Cry me a river

#37

'Ben je wakker? Lucy?' Ik open langzaam mijn ogen en kijk in de bruine ogen van Liam. Hij glimlacht lief als mijn ogen gewend zijn aan het licht en ik ze wijd open. Ik ga rechtop zitten en rek me uit, als ik me realiseer dat ik in Liam's bed lig. 'Hoelang heb ik geslapen?' Liam kijkt op de klok en denkt even na. 'Anderhalf uur denk ik.' Ik knik en ruik aan mijn kleren. Ik ruik een vies geurtje en maak een vies gezicht. Liam begint te lachen om mijn gezicht. 'Hey!' Zeg ik nep-beledigend  wanneer ik hem een duwtje geef. 'Je hoeft me niet uit te lachen hoor. Ik weet heus wel dat ik stink.' Zeg ik met een kleine lach op mijn gezicht. Liam stopt met lachen en we kijken elkaar stilletjes aan voor een paar seconden en barsten beide dan in lachen uit. Ik kan me niet herrineren dat ik zoveel heb gelachen sinds ik in dat stomme weeshuis zit. 

Als we beide uitgelache zijn, kijk ik hem weer serieus aan. 'Kan ik even douchen? Misschien lach je me dan niet uit.' En zoals ik had verwacht begint Liam weer te lachen. 'Ja tuurlijk stinkie. De badkamer is hier op de gang.' Antwoord Liam als hij weer begint te lachen. Ik sta op en loop de kamer uit. Als ik in de gang ben hoor ik een telefoon gaan. Even later hoor ik Liam praten. Het is denk ik niet een leuk gesprek maar dat gaat me verder niet echt veel aan. 

Ik probeer alle deuren in de gang. Is het normaal dat iedereen ineens zoveel kamers heeft in huis?Ik glimlach kleintjes als ik de badkamer heb gevonden. Ik sluit de badkamer en neem een douche. 

Ik wikkel een handdoek om mijn lichaam heen als ik me realiseer dat ik helemaal geen schone kleren bij me heb. 'Liam!' Ik hoop nu echt dat hij iets voor me heeft. Ookal betwijfel ik dat. Ik denk niet dat hij op dit moment een vriendin heeft dus slaat het helemaal nergens op dat ik hem nu roep.  

Ik hoor voetstappen en dan geklop. 'Ja?' Ik bedenk even wat ik moet zeggen en speel met het randje van mijn handdoek. 'Ik eeh.. heb geen schone kleren bij me.' Zeg ik zo zacht mogelijk. Gelukkig hoorde hij me wel, want ik had echt geen zin om het nog een keer te zeggen. Ik hoor wat gelach en dan weer voetstappen.

-LIAM'S POV-

Als Lucy mijn slaapkamer is uitgelopen gaat mijn telefoon. Harry. Ik zucht geirriteerd. Nog nooit gehad bij Harry maar dit zou hij mij en de lads niet aan mogen doen. Toch neem ik op.

'Met Liam'

'Hey Liam, met Harry. Ik vroeg me af of Lucy misschien bij jou was. Ik heb de andere lads al gevraagd maar zij weten ook niks. '

Zal ik zeggen dat ze hier is. 

'Je bent je vriendin nu al kwijt?' Ontwijk ik zijn vraag. 

Ik hoor hem hard zuchten.

'Wat is er toch met jullie?! Kan ik gewoon niet iets vragen?! Wat voor vrienden zijn jullie eigenlijk.' Ik voel woede opkomen. 

'Wat er met ons is?! Wie is degene die zijn vrienden ontwijkt? En ja Lucy is hier. Maar waarom zou het je verder aangaan als je haar toch weer kwijt gaat raken?' 

Ik wilde het gewoon allemaal in zijn gezicht wrijven. Toch weet ik dat ik beter niks kon zeggen over Lucy.

'Wil je gewoon zeggen dat ze naar Modest! moet komen. En what the hell doet ze bij jou?'

'Het gaat er niet om dat ze bij mij is of niet. Ik wil gewoon een goede vriend te zijn. Misschien moet jij dat ook een proberen.'

Het is stil aan de andere kant van de lijn en dan wordt er opgehangen. Jeetje hij verwacht wel veel van iedereen.

Ik doe de tv aan en zap maar wat. Als Lucy de woonkamer binnen komt lopen. Ik doe de tv uit en kijk haar aan. Ze wijst naar mijn kleding die ze aan heeft. Ik kijk haar grinnikend aan. Mijn kleren zijn veel te groot voor haar. Eerlijk gezegd ziet ze er best wel schattig uit. Ze ploft naast me neer en ik kijk weer serieus. Ik zie aan haar gezegd dat ze wilt weten wat er aan de hand is.'Harry heeft gebeld.' Nog steeds kijkt ze me stilletjes aan, wat een reden is om verder te praten. 'Hij.. eeh wilde dat je meteen naar Modest! kwam.' Ik zie dat ze een beetje bezorgd kijkt en ik weet precies waarom. Het is mijn schuld. Ik heb haar gezien gisteren. Ze dronk en dronk en toen begon ze te zoenen met een jongen. Ik wilde haar tegenhouden maar ze liet me niet toe. Als ik haar echt had goed genoeg had gestopt was er helemaal niks gebeurd en heeft ze zo geen problemen met Modest! 'Ik kan eeh... je wel brengen als je wilt.' Ga ik zachtjes verder. Ze knikt maar en zucht diep.

-LUCY'S POV-

 Ik trek de kleren aan die Liam me gaf en loop de gang door naar de woonkamer. Als Liam me ziet doet hij de tv uit. Ik wijs naar Liam's te grote kleren en Liam grinnikt zachtjes. Ik plof naast hem neer en kijk hem vragend aan, omdat hij me ineens zo serieus aankijkt dat ik er bang van wordt. 'Harry heeft gebeld.' Onderbreekt Liam de stilte als ik zit. Ik wacht tot hij verder gaat met praten. Ik weet gewoon honderd procent zeker dat het met modest! te maken heeft. 'Hij.. eeh wilde dat je meteen naar Modest! kwam.' Ohh nee. Ik kan mijn baantje wel vergeten. Hoe kan ik nu ooit nog genoeg geld verdienen om te overleven? 'Ik kan eeh.. je brengen als je wilt.' Zegt Liam zachtjes. Ik knik en zucht. Op naar modest! waar ik dus zo wordt ontslagen. 

~~~~~~~~~~~~~~~~

Okeeey deze dagen heeft wattpad mij echt dwars gezeten. Dat is dus ook een reden dat ik lang niet meer heb verder geschreven. Gelukkig doet hij het nu wel gewoon weer.

 Ik weet dat hij niet zo lang is maar ik ben bang dat ik weer veel ga schrijven en alles dan weer helemaal weg is. 

Vergeet niet te stemmen en nogmaals sorrryy voor dat ik heel lang niet meer heb verder geschreven. Ik hoop dat jullie me begrijpen.. xxxxxx