Στα ξαφνικά...

Κεφάλαιο 18ο

Αμάν ρε μαμά, τι τέλειος συγχρονισμός πια! Έλεος!

Ο Χάρρυ με κοιτάει για λίγο στα μάτια και μετά σκάει αθόρυβα στα γέλια! Τι? Σοβαρά τώρα γελάει; Μάλλον θα γελάει με την έκφραση μου, έχω νευριάσει τόσο πολύ και με αυτόν και με τους ηλίθιους κανόνες του και με την μαμά μου...

Τον σπρώχνω από πάνω μου και σηκώνομαι από το κρεβάτι, κατευθυνόμενη προς την πόρτα του δωματίου μου. Ακούω γρήγορα βήματα από πίσω μου και αφού ανοίγω πολύ λίγο την πόρτα, αμέσως μετά βλέπω ένα χέρι να την κλίνει και εγώ να βρίσκομαι κολλημένη πάνω της αντικρίζοντας τον Χάρρυ... Α ρε Χάρρυ αυτά τα μάτια σου...

Χ- Που πας; Σορρυ δεν ήθελα να σε κάνω να νιώσεις άσχημα, απλώς γέλασα με τον τέλειο συγχρονισμό που είχαμε με την μαμά σου, αν-

Αμ- Δεν χρειάζεται να απολογείσαι απλά πήγαινα κάτω για να πω στη μαμά μου ότι όλα είναι καλά πριν προλάβει να ανέβει αυτή στο δωμάτιο μου...

Χ- εντάξει, αλλά ξέρω ότι είσαι θυμωμένη και μαζί μου και με τους κανόνες που σου έβαλα... Μην το παίρνεις τόσο άσχημα! Δεν την θετική πλευρά, θα περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί...

Αμ- Μα τι τέλεια... Του είπα ειρωνικά...

Βέβαια αυτό που λέει μου αρέσει πολύ αλλά σιγά να μην του τω πω...

Χ- Γιατί δεν σου αρέσει;

Αμ- Είπα εγώ ποτέ κάτι τέτοιο; Σε παρακαλώ!

Αυτή τη στιγμή ξεχειλίζω από ειρωνεία!

Χ- Έπρεπε να βάλω έναν ακόμα κανόνα που θα απαγορευόταν οποιοδήποτε είδος ειρωνεία απέναντι μου! Γιατί δεν το σκέφτηκα πιο νωρίς!

Αμ- Ουπς! Μας διέφυγε...

Ησυχία επικρατεί και κοιτιόμαστε στα μάτια για κανένα λεπτο μέχρι που ο Χάρρυ μιλάει πρώτος.

Χ- Θέλω να σε φιλήσω...

Αμ- Ε και τι περιμένεις τη θεία από το Σικάγο;

Χαζογελάει πριν με πλησιάσει για να μου δώσει το φιλί, αλλά και πάλι η μαμά μου μας διακόπτει...

Αμάν ρε μαμά!

Μ- Αμάντα, Άλεξ γύρισα είπα!

Ξαναφώναξε, από ότι φαίνεται και εγώ και ο Άλεξ την γράψαμε...

Αμ- Επιστρέφω σε ένα λεπτό, του λέω και του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο πριν ανοίξω την πόρτα και πάω στον κάτω όροφο. Εκεί βλέπω τη μαμά μου να κάθετες τον καναπέ και να βγάζει τα παπούτσια της.