Cry me a river

#29

Ik stop als ik in het kleine winkelcentrum van Bradford kom. Het is heel rustig. Precies wat ik nu nodig heb. Josh heeft gezegd dat ze zo sectret zijn dat zelf de geheime diensten niet kunnen achterhalen wat voor bende dit is, toch ben ik heel van als ik een politie tegenkom. Ik heb drie mensen vermoord. Als de politie mij te pakken heeft is mijn volgende woonplaats de gevangenis. Ik ril bij die gedachte. En wat nou als ik iemand tegen kom van de bende? Ik schud alle gedachtes van me af. Er loopt een man langs en hij komt met zijn schouder tegen me aan. Ik draai me om en hou hem tegen. Hij kijkt me geschrokken om en wilt sorry zeggen maar ik ben hem voor. 'Kijk is uit je doppen, klootzak.' Ik geef hem duw en hij loopt snel verder. Ik draai me weer om en loop verder. Na twee stappen stop ik en kijk snel om. Was ik serieus zo bot tegen hem? Ik realiseer het nu pas. Je kan me geen aardig meisje noemen nu. Ik schrik nu letterlijk van mezelf. Toen ik in die bende zat merkte ik het niet omdat iedereen zo deed tegen elkaar, maar nu merk ik dat ik weer manieren moet gaan leren. Maar misschien moet ik ook wel gemeen blijven. Ik sta er nu inmiddels wel alleen voor, ik moet moeilijke obstakels overleven. Hoe moet ik dat doen in mijn eentje en als ik bang ben voor iedereen?

Ik loop weer verder. Ik loop langs wat winkels, in de hoop dat ik iets kan vinden waar ik kan werken. Ik stop als ik een soort apotheekje zie waar groot bij staat 'Vind je werk gratis'. Ik twijfel niet twee keer en loop naar binnen. Er staat een mager oud vrouwtje achter de balie. Ze draagt een bril die bijna op de punt van haar neus staat. Ik schat haar bijna in de zestig. 'Goedenmorgen. Waar kan ik u mee helpen?' Ze schenkt me een warme glimlach. 'Ik kom werk zoeken. En ik dacht dat jij iets voor me zou kunnen regelen.' Ze kijkt me eerst een soort van boos aan. Ik let goed op haar. Nadat we beide bijna een half minuutje stil zijn geweest, dringt tot me door waarom ze me zo aankijkt. Ik moet echt al mijn manieren terug leren. Maar voor nu boeit het me niet echt. Ik ben hier voor werk niet voor respect. 'U kunt de folders bekijken met bedrijven of winkels die werknemers zoeken.' Zegt de vrouw terwijl ze naar een prikbord wijst waar allemaal folders op geprikt zijn. Ik bedank haar niet verder en loop er heen. Ik zie veel folders die assistenten zoeken bij modebedrijven. Ik glimlach kleintjes naar die folders. Ik wilde heel graag mode ontwerpster worden. Je wordt er alleen moeilijk aangenomen als je geen diploma hebt. Ik kijk rond en zie onder in een kleine folder met Modest! erop. Ik pak het en loop zo onopvallend mogelijk naar buiten. Ik weet niet wat het precies inhoudt maar ik kan wel wat geld gebruiken.

Ik zit in de Starbucks en heb net mijn buikje gevuld. Ik kijk de hele tijd naar het foldertje van Modest! Ze zoeken een meisje van ongeveer in de twintig. Ik ben niet twintig, maar wel ongeveer toch? Er staat verder niet veel op dan nog de naam en het nummer. Het is helemaal in Oxford  en verder staat er geen adres bij. En toch twijfel ik. Oxford is best wel ver vanaf hier. Ik drink mijn Starbucks op en pak mijn telefoon. Ik moet toch ooit werk hebben. Ik tik het nummer in en denk nog na voor ik druk op het groen hoorntje. Zal ik het doen? Ik druk er toch op en wacht tot er wordt opgenomen. Na twee keer over gaan hoor ik een stem.

'Goedemorgen. U spreekt met Ingrid van het bedrijf Modest! Waar kan ik u mee helpen?'

'Hallo, Ik zag een folder voor een baantje en ik wilde er wat meer over weten.'

'En zou ik misschien mogen weten hoe oud u bent?'

'17' Zeg ik zo kort mogelijk. Het is even stil aan de andere kant van de lijn en ik weet dat ze nadenkt. Ik denk dat dit baantje niks wordt. 

