Yalnız Başına

Bölüm 13

Lacivert kutunun içinde mükemmel bir kolye vardı.Ay ve yanında Raven yazıyordu.Gülümseyip Luke'a baktım. "Bu,bu çok güzel.Yani..."

Birden ağlamaya başladım. "Raven!Neden ağlıyorsun şimdi?"

"Daha önce kimse bana böyle bir şey yapmamıştı.Ne diyeceğimi,ne yapacağımı bilmiyorum"

Luke baş parmağıyla yüzümdeki yaşları sildi ve "Hadi kolyeyi takalım" dedi ve gülümsedi.O gülümseyince bende gülümsiyordum.Kolyeyi kutudan çıkarıp arkama geçti.Saçlarımı çekip omzuma koydum.Luke yavaşça kolyeyi takıp saçlarımı geri attı ve önüme geçip baktı. "Çok güzelsin"

Kolyeye dokunup "Bunu hiç çıkarmayacağım" dedim ve ona sıkı sıkı sarıldım.Luke hala sarılırken "Hadi bavullarını indirelim" dedi.

Hiçbir bavula dokunmadım.Hepsini o indirdi.Yola çıktığımızda çantamdan kampın bilgi kağıdını aldım.Güzel bir yere benziyordu.Ama bir şey yanlıştı.

"Luke?" dedim biraz korkuyla. "Kağıda göre kamp 2 gün sonra başlıyor."

Sırıtıp "Biliyorum" dedi.Ona dönüp baktım.Konuşmasını bekliyordum ama gözünü yoldan ayırmıyordu. "Biraz dolaşırız dedim canım.Yolumuzun üzerinde kaliteli yerler var.Her şeyi ayarladım."

"Gerçekten çok fenasın.İlk durak neresi ozaman kaptan"

"Söyleyemem,büyüsü kaçar"

"Senden nefret ediyorum" dedim gülerek. "Bende senden prenses"

...

Uyumamak için kendimi zor tutuyordum.Yolculuklar hep uykumu getirirdi. "Daha çok var mı?" diye sorduğumda durduk ve Luke bana baktı. "Sen resmen uyuyan güzelsin."

"Çok teşekkürler Skywalker"

"Bir jedi olmaktan gurur duyuyorum"

Arabadan inip banklardan birine oturduk.Burası yeşilliklerle dolu çok huzurlu biryerdi.Önümüzde küçük bir göl bile vardı. "Bütün günümü burada geçirebilirim"

"Daha yapacak çok şeyimiz var prenses."

Ona doğru dönüp "Kimdi o?" dedim. "Kim kimdi?"

"Kapıdaki kız.Hani şu sarıldığın,unuttuysan hatırlatayım."

Luke kahkaha atıp "Ne oldu kıskandın mı bakalım?" dedi. "Sana kimdi o diye soruyorum!"

"Kim di."
"Kimdi işte o Luke kimdi?!"
"Evet Kim di"
"Lanet olsun doğru dürüst söyler misin kim o?!"

"Evet Kim o" dedi ve karnını tutarak kahkaha atmaya başladı.Kolumu tutup "Raven" dedi.Gözündeki yaşları silip "Kızın adı Kim" dedi.

Vay be.

Luke bana sarılıp "Çok tatlısın sen" dedi. "Bir dakika"

Bana bakıp "Ne oldu?" dedi.Beynimde çok şeyi birleştirmeye çalışıyordum.Aman Tanrım.

"Senin soy ismin Grace.Kızın ismi Kim.Kim Grace."

Hızla ayağa kalkıp "Senin kız kardeşin Kim Grace ve sende şu mükemmel Grace ailesinden misin yani?!" dedim şaşkınlıkla.Luke dudağını ısırıp "İsim benzerliği olabilir" dedi. "Tanıdım onu Luke tanıdım!O kadını ne zamandır takip ediyorum.Tam emin olamamıştım ilk gördüğümde ama şimdi eminim."

Biraz durup düşündüm. "Beni götürdüğün mağaza onundu değil mi?Annemin götürdüğüyde öyleydi.Kız kardeşim demiştin.Bu kolyede onun tasarımı değil mi"

Luke pes edermiş gibi boynunu eğip biraz durdu ve gözlerimin içine bakıp ayağa kalktı.Tam elimi tutmaya yönelmişken kendimi geri çekip "Bana yalan mı söyledin?" dedim.Sesim titriyordu.Ağlayacak gibiydim ama kendimi tutuyordum. "Bana kim olduğuna dair yalan söyledin."

"Raven,lütfen yapma her şeyi açıklayacağım"

"Neyi açıklayacaksın ha!Özür dilerim Raven hayatımla ilgili yalanlar söyledim ama olsun mu?!"

Şimdi bağırmaya başlamıştım.Kalbim yerinden çıkacak gibiydi.

Luke bana yaklaştı ve elimi tuttu.Geri çekilmedim,çekilemedim.

"Ben Luke'um Raven.Senin tanıdığın Luke'um başka biri değil." dedi sakinleştirici bir ses tonuyla. "Soy ismimi kime söylesem birden bana başka davranmaya başladılar.Kendimi kullanılıyormuş gibi hissediyordum.Herkes o kadar yapmacık ki nefret ediyorum.O kadar bıktım ki,dayanamıyorum.Hayata küsmüştüm ben Raven,evden dışarı adımımı atmıyordum.Bir kere attım,karşıma sen çıktın.İyiki de çıktın.Herkes beni değil paramı seviyordu Raven.Ama sen beni sevdiğini bana hissettirdin.Dünyayı yeniden tattırdın bana.Mutluluğu,gülümsemeyi hatırlattın bana.Lütfen bırakma beni Raven.Sana çok ihtiyacım var."

-Devam Edecek-