Στα ξαφνικά...

Κεφάλαιο 32ο

Ανοίγω τα μάτια μου όταν νιώθω το αμάξι να σταματάει. Που είμαι;

Χ- Φτάσαμε.

Πω! Δεν το πιστεύω... Με πήρε ο ύπνος μέσα στο αμάξι στον γυρισμό. Τι γουρούνα που είμαι... Αλλά ήμουν κουρασμένη, οπότε δικαιολογούμαι λίγο.

Η σημερινή μέρα ήταν η καλύτερη της ζωής μου. Η καλύτερη επιλογή που έκανα ποτέ στη ζωή μου μέχρι τώρα ήταν αυτή η εκδρομή με τον Χάρρυ. Ήταν τόσο χαλαρωτική και ήρεμη, ξέχασα όλα όσα με απασχολούν και απλά αφέθηκα στον Χάρρυ.

Αμ- Ευχαριστώ για όλα.

Χ- Τίποτα, έτσι και αλλιώς στο δρόμο μου είναι το σπίτι σου.

Αμ- Ναι, εκτός από το ότι με έφερες σπίτι. Ήταν τέλεια σήμερα, ευχαριστώ.

Με κοιτάει και μου χαμογελάει τρυφερά αλλά και λίγο ντροπαλά... ίσως θυμήθηκε την δήλωση που έκανε, δεν πρόκειται να τα ξεχάσω ποτέ αυτά τα λόγια.

«Χ- Είσαι η δύναμη μου και η αδυναμία μου.

Αμ- Δηλαδή;

Χ- Δηλαδή δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα, είτε θα τρελαθώ είτε θα πεθάνω...»

Βγάζω την ζώνη μου και πριν βγω από το αυτοκίνητο τον πλησιάζω και του δίνω μια σφιχτή αγκαλιά. Είχα τόσο ανάγκη μια αγκαλιά αυτή τη στιγμή.

Αυτός αντιδράει αμέσως και με τυλίγει στην αγκαλιά του χωρίς δεύτερη σκέψη. Με σφίγγει ανάμεσα στα χέρια του σαν να είναι η τελευταία φορά που τον βλέπω, η αγκαλιά είναι γεμάτη αγάπη και προστασία. Τον αγαπώ.

Με τραβάει από την θέση του συνοδηγού και με φέρνει να κάτσω πάνω στα πόδια του ενώ αγκαλιαζόμαστε.

Μετά από λίγα λεπτά απομακρυνόμαστε αλλά είμαστε ακόμα σε πολύ κοντινή απόσταση. Κοιταζόμαστε κατάματα και η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη συναισθήματα. Συναισθήματα που δεν λέγονται, απλά αιωρούνται στην ατμόσφαιρα.

Χ- Αμάντα, δεν θέλω να σε χάσω.

Αμ- Δεν θα με χάσεις.

Χ- Το υπόσχεσαι;

Αμ- Ναι το υπόσχομαι, αλλά στο χέρι σου είναι να μην με χάσεις, από εσένα εξαρτάται. Αν είσαι προσεκτικός, δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο...

Χ- Δεν μπορώ μακριά σου γαμώτο! Δεν ξέρω τι έχω πάθει!

Αμ- Ηρέμισε, σε καταλαβαίνω...

Χ- Όχι δεν με καταλαβαίνεις, δεν είσαι την ίδια θέση!

Αμ- Με ρώτησες ποτέ αν μπορώ να ζήσω εγώ χωρίς εσένα;