paar keer op en haal diep adem. Het moest voor mijn eigen bestwil. Als Liz me nog had kunnen bereiken (natuurlijk), is dit de beste optie. Ik kan anders te makkelijk gevonden worden. En ja, die bende waar ik een week in vast zat heeft toch nog wat geholpen. Als ik mijn telefoon in de prullenbak heb gegooid voel ik twee ogen branden op mijn rug. Ik negeer Harry die me aan kijkt alsof ik niet goed bij mijn hoofd ben en loop daarna rechtsreeks naar mijn kamer.

Zuchtend laat ik me vallen op mijn bed. Zonder dat ik het door heb rollen er tranen over mijn wangen. Waarom kan ik niet gewoon een normaal leventje leiden? Ik word echt helemaal gek van dit. Een probleem na het andere, en het houdt ook gewoon nooit op. Ik heb gewoon niet kunnen genieten van mijn kindertijd als ik er nu zo over na denk. Mijn ogenleden voelen zwaar aan en langzaam val ik in slaap.

~~

Een fel licht schijnt de kamer in. Ik ga overeind zitten en kijk moe om heen. Ik lig onder de dekens? Ik kan niet herinneren dat ik me in de dekens heb gewikkeld. Ik heb nog steeds de jurk van gister aan en als ik opsta en in de spiegel kijk zie ik dat mijn gezicht een beetje is verkracht door al mijn doorloopt make-up. Een pak mijn zwarte skinny jeans en tanktop die ik gister heb gekocht en neem een warme douche.

Als ik klaar ben doe ik mijn haar in een rommelig knotje en laat de make-up voor nu maar achterwegen. Harry zit op de bank tv te kijken terwijl hij ontbijt. Ik weet niet wat het is maar ik heb vandaag echt zin om hem gek te maken. Ik grinnik zachtjes om die gedachte. Ik loop meteen door naar de keuken en zie al kant en klare boterhammen liggen. Ze zijn vast van Harry, want er is al chocoladepasta op gesmeerd. Maar dat maakt me helemaal niks uit. Ik schenk wat appelsap in een glas en zodra ik in. Woonkamer plof ik expres hard neer naast Harry. Ik zie hem boos kijken. Ik schuif wat op omdat ik misschien iets te dichtbij zit. 'Is dat mijn brood?' Zegt Harry als hij het brood helemaal hee onderzocht. Ik rol expres zichtbaar met mijn ogen. 'Misschien wel en misschien niet.' Ik kijk 'aandachtig' naar de tv. Harry zucht en staat boos op. Ik kan zijn woede nu wel voelen. Ik grijns gemeen als hij me aan kijkt en ik nog steeds doe alsof de tv interessanter is. 'Vieze straatslet.' Fluistert hij expres iets te hard zodat ik het hoor. Oké, waarschijnlijk kan deze verwende gast niet tegen wat grapjes maar dit raakt me wel heel erg.

*Flashback*

'Je moet hem doden. Doe het snel!' Zegt Saar haastig. Ik begin in paniek te raken. 'Nu?!' Ik hoopte dat ze nee zou schudden maar hoe dom kan ik zijn als ze al zo haastig doet. Ze knikt en rent daarna meteen weg. Laat ze me serieus achter nu? Precies wanneer ik haar nodig heb? Ik zucht gespannen en richt met trillende handen het wapen op de man. Hij is de tweede 'missie' die ik moet voltooien. Ik kijk recht in de ogen van de man die me nu heel bang aankijkt. Saar heeft me verteld dat ik geen oogcontact moest maken omdat ik anders te veel medelijden krijg. Toch lukte het me nu niet om niet recht in zijn bange ogen te kijken. 'Het spijt me echt heel erg.' Fluister ik zachtjes en voor ik het zelf door heb, heb ik geschoten. Recht door zijn hart. Ik loop snel naar hem toe en kniel naast hem neer. Eigenlijk moet ik hier nu zo snel mogelijk weg zijn. 'Het spijt me.' 'Vieze... ..straatslet.' Zegt de man terwijl hij tussendoor naar adem probeert te happen dat moeilijk gaat. Zijn ogen gaan langzaam dicht en die van mij beginnen te tranen. Ik sta snel en ren weg. Ik hoor politiesirenes in de verte. Waar ben ik nou weer beland?!

*Einde flashback*

Ik sta boos op en gooi het bord met het brood op de grond dat in heel veel stukjes breekt net als mijn hart. Ik pik dicht echt niet! Harry draait zich geschrokken van mijn actie om. Een paar seconden dat eeuwen lijkt te zijn, staren we elkaar aan met vuur in onze ogen. Vuur dat absoluut niet samen kan. 'Waar was dat voor?!' Roept Harry nog steeds geschrokken als hij zijn stem heft. Volgens mij heeft heel de buurt het gehoord. Ik loop woest op hem af en geef hem een harde duw. 'Hoe durf je me zo te noemen?!' Hij stapt op me af en staat nu heel dichtbij. 'Hoe durf jij me aan te raken?!' Zegt Harry met nadruk op 'jij'. Hij stoot zijn vuist tegen mijn neus. Ik voel bloed vanuit mijn neus glijden naar mij lippen. Ik veeg het bloed weg met mijn hand en kijk hem aan. Nu is hij serieus te ver gegaan. Ik bal mijn hand tot een vuist en breng hem naar Harry's gezicht. Voor dat ik zijn gezicht raak, houdt hij me tegen met zijn hand. Ik wil mijn hand los laten maar hij is te sterk. Hij duwt me hard tegen de muur en houdt mijn hand nog steeds stevig vast dat ik mijn hand voel branden. Hij komt dichterbij staan. Zo dichtbij dat ik hem voel ademen. Zijn lippen gaan naar mijn oor. 'Wat was je van plan, love?' Fluistert hij sissend in mijn oor. Ik hoor nog steeds woede in zijn stem maar dat maakt me niet echt bang ofso. 'Laat me los!' Ik probeer hem van me af te krijgen maar hij is te sterk. 'Dat kan toch ook wat aardiger?' Zegt hij met een gemene grijns. Nu begin ik ook te grijnzen. Ik frons mijn wenkbrauwen en stop met Harry proberen van me af te duwen. 'Jij denkt echt dat ik nu bang voor je ben hé?' 'Dat hoef niet hoor. Jij kan er trouwens zelf voor kiezen om zo te blijven staan of om nu op te donderen.' Ik zucht diep en tel tot tien, misschien dat dat helpt. 'Wil je me a.u.b. Loslaten?' Het lijkt meer op een bevel dan een vraag maar tot verbazing laat Harry me ook los en stapt rustig naar achter. Hij grijnst nog steeds gemeen naar me. 'Leer van je fouten jonge dame!' Ik negeer hem en loop naar de deuropening van de woonkamer als ik Harry nog wat hoor roepen. 'En ik denk dat je kleine neusje een beetje pijn heeft, misschien moet je er maar maar gaan kijken!' Ik hoor hem lachen als ik met mijn ogen rol. Het is maar dat ik niet zo snel boos wordt....

~~~~~~~~~~~~~~~

Het is niet een lange hoogdstuk, sorry voor dat. Maar ik beloof dat ik zo snel mogelijk verder ga!! :D

Vergeet niet te stemmen en te laten weten wat jullie er van vinden xxxx