Cry me a river

#2

~~~~

Ik hoor Anna roepen naar de meisjeszaal. Er waren dus weer mensen gekomen die een kind wilde adopteren. Ik kwam nooit opdagen. ik ben veels te oud en ik wil niet weer van mensen houden en dan gaan ze later weer dood. ik durf niet meer te houden van mensen. Daarom neem ik zoveel afstand van mensen. Dus elke keer wanneer er weer mensen waren die kinderen kwamen adopteren ging ik verstoppen. Daarna kreeg ik wel altijd straf. Ik had dan een week straf. dan mocht ik alleen naar school. maar verder nergens. Maar ik had het er wel voor over. Ik wil niet opnieuw iemand verliezen waar ik dan zo gehecht aan ben geweest.

~~~~

'Lucy! Waar ben je?!?!?' ik kruip langzaam onder het bed vandaan. 'waar was je?' ik kijk diep in de ogen van Anna en weet niks te zeggen en kijk naar de gornd. ' Waarom wil je niet dat mensen je gaan adopteren? je verstopt je altijd. Je kan toch je leven helemaal opnieuw beginnen?' ik kijk nu nog steeds naar de grond en ik voel tranen prikken in mijn ogen. ik wil niet dat Anna me gaat zien huilen. maar dat was te laat. ze duwde met haar vinger mijn kin omhoog, zodat ik haar recht aankijk in haar ogen. Damit! precies op dat moment rolt er een traan over mijn wang naar beneden.'IK KAN HET GEWOON NIET!' ik liet mezelf zakken op de grond. alles werd op dit moment te veel en langzaam werd alles zwart. het enige wat ik nu nog voel zijn honderden tranen die naar beneden vallen.

Ik hoor een wazig geluid, en nu komt er ook een wazige beeld bij. ik zie een wazig figuur een nat doekje op mijn voorhoofd leggen. Langzaam zie ik dat het maria is. Een ziekenverzorgster die ook in het weeshuis werkt. Anna staat naast haar met een glas water. Ik ga rustig overeind zitten. 'Welkom terug op aarde lieverd. Hoe voel je je?' ik hield ervan hoe lief en bezorgt Maria kon zijn. 'Ik heb hoofdpijn. ik voel me niet zo lekker.' ik kijk naar het plafond en probeer me te herrineren wat er was gebeurd. Oh ja, er waren mensen om een kind te adopteren maar ik ging me verstoppen en toen kwam Anna.  Het werd teveel en zakte weg. Ik kan het gewoon niet als mensen mij vragen waren ik supergevoelig over ben. Ik ben wel blij dat Anna nog steeds niet weet waarom ik niet geadopteerd wil worden. dan is het binnen een dag heel de afdeling langs geweest. ze is super lief maar ik hou het liever voor mezelf. 'Je krijgt nog wel je straf, want je weet dat je niet mag verstoppen als er mensen komen kijken. toch doe je het elke keer weer. ik keek van Anna naar Maria en keek zuchtend weer naar het plafond. ik wilde nu gewoon een heerlijke warme douch nemen. dat is het enige wat me nog doet onspannen. ik sta rustig op maar voel dat me mijn hoofd er nog te zwaar voor is. 'Blijf nog maar even liggen, als je je wat beter voelt.' ik knikte en viel verder in een diepe slaap.

ik werd wakker door Anna die me vertelde dat we zouden eten. Ik stond op en liep naar mijn eigen badkamer. ik had ernaar gevraagd, ik was nu al 17 en wilde wel wat privacy. Er werd nog altijd moeilijk over gedaan als ik het vroeg. Maar sinds twee maanden heb ik er toch een gekregen. ik stap onder douche en voel hoe die heerlijke warme stralen over mij heen gaan.

ik stap de douch uit. ik voel me ineens frisser. ik pakte een kort broekje en een tanktop met mijn lage all stars. ik deed wat mascara en ging met een kam door mijn haar. ik ben nog niet altijd blij met mijn haar. het was kastanje bruin en had krullen. Maar ik wilde het altijd maar simpel en stijl.

'Je bent net op tijd Lucy. We wilde net alle borden opscheppen. Ik knikte en ging zuchtend op mijn stoel zitten. Ik had hoofdpijn en wilde nu gewoon de hele dag luieren in mijn bed. Maar als janet er dan zou achter komen ben ik dood. Janet is de afdelingsbegeleider van de de hele afdeling. ze is zo gemeen, en heeft vooral een hekel aan mij. Al sinds de eerste dag dat ik hier kwam.