'Ik stuur het adres en zouden we het best morgen om vier uur een afspraak kunnen maken. Is dat goed, denk je?'

Ik denk even na. Morgen om vier uur is best wel vroeg dan zou ik zo al weg moeten, maar als ik dit baantje krijg kan ik op een eerlijke manier geld verdienen. Ik denk er verder niet over na en knik maar ik realiseer me dan dat ik aan de telefoon ben.

'Ehh... Ja het is wel goed zo.'

'Nou mooi, bedankt voor het bellen en dan zie ik je morgen.'

'Ja geen dank doei.' Ik hang op en blijf even voor me uitkijken. Niet veel later krijg ik een berichtje van Ingrid met het adres. Ik zucht diep en sta op. Misschien moet ik nu vast bedenken hoe ik alles ga doen. Ik moet sowieso nieuwe kleding kopen. Ik denk dat ik genoeg geld heb van Henk. Ik weet niet wat ik met het ander geld ga doen die ik heb gekregen toen ik nog in die bende zat, maar no way dat ik het ga gebruiken. Het voelt gewoon niet goed.

Een rood straples jurkje dat net boven mijn knie komt met donkerblauwe pumps die hetzelfde kleurtje als mijn colbertje hebben.  Nog een wit tasje en een witte ketting, en ik ben klaar voor mijn afspraak morgen. Ik heb alles uitgerekend. Vanavond om zes uur vertrekt mijn trein naar Oxford. Ik ben daar dan om half twaalf  'S ochtends (Ik weet by the way niet eens hoelang zo'n treinreis  duurt.....). Ik heb me al in gecheckt bij een hotel daar in de buurt en dan heb ik om kwart voor twee heb ik een afspraak bij de kapper. Waarschijnlijk heb ik dan nog genoeg tijd om iets voor mezelf te doen. Ik pak het geld en betaal mijn kleding en accesoires en loop dan de H&M uit. Het geld van Henk komt me zo goed van pas. Hij had het beter kunnen uitgeven als dit soort dingen. Alles is beter dan drugsverslavingen.

Ik haal mijn ov uit  mijn portemonnee, omdat ik de trein al aan zie komen in de verte. Het enige wat ik nu nog moet doen is me voorbereiden op mijn nieuwe baan.

Ik zit nu in de trein naar Oxford. Nog een halfuurtje en dan kom ik aan. Ik heb bijna heel de reis geslapen en ik ben nu zo'n tien minuten wakker.  Ik voel mijn buik knorren. Ik moet zo echt wat eten gaan halen. Ik laat mijn  hoofd weer leunen op mijn stoel en kijk naar buiten. Naar de weilanden en huizen die voorbij gaan. Langzaam vallen mijn ogen weer dicht. 

Ik check me uit en stap uit. Na een kleine tien minuetjes lopen kom ik aan bij het hotel waar ik me had in gecheckt. Het is nu wat drukker over straat. Ik voel weer alle angsten naar boven komen. Stel dat iemand mij nu herkend? Ik loop snel het hotel in. Het ziet er allemaal heel chick uit. Ik word aangekeken door mensen die langs me lopen. Ik weet heus wel dat ik er niet bepaald netjes uit zie maar dat gaat zo wel anders zijn. 

Half 2. Ik heb me nu omgekleed en kijk nog snel in de spiegel. Ik doe mijn haar in een strak staartje en doe wat make-up op. Ik gooi mijn telefoon, geld en spiegel in mijn tas en pak de sleutels als mijn hotelkamer uitloop. Het wordt alleen maar drukker op straat. Als ik de kapperzaak inloop komt er een man op me aflopen met een soort kladblok in zijn handen en een pen. ' Hallo mevrouw, waar kan ik u mee helpen?' 'Ik heb een afspraak om kwart voor twee.' Hij kijkt even op zijn kladblok en kijkt dan weer naar mij. 'Lucy?' Ik knik en hij gebaart me te gaan zitten op een stoel. Ik ga zitten en hij trekt mijn staartje uit mijn haar. 'En? Wat wil je precies doen met je haar?'

~~~~~~~~

Weer een hoofdstuk!! :) Wat vinden jullie van het verhaal tot nu toe??

En wie heeft een leuke Sinterklaas gehad?? 

Vergeet niet te stemmen en reageren, zodat ik zo snel mogelijk weer verder ga met het volgende hoofdstuk!! thankkssssssss xxxxx