~AH BU HYUNGLAR~

Final

-4 Yıl Sonra-

"Hümeyra!Enes!Eymen!Zümra!"

Eşarbımı iğnelerken evde odadan odaya koşturuyordum.

"Hümeyra kardeşine yardım et.İkizler didişmeyi bırakın.Chanyeol sende hızlı ol!"

Çıldıracaktım.

Bugün Minseok ve Danbi'nin düğünü vardı.

Altı yıllık beraberliklerinin ardından en sonunda Minseok evlenme teklifi edebilmişti.

Tabi bu bekleyiş sürecinde bizim Danbi'nin söylenmeleri yüzünden,Danbi'nin ise sinir krizlerinden başında saç kalmamıştı.

Yani anlayacağınız zorlu bir bekleyiş olmuştu.

Ve benim bu telaşım ise bir saat sonra olacak düğün töreni içindi.

"Hayatım bu kravat buna uydu mu?"

Chanyeol gömleğin üstüne tuttuğu siyah kravatı yanıma gelip gösterdi.

"Evet hayatım uygun."

Elinden alıp hızla kravatı bağladım.

Geri çekileceğim sıra belimden kendine çekip alnıma burnuma ve dudaklarıma birer öpücük kondurdu.

"Şimdi gidebilirsin."

Gülümseyerek yanağından öpüp çocukların odasına girdim.

"Anne yemin ediyorum Türkçede de Korecede de hızlı konuşuyorsun.Sana hiçbir dil engel değil.Taramalı gibisin mübarek."

"Bak bak dile bak.Pabuç gibi dil olmuş o dil."

Hümeyra kıkırdayıp kardeşinin elbisesini düzeltti.

"Hadi çocuklar aşağı."

Hepsi tıpış tıpış aşağı inerken ikizler dört yaşını yeni dolduran Zümra'yı iki elinden tutarak merdivenlerden indiriyorlardı.

Allah’ım ne kadar tatlıydı bunlar böyle.

Hepimiz sağ sağlim evden çıkıp Chanyeol'un yeni aldığı araca yerleştik.

Chanyeol'un araba merakı kimsede yoktu.

Bıraksam koleksiyon yapacaktı beyefendi.

Törenin yapılacağı alana geldiğimizde hepimiz arabadan inmiştik.

Kameramanlar etrafı sararken ortaya serilmiş kırmızı halının üstünde üstü siyah işlemeli saten görünümlü hafif kalın kumaşlı koyu mor elbisem ve topuklularımla eşimin boyuna yetişmeye çalışmıştım.

Chanyeol tüm ihtişamıyla bu kış ayında omuzlarında paltosuyla yanımda yürüyordu.

Çocukların ellerinden tutmuştuk ikimizde.