Στα ξαφνικά...

Κεφάλαιο 22ο

Αμάντας pov:

Επιτέλους τελείωσα το διάβασμα, είχαμε πάρα πολλά, αλλά ευτυχώς έχω προπόνηση σε λίγο και θα ξεδώσω... Εντωμεταξύ σήμερα δεν έχω δει καθόλου τον Χάρρυ, από την μια χαίρομαι που δεν θα με βάλει να κάνω καμία τρέλα με αυτούς τους «κανόνες», μην νευριάσω τώρα, αλλά από την άλλη δεν ξέρω... θέλω να τον δω... Πφφφ, ναι πρέπει να εμφανίζω τα πρώτα συμπτώματα της τρέλας...

Ας αρχίσω να ετοιμάζομαι για την προπόνηση, σήμερα θα πάω με το λεωφορείο, αλλά μέσα στην εβδομάδα θα πάρω ένα ποδήλατο αφού συμφώνησε και η μαμά μου ότι το χρειάζομαι...

(...)

Κατεβαίνω τις σκάλες και βλέπω τον αδερφό μου να κάθεται στον καναπέ και να βλέπει τηλεόραση... Βασικά νομίζω ότι ούτε που παρακολουθεί το πρόγραμμα, φαίνεται πολύ σκεπτικός...

Αμ- Γεια Άλεξ

Α- Όχι δεν σε πάω στην προπόνηση

Αμ- Έλεος... Πες και κανένα γεια... Α, και θα πάω με το λεωφορείο προπόνηση μην σου γίνομαι και βάρος...

Το βλαμμένο... Νευριασμένος φαίνεται... Τι έπαθε πάλι, και ξεσπάει σε εμένα... Άιντε από εδώ!

Α- Ναι και κάτι σωστό που άκουσα σήμερα!

Αμ- Τι έπαθες γκόμενα είναι;

Α- Ποια γκόμενα μωρέ Αμάντα...

Αμ- Ε πες μου τότε τι έπαθες!

Α- Τίποτα δεν έπαθα!

Αμ- Ναι βέβαια... γι αυτό παραλίγο να με βρίσεις όταν σε χαιρέτησα... Πες!

Α- Τίποτα λέμε...

Δεν μου λέει τι έχει... Θα τον ψαρέψω...

Αμ- Δεν μου λες, που πήγες μετά το σχολείο;

Τον είδα που τσιτώθηκε, μπράβο Αμάντα, διάνα!

Α- Να μην σε νοιάζει!

Αμ- Παιδί μου πας καλά; Απλά ρωτάω...

Α- Πω... θα μας τα πρήξεις τώρα;

Αμ- Αν μου έλεγες από την αρχή θα ήταν πιο εύκολο και για τους δυο μας...

Α- Ε ρε παιδάκι μου λύσσα κακιά! Πήγα για καφέ!

Αμ- Είδες! Τόσο δύσκολό ήταν να το πεις;

Με κοιτάει με ένα δολοφονικό βλέμμα... Το διασκεδάζω λίγο...

Αμ- Μόνος σου πήγες;

Α- Ναι μόνος μου πήγα, σαν την αχλαδιάς τον κάμπο... Τι λες μωρέ...!