The Man Who Can't Be Moved. [WILL REVISE - CURRENTLY EDITING]

Chapter Twenty Three- Flashback. (Kathryn's POV)

Dalawang linggo na rin nakalipas simula nung snbi sakin ni Daniel na sila na ni Kia. Msakit pero kailangan tanggapin. 

Ang tanga tanga ko nga nung araw na snbi nya sakin yun eh, hindi ko man lang nasabi sa kanya yung dapat kong sabhin. Ang sakit kasi eh, ang sakit sakit. At dun ko rin nag pagtanto na hindi ko na pala sya gusto..

Mahal ko na pala sya..

Ang tanga tanga ko talaga. Bakit naman kasi kung kelan ako na in love dun pa sa may girlfriend? Pwede naman sa iba. Yan tuloy, heartbroken kaagad ako. Ganto pala feeling no?

Ang sakit pala..

Ang sakit sakit pala...

Ang sakit makita na masaya sya sa iba..

Ang sakit makita na may mahal kang iba...

Gusto ko man sabhin na, mahal kita. Hindi ko naman masabi, baka pag snbi ko maguluhan ka pa. Baka magulo pa kayo ni Kia mo. Ayoko naman ng ganon, okay lang. Makakalimutan din naman kita, hindi ko nga lang alam kung pano. Pero alam ko makakaya ko to. Saka salamat din kasi sinunod mo ako kahit papano, kahit papano iniwasan mo ako. 

Flashback...  (2 days after nung snbi ni Daniel kay Kath na sila na ni Kia.)

Nakakamiss pala talaga si Daniel. Bakit ko pa kasi snbi na iwasan na nya lang ako? Ang hirap tuloy! Ang hirap! pero siguro okay na rin to, mkakabuti na rin to samin dalawa. Ang galing lang, sabi nya hindi nya ako iiwan. Well, hindi naman nya ako iniwan. Ha... Hindi ko alam. Parang ganon rin kasi eh. 

Kasi naman ako, ang OA ko may pa ganon ganon pa ako. Kasi naman kung alam nya na ang sakit malaman na sila na ni Kia, ang sakit malaman na hindi na pala talaga kami pwede. at higit sa lahat ang sakit malaman na kailngan ko talagang pigilan tong nrrmdmn ko para sa kanya..

"Kath?" Napatingin ako sa likod ko...

Si Daniel...

Tumingala ako para hindi mahalata yung pag-iyak ko.

"Ahh.. H---- Hi.." Nabubulol ako, feeling ko ang tagal tagal na namin hindi nakakapag-usap..

 "Pwede ba tayo mag-usap?"

Ano Kath? Ayan na! Makikipagusap daw....

"Sorry, kailangan ko na kasi umalis eh. Next time na lang?" 

Nag-madali ako mag-lakad papalayo sa kanya. Wala naman talaga ako kailangan puntahan. Pero natatakot ako kausapin sya. Natatakot ako kasi baka masabi ko na mahal ko sya. Na mahal na mahal ko sya...

End of Flashback...

Tuwing mag-kikita naman tayo, para tayong strangers. Hindi nagpapansinan, kahit Hi. Nakakamiss yung dating Daniel na lagi nakabuntot sakin kahit saan ako pumunta. Nakakamiss.. Nkakamiss..

Pumasok ako sa auditorium. 

Andun si Daniel...

Mukhang ang saya saya nya *YUNG ASA GIF* , ang saya saya nya kahit nag-iiwasan na kami. Akala ko ba, hindi sya mag-sasawa? Akala ko ba, walang iwanan? Ano yun salita lang lahat? Pinaasa lang nya ako? 

Ang sakit ng puso ko.. 

Tumalikod ako at umiyak nanamn...

Bakit ba kasi ako umaasa sayo? Wala naman dapat akong asahan, dededmahin mo lang naman ako. Kaibigan mo lang naman ako dba?

Nothing more, 

Nothing less.

Para rin naman akong hangin sayo. 

Hangin na kahit kelan hindi mo mararamdaman, dahil may ibang hangin na nagpaparamdam sayo...

A/N: Medyo minadali ko po tong chapter na to . Hehehe. Kaya sorry kung magulo ^^ Comment kayo ha? Salamat !! :DDD