Στα ξαφνικά...

Κεφάλαιο 16ο

Ο Χάρρυ βρίσκεται μπροστά μου, αλλαγμένος χωρίς μπλούζα όμως. Μα είμαι σίγουρη ότι του είχα φέρει και μπλούζα...

Αμ- Εεε... Χ-Χάρρυ για-γιατί δεν φοράς μπ-μπλούζα

Μπράβο Αμάντα δεν κατάλαβε καθόλου ότι ντρέπεσαι και ότι επηρεάζεσαι, επειδή είναι χωρίς μπλούζα...

Για να ρίξουμε μια ματιά... Παναγία μου! Τι φέτες είναι αυτές, τσάμπα τόσο μποξ να μου πεις...

Κάθομαι και παρατηρώ εδώ και λίγη ώρα τους κοιλιακούς του και αυτός φυσικά το καταλαβαίνει.

Χ- Με την ησυχία σου...

Αμ- Ε-Εγώ εεεεεε ναι εεεεε

Χ- Με δικά σου λόγια

Αμ- Χ-Χάρρυ φόρα τώρα την μπ- μπλούζα σου!

Χ-Τι λες δεν σε καταλαβαίνω...

Με ειρωνεύεται το ηλίθιο... του ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα και αυτός χαζογελάει... Αμάντα συγκεντρώσου!

Αμ- Φόρα τώρα την μπλούζα σου!

Χ- Όχι, μου λέει με ένα στραβό χαμόγελο

Αμ- Μην με αναγκάσεις να το κάνω εγώ

Χ- Μπράβο! Πολύ καλή ιδέα!

Είπε και χτύπησε παλαμάκια το χαζοχαρούμενο...

Αμ- Οκ

Πηγαίνω και παίρνω την μπλούζα για να του την φορέσω. Τον κοιτάω στα μάτια θυμωμένη όμως αυτός είναι σοβαρός, πως και έτσι;

Θα το κάνω αργά και βασανιστικά, τώρα θα δεις! Περνάω πρώτα το κεφάλι στη σωστή τρύπα και μετά πιάνω το ένα χέρι και το βάζω και αυτό στη σωστή θέση. Το ίδιο κάνω και με το άλλο χέρι. Αυτός έχει ήδη αρχίσει να βαριανασαίνει. Καθώς κατεβάζω σιγά σιγά την μπλούζα μέχρι την λεκάνη του ακουμπάω τους κοιλιακούς και αυτός βγάζει ένα βογκητό. Τον κοιτάω στα μάτια και με κοιτάει και αυτός, δεν λέμε τίποτα για αρκετή ώρα και το μόνο που κάνουμε είναι να κοιτιόμαστε...

Ας τον βασανίσω λίγο ακόμα... Πλησιάζω το πρόσωπό μου στο δικό του και την τελευταία στιγμή κατευθύνομαι προς το αυτί του. Τον ακούω να ξεφυσάει... Του ψιθυρίζω

Αμ- Έτσι δεν θα κρυώσεις...

Απομακρύνομαι και τον κοιτάω στα μάτια. Πηγαίνω προς το κρεβάτι μου όμως με σταματάει πιάνοντας με από το χέρι.

Χ- Δεν ξέρεις πόσο κρατιέμαι αυτή τη στιγμή από το να σε βάλω κάτω..., μου ψιθυρίζει στο αυτί