Cry me a river

#27

We lopen een straat in waar alles in eens veel netter is. Dat is dus ook voor het eerst dat ik zo iets zie na al de straten die ik net heb gezien.  'Ik heb nog wat dingen te doen... eh je weet wel. Kan je dit verder alleen afhandelen?' Zegt de jongen met nadruk op dit wanneer hij met zijn vinger van mijn hoofd tot mijn voeten wijst. Ik voel me best wel beledigd want ik ben ook gewoon een meisje en geen dit maar ik weet niet wie deze mensen zijn dus laat ik er maar niet over beginnen. Het meisje naast me knikt. 'Oke! Dan zie ik je later Saar.' Saar dus. Die naam past niet echt met hoe ze erbij loopt. Ik dacht eerder aan Rachel ofzo. Saar en ik lopen verder als die jongen van net weg rent. Wat zou hij nou moeten doen? Na twee straten in gelopen te hebben stopt Saar voor een ongelofelijk groot huis. Er staan twee mannen bij de ingang. Ze zijn breed en kijken heel serieus. Saar loopt naar ze toe en fluistert iets in bij 1 van de mannen. Als de man knikt kijkt Saar om naar mij. 'Waar wacht je nou op, kom je of niet?' Ik knik een beetje verward en heel nieuwsgierig waar ik nu heen ga. Ik neem grote stappen en loop al snel naast Saar naar binnen.

Als we binnen zijn kijk ik met grote ogen om me heen. Dit lijkt wel een paleis. Niet normaal groot en alles glimt. Ik vraag me echt steeds meer af wat dit is en wat er precies wordt gedaan hier. Mensen lopen heen en weer, de meeste hebben wel haast lijkt het. We lopen richting een lift. Als we in de lift staan kijk ik Saar vragend aan. 'Waarom is dit zo geheim? Zijn jullie spionnen ofzo?' Ze kijkt me aan en mompeld iets wat ik nauwlijks versta. Ik zie alleen dat ze grijnst. Ze zegt niks meer tot we aankomen op de verdieping waar Saar de lift uitstapt en ik haar volg. 'Ga hier zitten op een vande stoelen, Ik ben zo terug.' Ik knik braaf bang voor een reactie als ik koppig ga reageren en ga zitten op een van de stoelen. Het lijkt wel een wachtkamer bij de tandarst of dokter alleen ziet alles er hier veel en veel netter uit. Saar loopt naar een deur en klopt aan. Even later loopt ze naar binnen en sluit de deur achter haar. Ik kijk nog even rond. Het kan onmogelijk iets anders zijn dan een geheimendienst maar waarom kom ik hier zomaar in zonder dat ze me naam weten.

Na vijf minuten ongeveer komt Saar naar buiten lopen en achter haar volgt een grote brede man haar. Hij gaat naast haar staan en ze kijken me beide aan. Die man is zeker groter dan Henk. Hij zou het makkelijk op kunnen nemen tegen Henk. Als ik hier dan werk kan Henk me niet zomaar kunnen opzoeken en waarschijnlijk dood maken, wat hij zeker zou doen als hij me vindt, omdat die man naast Saar veel groter en zeker weten sterker is dan Henk. 'Dit is dus het meisje waar je het over had?' Zegt de man wijzend naar mij als hij me eerst goed heeft bekeken, tegen Saar. Ze kijken me beide aan, en nu nog langer dan ze net al deden. Zo lang dat ik het een beetje eng begin te vinden. Ik wil de stilte onderbreken hopend dat ze me dan niet meer zo eng gaan aankijken maar dan onderbreekt de man naast Saar de stilte. 'Stuur haar maar naar mijn kamer.' Zegt de man als hij weer zijn kantoortje inloopt. Saar loopt naar me toe. Ik sta op en kijk haar vragend aan. 'Het enige dat je moet onthouden is dat je gevaarlijk bent. Niet een beetje gevaarlijk maar gevaarlijker dan je zou kunnen zijn in je gedachte.' Fluistert Saar zo dicht bij mijn oren dat ik haar voel ademen in mijn nek. Ik slik. 'Waarom gevaarlijk?' Voor ik haar al mijn onbeantwoordde vragen kan stellen is ze al weg net sneeuw voor de zon. Ik kijk verward om me heen in de hoop dat ik Saar nog ergens tegenkom maar nee. Ik loop naar de deur waar de man net naar binnen liep en klop aan. 'Binnen!' Ik ben best wel nerveus voor wat ik zo krijg te horen en weten. Als de deur open is sluit ik hem weer en kijk recht in zijn ogen. Hij gebaart naar een stoel naast zijn houten bureau en  ik loop er dan naar voor ik ga zitten steek ik respectvol mijn hand uit. 'Hallo ik ben Lucy.' Zeg ik alsof het de normaalste zaak van mijn leven is. Hij staat op en schud mijn hand. 'Josh. Leuk kennis met je te maken.' Daar leek het net niet op. Hij keek me eerder aan alsof ik een stuk vuilnis was. Ik knik toch glimlachend en ga zitten op de stoel die hij me gebaarde om op te zitten. Als ik ga zitten wacht ik tot hij begint. 'Zo Lucy, vertel eens iets over jezelf. Ik hoorde dat je heel bitchie kan zijn.' Dat is toch hetzelfde als gevaarlijk? Ik denk het wel. Ik knik met een serieus gezicht. Hij glimlacht en schuift dan een van zijn lades open. Hij haalt er iets uit en ik schrik als ik zie wat het is. Ik kijk er met grote ogen naar. Henk's wapen die ik een soort van steelde van hem voor ik ontsnapte. 'Hoe komt u eraan?' Even serieus. Hoe komt hij eraan?' Ik pak mijn tas en maak hem snel open. Waar is dat ding nou? 'Het komt gewoon uit je tas. Ik heb het er niet uitgehaald maar het lijkt er wel op dat je heel gevaarlijk bent.' Zegt josh met een glimlach op zijn gezicht alsof het niks voorstelt. Hij schuift het ding naar mij en ik pak het vast. Het brengt allemaal herrineringen terug die ik liever verwijder. Ik stop het snel in mijn tas. Wat is dit toch een rare plek. Hoe durven ze aan mijn tas te zitten. 'Bewaar hem goed. Als je je baan wilt.' Zegt Josh nu met een serieus gezicht. Ik snap hier echt helemala niks van, en waarschijnlijk is het te zien aan mijn gezichtsuitdrukking. 'Ik leg het allemaal wel uit.' Zegt Josh alsof hij mijn gedachte kan lezen. 

~~~~~~

Een nieuw hoofdstuk! yeeyy!!! Sorry dat het zo lang heeft geduurd :)) vergeet niet te reageren en te stemmen. THANKSSSSSS! 

Wie heeft  midnight memories al gehoord?? ik wil het zo graag horen maar ik wacht het liefst tot morgen wanneer hij officieel uitkomt hihhiii.

En wie heeft 1Day gezien. Ik ben nog steeds verbaasd dat ik het 7 uur lang heb volgehouden, ik had wel hoofdpijn aan het einde maar het is het waard. Het zijn tenslotte vijf idioten waar ik veel van houd hahaha xx