Cry me a river

#9

Ik begrijp er helemaal niks van. Waarom doet hij al zo gemeen op zijn eerste werkdag. Ik moet Anna echt even spreken. 'Ik ben zo terug.' liz en Rita knikken en kijken naar Lisa of het al goed gaat met haar neus. Ik ben heel boos. Hoe durft hij nou een klein kind te slaan. Ik loop naar de kamer van Anna. Ik hoor wat gesnik en gefuister. 'Anna? Kan ik binnen komen, ik heb een klein vraagje.' ik hoor niks. ik klop nog een keer.' Anna?' weer niks. als ik de deur wil open doen hoor ik Anna wat zeggen. 'Ik kom zo bij je schat. wacht heel eventjes.' ik kijk verbaasd naar de deur, wat eigenlijk best wel raar klinkt. maar het was voor Anna bedoeld. 'Euuh.., okeey.' ik haal mijn hand van de deurklink af en loop naar de woonkamer. ik schrik wel een beetje van Anna. Waarom zat ze te huilen? Ik hoop wel gewoon dat alles goed gaat met haar. Ik ben Maria al kwijt. Bij wie zou ik anders langs moeten gaan als ik ergens mee zat? Ik wil de op de bank ploffen en tv kijken maar dan zie ik Ashley al heel sip tv kijken. ik kan meteen zien dat ze heeft gehuild door haar rode ogen. Wat heeft iedereen toch vandaag? Ik ga rustig naast haar zitten en kijk haar bestuderend aan. ze heeft een blauwe plekje op haar wang. 'Wat is er gebeurd?' Ik kijk haar vragend maar ook heel verbaasd aan. 'Eh, niks hoor. Het gaat wel.' ze lacht naar me met de valste glimlach die ik ooit heb gezien. Er klopt hier echt niks van. Zou Henk ook iets met Ashley en Anna te maken hebben. Van ashley kan het wel kloppen. Maar wat was er dan met Anna. Ik bedoel je gaat toch niet je eigen collega pijn doen?

Ik loop naar het parkje heel dicht bij het weeshuis. Ik was hier altijd te vinden als ik verdrietig of boos was, omdat ik hier een oude herinneringen heb samen met mijn ouders als we bij mijn tante op bezoek waren in Londen. Maar toen Maria hier kwam werken werd zij het soort 'parkje' waar ik altijd heen kon gaan. Ik was bijna elke dag in een diep gesprek met haar. gewoon over het hoe oneerlijk het leven kan zijn. En nu, nu is ze gewoon weg door een of andere Henk die denkt dat hij zomaar een kind van vijf kan slaan. Dus ik denk dat ik hier weer elke dag te vinden ben. hoewel ik toch liever mijn verhaal aan iemand kwijt wil. Ik voel me dan altijd stukken beter. Ik snap het alleen nog steeds niet. Er is zo'n rare sfeer in het weeshuis. Niemand is vrolijk vandaag. En ik durf te wedden dat het allemaal te maken heeft met die stomme Henk. Ik loop naar het vijvertje waar ik twee zwanen zie. Ze doen heel beschermend. als ik goed kijk zie ik dat er midden in een klein baby zwaan zwemt. Die zwaan moet zich veiliger dan ooit vinden. Ik vraag me echt af hoe het is om ouders te hebben. De meeste dingen die ik samen met mijn ouders heb gedaan herriner ik me niet. Ik heb wel nog een foto waar ik samen met mijn ouders in een parkje ben. En dat is toevallig dezelfde plek, voor een vijvertje waar ik nu zit. Ik weet alleen nog dat we die dag aan het picknicken waren en dat er een rare man op ons af kwam. Hij keek mij heel nieuwsgierig aan en liep toen weer weg. Ik had niks gezegd tegen mijn ouders omdat hij in no time weer wegliep. Dat is het einge wat ik me nog herriner. Ik zou zo graag weer terug in de tijd willen. Gewoon alles opnieuw meemaken maar dan Samen met mijn ouders. Ik vind het altijd zo lief hoe ouders omgaan met hun kind. Het doet me altijd weer terug verlangen naar vroeger. Ik zou ook willen weten of een van mijn ouders mij later zouden mishandelen net zoals de ouders van Liz. Zij moest naar het weeshuis, omdat haar vader was overleden aan kanker en haar moeder druugsproblemen had en haar mishandelde. Ik denk niet dat mij ouders zo ooit hebben gedacht of het ook echt zouden doen. Maar het leek een logische verklaring hoe de moeder van Liz aan die drugsverslavingen kwam. Gewoon puur omdat ze haar man miste en daar werd ze heel depressief van. Ik zou alles er voor opgeven om mijn ouders nog voor vijf minuten te kunnen spreken. Ookal weet ik toch dat het niet zo gbeuren. Ik zou er alles voor doen om in een knuffel van 20 seconden te belanden met mijn vader en moeder. En toch weet ik dat dat nooit zou gebeuren. En dan te bedenken dat er mensen zijn die kinderen in een weeshuis mishandelen. waarom zou je dat als mens doen? En kind woont in een weeshuis, omdat die al problemen heeft gehad bij de echte ouders. Ik zou die Henk echt eens willen aanspreken als hij een van ons in het weeshuis aanraakt. Ik voel dat mijn neus een beetje nat word. Regen. In de tijd dat ik opsta en mijn jas van de grond pak waar ik al die tijd op heb gezeten, is het al geen regen meer maar hagel. Ik hoor wat onweer en probeer ergens te verstoppen. Ik ga pas naar huis wanneer het wat droger is. Ik ga onder een grote boom staan. Niet de beste keuze als het onweert. Ik loop naar een klein plekje met een afdakje. Overal zie je graffity, sigarette en wat witte spul dat lijkt op poedersuiker. Ik sta onder een klein dakje n het park waar dus altijd jongeren zitten. wacht. witte spul dat op poedersuiker lijkt. geen twijfel mogelijk, drugs. Ik had dus geen betere plek kunnen vinden. Ik zucht en kijk naar de hagel die overgaat naar regen. Alleen verminderdt de regen niet. Als ik naar de grond kijk zie ik een man liggen. Hij slaapt en er ligt een biertje in zijn handen en naast hem op de grond nog 6 lege. Er ligt ook nog een siggaretje. en als ik daar naast kijk zie ik ook nog drugs. Net alsof alles expres erger wordt, herken ik helaas de man die daar ligt op de grond.

~~~~~~

oooee wie zou die man kunnen zijn? ik zal zo snel mogelijk weer proberen te schrijven. vergeet niet; vote, comment en share!! :) xx