Cry me a river

#26

Ik ben niet dood dat is wel zeker. Ik voel me opgelucht maar ik ben ook een beetje teleurgesteld. Ik zou het helemaal niet erg vinden als ik nu dood was, mijn leven valt nu toch heel rustig uit elkaar. Dan zou je maar liever de snelle dood hebben.  Ik hoor nog auto's rijden en hoor wat mensen praten. Volgens mij maar twee. Ik lig niet op de grond maar in de armen van iemand die wel heel sterk is. 'Doe je ogen nu maar open, alles is goed.' Hoor ik een jongenstem zeggen. 'Het zou zoveel beter zijn als ze was aangereden en dood was gegaan.' Ik zucht en doe mijn ogen wijd open als ze zijn gewend aan het licht. Ik zie dat ik in de armen van een jongen lig en een meisje staat er duidelijk geirriteerd naast. Ik ken haar nog niet eens en ik weet nu al of ze aardig is of niet. 'Yeey! het kuikentje is wakker! kunnen we nu gaan?' Zucht het meisje terwijl ze met haar ogen rolt. Ik kijk het meisje aan. Ze heeft lang blond haar dat rommelig tot haar heup komt. Ze draagt een zwarte short en draagt er bruine Timberlands onder aan. Daar boven draagt ze een hempje waar haar borsten er heel sletterig uit komen. Ik sta op en de jongen helpt me overeind. 'Dank je.' Zeg ik dan. Hij draagt een gescheurde broek waar een ketting aan hangt dat heel laag staat net als zijn broek. Hij draagt er een witte tanktop die vol zit met vlekken. Zijn sixpack is duidelijk te zien door zijn tanktop. Ook hij draagt bruine Timberlands. Zijn donker bruine haren zit ook heel rommelig. Ik trek mijn kleding recht en kijk naar mijn tas die open op de grond licht. Hoe komt die nou open. Snel doe ik hem dicht. Waarchijnlijk is hij van zelf open gegaan. Ik kijk omheen. Ik zie de snelweg. Ik sta aan de overkant. Precies waar ik wilde zijn maar hoe ben ik hier gekomen als er een auto was die heel dichtbij was. 'Hoe kom ik hier?' Ik kijk de jongen verward aan. Weer zucht het meisje maar ik negeer het. 'Je liep over de snelweg en werd bijna aangereden dus hielp ik naar de overkant.' ''O' Is het enige wat ik uit breng. 'We hebben nog veel dingen te doen. Hoelanf wil je hier nog blijven staan??' Zegt het meisje tegen de jongen. De jongen kijkt haar gefocust aan en kijkt dan weer naar mij. 'Doe voorzichtig.' Zegt hij terwijl hij samen met het meisje wegloopt. Het valt me nu pas op dat ze beide rugtassen bij hun hebben. Wat zou erin zitten? Zou hier een klein dorpje zijn? Dat brengt me op een idee. 'WACHT!' roep ik snel nog voor ik doorheb wat ik zeg. Ze draaien zich beide om en kijken me beide vragend aan. 'Weten jullie of ik hier ergens onderdak kan vinden?' Ik zie ze beide nadenken. ' Eh... niet dat ik weet, sorry.' zegt hij als hij zich weer omdraait en het meisje mee trekt aan haar arm. Ik zie ze dan nog wat praten. Als ik me wil omdraaien om verder te zoeken roept het meisje me. Ze kijken me beide met een gemene grijns aan. 'We kunnen wel onderdak regelen voor je regelen maar je moet wel een baan hebben.' Ik zucht, hier was ik dus bang voor. Ik kan nu het best gewoon verder lopen. Ik heb geen baan en blijkbaar dus ook geen onderdak.'Nah, laat maar ik heb geen baantje.' Ze beginnen me beide hard uit telachen. Ik snap er nu dus helemaal niks van. Ik lijk wel iemand die wordt gepest en zich zelf probeerd te verdedigen maar niet werkt. 'Je hoeft ook geen baan te hebben. Nou ja eigenlijk wel maar wij kunnen het regelen voor je.' zegt het meisje als ze beide zijn uitgelachen. 'Je verdient er ook nog flink voor.' Het klinkt wel goed maar het doet me wel denken aan een baan als hoer. En dat wil ik dus voorkomen. Hoe erg ik ook in geldnood kom nooit dat ik een hoer wordt. 'Ik hoef geen hoer te spelen ofzo toch?' Alweer lachen ze me uit. 'Wel als jij het wilt.' Zegt de jongen met een knipoog. Het meisje geeft hem een duwtje en kijkt me weer serieus aan. 'Daar hoef je niet bang voor te zijn. Het baantje dat je krijgt gaat een leveltje hoger.' Zegt ze en ze heeft weer een gemene grijns op haar gezicht. Ik knik dan en loop achter ze aan als ze zich omdraaien en ze me vragen om mee te komen. Ik kan er goed voor vedienen heb onderdak en hoef geen hoer te zijn. Dan zit het wel goed toch? 

Na minder dan drie minuten gelopen te hebben komen we aan in een soort dorpje. Ik had al zoiets in mijn achterhoofd. Alleen zitten er huizen tussen die ik hier niet zo snel zou verwachten. Het ziet er wat armpjes uit  maar soms kom je wel hele grote huizen tegen. Ik vraag me echt af hoe mensen zoiets kunnen combineren in een klein dorpje als dit. Niemand die over straat loopt heeft iets netjes aan, allemala dragen ze iets aan zoals gescheurde borken en sweaters. Kleding die veel voorkomt bij hangjongeren in de kast. Ik loop en kijk om me heen. Ik heb niet door dat het meisje en de jongen beide stoppen en omdraaien. Ik bots tegen ze aan en stap snel naar achter. 'Voordat we doorlopen moet je iets belangerijks weten.' Ik kijk ze beide vragend aan. 'Niemand mag af weten van dit. Dit is top-secret en als je ooit durft iets te zeggen tegen iemand dan wie dan ook, ben je dood voor dat je verteld dat dit bestaat. Haal het dus nooit in je hoofd.' Zegt het meisje serieus. Ik word er bang van. Wat zou ze bedoelen met top-secret? Ik knik. Met wie zou ik het anders over kunnen hebben dan met mijn tas. Ik heb niemand meer Dus moeilijk om dit te onthouden is het helemaal niet.