The Dark Gotham [W trakcie poprawy]

Rozdział XXX

To się nazywa scena pełna napięcia
~ Joker

Joker i Toby położyli dziewczyny do łóżek. Mieli zamiar zostać u nich do rana. 

- A co wy tutaj jeszcze robicie? - spytał zdziwiony Joker.
- Chcieliśmy pogadać z naszym dobrym kolegą. - powiedział Masky.
- To możemy się zdzwonić, nie? - powiedział Toby wypychając kolegów za drzwi.
-  Już chcesz się nas pozbyć? - spytał Hoodie.
- Nie kurde, chcę was oprowadzić po podwórku. - powiedział sarkastycznie Toby.
- Jakiś ty miły. Zostaniemy w domu. - powiedział Masky.
- Jaki ładny dom, wasz? - spytał Hoodie.
- Nie, możecie już sobie iść. - powiedział Joker.
- Chcecie zostawić nas tak na pastwę losu? - spytał Masky.
- Tak. - powiedział Joker.
- Chociaż na jedną noc. - powiedział Hoodie.
- No dobra, ale tylko na jedną noc. Dziewczyny już i tak nie będą zadowolone. - powiedział Joker, a Masky i Hoodie pobiegli do kuchni.

Joker i Toby spojrzeli na siebie ze zrezygnowaniem i poszli do salonu. Joker włączył telewizor i poszukał jakiegoś horroru. Po kilku minutach zasnęli. W tym samym czasie Masky i Hoodie robili sernik.

- Podaj mi mąkę. - powiedział Masky.
- Nie mogę. - powiedział Hoodie.
- Dlaczego?
- Może dlatego, że rozsypałeś ją po całej kuchni.
- Weź ją zmieć na szufelkę. 
- Okay.
- Gdzie one mają cukier? - spytał Masky.
- Nie wiem, może sprawdź w tej szafce. - powiedział Hoodie, wskazując na szafkę.
- Ooo, mam. - powiedział Masky, wyjmując z szafki słoik z napisem cukier. - Ile mam tego dać?
- Wsyp połowę tego słoika.
- Ale będzie pyszny sernik.
- Dobra, to ja włączam piekarnik. - powiedział Hoodie włączając mikrofalówkę. - Na ile?
- Ustaw na sto osiemdziesiąt stopni i dwie godziny. - powiedział Masky.
- Okay. - powiedział Hoodie i ustawił mikrofalę na dwieście wat i osiemnaście minut.
- To teraz serek. - powiedział Masky, zaglądając do lodówki. - Uuu, włoski serek do sernika. - powiedział Masky trzymając mozzarelle.

*pip, pip, pip*

- O patrz, jak te dwie godziny szybko zleciały. Ja to w kuchni tracę poczucie czasu. - powiedział Hoodie wyciągając spód do sernika. - Ej, Masky, bo to trochę dziwnie wygląda.
- Położy się serek i będzie dobrze.
- Może damy coś na wierzch?
- A co proponujesz?
- Nie wiem... może to?  - powiedział Hoodie wyciągając kisiel.
- To chyba jakaś posypka. Wysyp całą paczkę.

Po kilku minutach, ciasto wyglądało prawie, jak sernik. Tylko pachniało dosyć dziwnie. Masky i Hoodie postanowili poczęstować Jokera i Toby'ego. Wyszli z kuchni,  którą zostawili w nie najlepszym stanie. Nie przejmowali się tym jednak. Poszli obudzić kolegów.

- Ej, Toby! - wrzasnął Hoodie.
- Ooo, masz jedzenie. Sernik? Nie będę jadł, nie będę jadł!!! - krzyczał przez sen Toby.
 - Toby, zamknij mordę! - krzyknął Joker.
- Joker, weź go obudź. - powiedział Hoodie.
- Toby, fryzura ci oklapła. - powiedział Joker.
- Gdzie?! - krzyknął Toby dotykając swoich włosów.
- Upiekliśmy sernik, chcecie spróbować? - spytał Masky.
- O trzeciej w nocy piekliście sernik? - spytał Joker.
- Nie ważne o której, ważne, że upiekliśmy. Musicie go przetestować, znaczy spróbować.

Joker niechętnie wziął kawałek sernika do buzi. Mężczyzna zaczął gryźć sernik, po czym wypluł go na podłogę. Masky i Hoodie stali, jak wryci.

- Coś cie tam dodali? Gumy balonowe? I dlaczego cukier trzeszczy mi w zębach? - spytał Joker.
- Wiedziałem, że to nie najlepszy pomysł, aby dodawać mąkę z podłogi. - powiedział Hoodie.
- Z czego?! - spytał wkurzony Joker.
- Z takiej firmy. Nie znasz? Bardzo znana. - wymyślił na poczekaniu Masky.
- Dlaczego to ciasto jest takie słone, i dlaczego ten ser smakuje, jak mozzarella?
- Bo to jest mozzarella.
- Kretyni, ten ser jest do sałatek, a nie do ciasta.
- Jak dobrze, że miałem proroczy sen. - powiedział Toby.
- Wy tam chyba soli dodaliście, a nie cukru. - powiedział Joker wstając z kanapy i idąc do kuchni.
- Lepiej tam nie wchodź... - ostrzegł Masky Jokera.

***

Hej! Chciałyśmy przypomnieć o konkursie, który trwa do 1 sierpnia!!! Prace możecie wysyłać na email CzarowniceZHogwartu@o2.pl (napiszcie jeszcze swoją nazwę użytkownika na wattpadzie) lub wstawiać do swoich książek i nas oznaczać.