Στα ξαφνικά...

Κεφάλαιο 6ο

Αφού μου πήρε λίγη ώρα να το συνειδητοποιήσω, επανήλθα στη πραγματικότητα και τότε κατάλαβα ότι ο αδερφός μου σοβαρολογούσε... στα αλήθεια θα έρθει στο σπίτι ο Χάρρυ! Από τη μια χαίρομαι όμως από την άλλη όχι γιατί θα είναι τόσο αμήχανα! Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω το χαστούκι που του έριξα, το μετάνιωσα αλλά... νομίζω ότι έκανα το σωστό...

Α- Άντε Αμάντα θα έρθεις;, φωνάζει ο αδερφός μου διακόπτοντας με από τις σκέψεις μου

Αμ- Ναι έρχομαι!

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής για το σπίτι μιλούσε συνέχεια ο αδερφός μου με τον Χάρρυ, αν και ο Χάρρυ δεν μιλούσε και πολύ... μετά από λίγα λεπτά είμαστε στο σπίτι. Μπαίνουμε μέσα και εγώ αμέσως κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μου. Μπαίνω μέσα και πάω να κάνω ένα ντους. Οι σκέψεις μου τρέχουν συνέχεια σε αυτό το αγόρι με τα πράσινα μάτια, όμως διακόπτονται απότομα από έναν ήχο που προέρχεται από το δωμάτιό μου. Κλείνω το νερό, δένω μια πετσέτα γύρω μου και πάω να ανοίξω την πόρτα. Όταν την ανοίγω αντικρίζω έναν Χάρρυ πεσμένο στο πάτωμα να με κοιτάει με ένα πονηρό βλέμμα!

Αμ- Τ-τι κάνεις εσύ εδώ;

Χ- Είπα να περάσω μια βόλτα να δω τι κάνεις... , απάντησε με ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη

Αμ- Πως βρήκες τ-το δωμάτιο μου;

Χ- Δεν ήταν δύσκολο, αλλά μου έκανε πριν μια ξενάγηση ο αδερφός σου στο σπίτι.

Αμ- Φύγε αμέσως έξω!!!

Χ- Όπα όπα χαλάρωσε... Εγώ παρέα ήρθα να σου κάνω

Αμ- Και ποιος σου είπε ότι θέλω παρέα! Βγες τώρα έξω!!

Χ- Μα γιατί με διώχνεις έτσι τώρα... γίνεσαι πολύ αγενής...

Αμ- Εγώ γίνομαι αγενής ή εσύ που μπούκαρες στο δωμάτιο μου χωρίς να ρωτήσεις; Βγες τώρα έξω από το δωμάτιο μου!!!

Χ- Καλά καλά αν επιμένεις... , σηκώνεται από το πάτωμα και πλησιάζει την πόρτα για να βγει έξω από δωμάτιο αλλά πριν βγει γυρνάει και μου λέει:

Χ- είσαι πολύ σέξι με την πετσέτα... , και μου κλείνει το μάτι

Και εγώ πάλι κοκκίνισα και του είπα ένα "άντε στο διάολο" όταν έκλεισε την πόρτα... Είμαι σίγουρη ότι το άκουσε και απλά δεν έδωσε σημασία...

Γύρισα στο μπάνιο και τελείωσα το ντους... πήγα στη ντουλάπα μου και φόρεσα τις φόρμες μου. Η ώρα ήταν 13:00, έτσι είπα να πάω να ξαπλώσω, αφού δεν είχα εργασίες για αύριο για το σχολείο... Έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά και άρχισα να ακούω μουσική όμως συνέχεια σκεφτόμουνα τον Χάρρυ... Δεν έλεγε να φύγει από το μυαλό μου συνέχεια σκεφτόμουνα τα μάτια του, το χαμόγελο του, την υπέροχη βραχνή φωνή του το καλογυμνασμένο σώμα του... Άραγε πάει κάποιο άθλημα; Φυσικά και θα πάει, αλλιώς πως μπορεί να κρατιέται έτσι;