Στα ξαφνικά...

Κεφάλαιο 13ο

Κοιτιόμαστε στα μάτια για αρκετή ώρα όμως κανένας δεν κάνει την κίνηση. Δεν πρόκειται να κάνω κάτι γιατί έχουμε και εμείς λίγο εγωισμό...

Η ματιά μου πέφτει στο ρολόι που είναι κρεμασμένο στο διπλανό τοίχο και η ώρα είναι τρείς και μισή το μεσημέρι! Καλά πως πέρασε έτσι η ώρα!

Απομακρύνομαι από τον Χάρρυ και αμέσως με εμποδίζει...

Χ- Τι έπαθες;

Αμ- Θα αργήσω στην προπόνηση και είναι ήδη τρείς η ώρα!

Χ- Σιγά μωρέ... θα σε πάω εγώ, τι ώρα αρχίζεις;

Αμ- Στις πέντε

Χ- Ωραία! Δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι από τώρα, έχουμε ακόμα ώρα

Αμ- Θέλω να ετοιμαστώ κιόλας, πως θα πάω με το τζιν;

Χ- Θα σε πάω λίγο πιο νωρίς από το σπίτι για να ετοιμαστείς

Προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι για να πάω τώρα σπίτι, επειδή αν κάτσω εδώ έχω το προαίσθημα ότι θα κάνω κάτι που δεν πρέπει με τον Χάρρυ... Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω...

Αμ- Εεε... Ναι όμως πρέπει να διαβάσω και για το σχολείο

Χ- Προσπαθείς να βρεις δικαιολογία για να φύγεις ή είναι ιδέα μου;

Με κοιτάει στα μάτια αλλά εγώ δεν του απαντάω και κοιτάω στο πάτωμα... Αυτός σηκώνει το κεφάλι μου πιάνοντας το πιγούνι μου και βρίσκομαι ξανά να αντικρίζω τα σμαραγδί μάτια του...

Χ- Δεν θα σου κάνω κακό, δεν θέλω να με φοβάσαι, στο υπόσχομαι...

Αμ- Δεν είναι αυτό, απλά... φοβάμαι μήπως...

Χ- Α μήπως σε πηδήξω; όχι ρε...

Αμ- Χάρρυ!

Πως μπορεί να το λέει έτσι χωρίς να ντρέπεται, χαλαρά... Με βλέπει που έχω κοκκινίσει από τα λόγια του και βγάζει ένα χαχανιτό

Χ- Θα γίνει και αυτό αλλά υπό άλλες συνθήκες...

Αμ- Σταμάτα επιτέλους! Ας αλλάξουμε θέμα και όχι δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο

Χ- Θα γίνει και θα—

Αμ- Σταμάτα είπα ας αλλάξουμε θέμα!

Χ- Οκ οκ! Σηκώνει τα χέρια ψηλά ως ένδειξη παράδοσης...

Καθόμαστε για λίγο σε μια αμήχανη σιωπή όμως ο Χάρρυ μιλάει πρώτος.

Χ- Λοιπόν, πεινάς;

Αμ- Όχι ευχαριστώ...

Χ- Μμμ οκ...

Και πάλι αμήχανη σιωπή