My Life With Mr.Genius [COMPLETED] (Editing)

Chapter 7 : Care?

Scott's Pov

Hanggang ngayon hindi padin pumapasok sa isipan ko yung mga nangayayari, parang andali lang kung titignan pero ang komplikado pala ng sitwasyon niya. Hindi ko alam kung maaawa ako sakanya o dapat ko bang isipin na bagay lang sakanya 'to.

Alam ko na hindi maganda ang unang pagkikita namin ni Bea pero hindi naman ako ganon kawalang puso para hindi ako mahabag sa mga nararanasan niya ngayon, masyado tuloy akong na-guguilty sana hindi ko nalang ginawa sakanya 'to.

Hawak padin niya ang kamay ko, pero tulog na sya. Malamang napagod siya hindi lang pisikal kundi pati ang utak niya, siguro nga yun ang dahilan kung bakit ayaw niyang ipaalam sa mga magulang niya na nandito siya sa hospital. Hindu ko din naman kasi akalaing ganoon ang mangyayari.

Flashback...

Pagkapatay bigla nalang nagsisigaw si ko ng ilaw Bea..

"Ahhhhhh!!! Ahhh!!! Ahhhhhhhh!!!"

Nagulat nalang ako paglingon ko ay bigla nalang yumapos sa akin si Bea, and I could feel her strong heart beat ibfact she's shaking.

"Hey. What happend tell me?" Tanong ko sakanya, but she just continue crying and crying I don't know whay to do. Hindi naman kasi ako magaling magcomfort eh.

"I need lights!" She said while sobbing so I immidietly turned the lights on, and when I saw her face. God! Namumutla sya.

Tumawag na ako ng Nurse at tinurukan siya ng papakalma, habang inihihiga siya ay may nakita silang gagamba. Ang hinala namin may Phobia sya sa gagamba, kaya siguro ganun ang reaksyon nya.

Tinawagan ko nadin ang Parents niya para malaman ang kalagayan niya, sa tingin ko naman magmamalasakit naman sila para kay Bea. Ilang sandali kang matapos kong tawagin ang Mother niya ay dumating na sila, pero mali ako it was just Mr.Go.

Dali-dali siyang pumasok at biglang hinigit ang kamay ni Bea at naging dahilan ng biglang pagkagising nito. Nagulat naman ako sa mga aksyon ni Mr.Go, it's just so brutal.

"Bea?! Tell me!? Wala kana ba talagang malasakit sa amin huh?! And what's this? Your drama?! Palusot ba 'to Bea!?" Patuloy niyang sigaw sa anak niya habang inaalog ito, kaya naman umawat na ako.

"Mr.Go calm down." Sambit ko sakanya, he just looked at me then he massage his temple. Si Bea naman patuloy lang na umiiyak nanghihina padin yung itsura nya.

"What did I do Dad?! What do I have to do just to pleased you, eh kung mamamatay na pala ako baka matuwa ka pa." Pagkasabi ni Bea nun bigla siyang sinampal ng Dad niya, kaya naman pumagitna na ako.

Sinigurado ko ding hindi na nya maabot ang anak niya, "Why on the Earth will you post something like this huh?" Galit na sigaw ni Mr.Go, at ng makita naming pareho ni Bea yun. Parehas kaming nagulat at hindi makapaniwala.

Post yun sa Facebook Page ng Company nila at may post si Bea ng "Our company does'nt deserve anything, look at our sales! Your money are just getting in my Dads tummy.!" At muli na namang nag-init si Mr.Go,

"You know ahat Beatrice, you're never deserve to be loved by anyone! If you hate me! Don't involve our company that has been past generation by generation! I'll tell you something, I'm ashamed of you!" Diretsyo nyang sambit at lumabas na ng silid iniwan kaming dalawa habang si Bea naman patuloy lang sa pag-iyak. I don't know what to do but my mind commands me to hug her, so I did.

End of Flashback....

Habang inaalala ko yun, mas lalaong nagtataka ako. At na-iisip ko na ama ba talaga si Mr.Go, ever in mylife that Dad even shouted in me. I guess Bea has really big problems.

But the thing is I don't understand how? As I remember the post was 1 hour ago so that means Im with Bea, how come she have done does things. Ugh! Problema ko pangayon tuloy 'tong babaeng to. Tinignan ko yung phone ko, and it's almost 5pm.

Tch! Im starving! Hayst. Wala naman sigurong mangayayari dito, sandali lang ako. Bumaba lang ako at kumain sa canteen saka ko nalang babalikan si Bea.

Bea's Pov

Nagising ako dahil nakaramdam ako ng pananakit ng braso ko at ang likuran ko, nakita ko naman na nasa hospital pala ako. Now I remember what happend last 2 hours, hmf! Feeling ko mas masakit padin yung puso ko kesa sa mga 'to.

Naalala ko naman tung ginawa sa akin ni Scott, nung una nagagalit aki sakanya,dahil kasi sakanya kaya nandito ako kaya nangyari lahat ng 'to.

Pero nung makita ko kung gaano nya ako protektahan kay Dad kanina, saka siya lang ang nagbabantay sa akin. I wonder where he is now, hmf! Hayaan ko nalang nga, saka nalang ako magTha-thank you sakanya.

Tumayo ako at inalis ang mga nakadikit sa mga kamay ko. Kinuha ko yung bag ko sa table bed atsaka na ako lumabas ng hospital.

Ayoko muna nading umuwi kaya naman pumunta ako sa likod ng school namin kung nasan yung tree house, umupu lang ako duon. Kinuha ko naman yung phone ko at nakita ko ang mga missed calls at text ni Dad at Mom.

Hanggang ngayon hindi ko padin alam kung sini yung taong sisirain ang personalidad ko kila Dad at Mom. Alam ko naman na inutil ako pero hindi naman ako tanga para gumawa ng mga ganung bagay, malaki kaya ang pagmamahal ko sa pamilya ko.

Nagutom naman ako bigla at nakita ko na may malapit na Seven Eleven sa tapat ng daan, bumili lang ako ng Root Beer at isang malaking Vcut. Atsaka ako naglakad-lakad sa daan, habang naglalakad ako ay nagring ang phone ko.

Calling... Jerk

Sinagot ko naman sya kailangan ko padin namang magpakita ng manners sakany.

"Ohhh?" Sabay lagok ko ng Root Beer.

"Where are you?!" Galit niyang sabi sa akin, para namang timang 'to kung magtanong.

"Why do you care?!" Sigaw ko din sakanya, at patuloy ako sa paglalakad.

"Ugh! Why does it seems so hard to care for you?!" Para naman akong nabingi sa narinig ko 'care'? Haha!

"Come again?!" Tanong ko sakanya, nabigla naman tuloy ako ng sumigaw siya sa phone na nakapagpatigil sa akin.

"The hell! Why Im caring about you!"

What?!

"People Change!"

Vote! Comment! Share!