~AH BU HYUNGLAR~

Özür//1

"Jung pudraların bulunduğu kutuyu uzatırmısın."

Jung'un uzattığı kutuyu elinden alıp üst rafa yerleştirdim.
---
Sabah işe geldiğim gibi kendimi malzeme odasında bulmuştum.

Bir kaç arkadaş toplanıp odayı düzenliyorduk.

Jung diye seslendiğim çocuk ise aralarındaki en samimi kişiydi.Kısa sürede muhabbeti kurmuştuk.

Bana kız arkadaş koleksiyonunu anlattı,ben ise sadece gülmekle yetindim.Adam resmen ülkenin yarısıyla çıkmıştı.Bir de anlatmakla yetinmeyip fotoğraflarınıda göstermişti.Kızlarda taş gibiydi ama çocuk yakışıklı şimdi ne yaparsın yani.

Odayı halledip koridora çıktığımızda önüme bir kız çıkmıştı.

"Zehra sen misin?"

"Evet benim."

"Benimle gelmen gerekiyor bir görev verildi."

Kafamla onaylayıp Jung'a döndüm.

"Sonra görüşürüz."

Tatlı gülüşüyle karşılık verip el salladı.

Kızı takip etmeye başladım.

"Ne görevi?"

"Bilmiyorum ben sadece seni çağırmakla görevlendirildim."

Daha fazla konuşmayarak asansöre bindik.3.kata geldiğimizde bir odaya doğru ilerledik.Kapıyı açıp bana baktı.

"Zehra içeride seni bekliyorlar."

"Ama sen?"

"Ben kendi işime geri döneceğim"

Bana rahatlatıcı bir şekilde gülümseyip içeri girmemi işaret etti.İçeri girince arkamdan kapıyı kapattı.

Geldiğim oda pratik odasıydı ve bir kapı daha vardı burada.

Daha demin bahsettiğim kapı açılarak girişinde Lay gözüktü.
Odanın ortasına gelerek durdu ve kafasını kaldırdı.

"Seni ben çağırdım,konuşmamız gerek."

Odada bulunan aynalara yaslanarak ifadesiz yüzümle ona baktım.

"Konuşalım."

Lay ellerini ceplerinden çıkararak biraz etrafında salındı.

"Ben...ben özür dilerim."

"Neden?"

"Dün akşam olanlar,biraz abarttım bağırmamalıydım."

İfadesizce bir süre daha yüzüne baktım.

"Bir şey demeyecek misin?"

Yaslandığım yerden doğrularak bir iki adım öne çıktım.

"Bay Zhang benim için sorun değil artık işimin başına dönebilir miyim?"

Bir an parlayan merak dolu gözlerle baktı.

"Benim gerçek ismimi mi araştırdın?"

"Size özel değil Bay Zhang.Ben burada çalışıyorum öğrenmek zorundayım."

Keyifle yüzündeki aydın ifadenin çöküş dönemini izledim.

"Peki.Şey beni affettin mi?"

"Size küsmedim zaten."

Onu arkamda bırakarak odadan çıktım.

Hey o kadar kolay mı affetmek.Ne sanıyor bir özürle her şey bitiyor mu.Bırak ya.