The Man Who Can't Be Moved. [WILL REVISE - CURRENTLY EDITING]

Revised- Chapter 3.

CHAP 3 REVISED TMWCBM

This is it. Kaya ko ba?

"Ang aga ata ng boyfriend mo, Lara." declared Maxine.

I smiled at Maxine. Tinignan ako ni Lara. I can tell na sobrang curious siya kung ba't ang aga kong dumating ngayon, hindi kasi siya sanay na maaga ako dahil when it comes to her I'm always late. Well, hindi naman sa lahat ng bagay.

"Hey." sabi ko sa kanya.

"I think I need to go." Maxine turn to face Lara. "Bye, Lara. See you tomorrow nalang!" She added.

"Bye." Then Lara smiled.

Lumapit ako sa kanya, nararamdaman ko kung gaano ako kakaba. Hindi ko alam kung kaya ko ba tong gawin. 

"What's up? Ang aga mo." 

"Sabi mo kasi may good news ka sa'kin. What is it?"

"It was nothing." Cold niyang sagot.

Alam kong nakakahalata na rin si Lara sa pinunta ko kaya nag kakaganyan siya ngayon. 

"Kumain ka na ba?" I asked.

"Yeah." 

 I gave her a questioning look.

"What?" 

"Ano nga?" sabi ko.

"Wala nga."

Here we go again, Lara. "Tara, nuod tayo sine."

"Ayoko."

Huminga ako ng malalim. "Where do you wanna go?"

"Ikaw, where do you wanna go ba?" Binalik lang niya sa'kin yung tanong ko. Anong problema nito?

"May problema ba tayo?" Tanong ko sa kanya.

She only raised an eyebrow in reply. 

"Lara." Hinawakan ko yung kamay niya. "No change of plans, okay?" 

Fck. Wala nanaman akong nagawa, ayokong masaktan si Lara. Sobrang unfair ko na sa kanya.

She smiled. 

Alam ni Lara kung gano ko minahal si Louisse at ang alam niya tuluyan na rin akong nakamove on kay Louisse pero minsan----madalas pala, hindi niya maiwasan icompare sarili niya kay Louisse not only because Louisse is my 'one great love' but also because she is Louisse Lim.  

May inabot siya sa'kin papel. "Ano to?" I said while looking at her.

"Open it." 

HIndi ko napaigilan ngumiti nang makita ko 'tong laman ng papel na binigay ni Lara. Ang galing, ang taas lahat ng grade niya. "Wow, congrats!" I hugged her. "Sobrang proud ako sa'yo, alam mo yun?"

Lara's currently taking accountancy at UST. 

"Thanks for being one of my inspiration." She smiled.

Ngumiti nalang din ako. "Hindi ka man lang manglilibre?" biro ko sa kanya.

"Ikaw mapera dyan e!"

"Okay my treat!" malungkot kong sinabi pero biro lang ulit yun.

"Para namang napipilitan ka lang. Ako na nga mang-lilibre." pag tatampo niya.