Στα ξαφνικά...

Κεφάλαιο 1ο

Αμάντας pov:

Επιτέλους! Οι αποσκευές μας έχουν φορτωθεί και είμαστε έτοιμοι για την μετακόμιση. Έχοντας ως προορισμό την Αθήνα, εγώ η μαμά μου και ο αδερφός μου ξεκινάμε μία καινούρια ζωή, αφήνοντας όλες τις δυσκολίες που περάσαμε να θαφτούν στο παρελθόν.

Αυτή τη στιγμή είμαστε όλοι στο αμάξι -με οδηγό την μαμά μου- κατευθυνόμενοι στο νέο μας σπίτι. Αν και είμαι λίγο αγχωμένη, θα προσπαθήσω και πιστεύω πως θα καταφέρω να προσαρμοστώ στην νέα μου ζωή. Άραγε πως θα είναι το νέο σπίτι, το σχολείο, η γειτονιά, οι παρέες... Δεν είναι εύκολο να τα αφήνεις όλα πίσω ξεκινώντας ξανά από το μηδέν. Αλλά για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά, έτσι δεν είναι;

Ξαφνικά οι σκέψεις μου διακόπτονται από τον αδερφό μου, τον Άλεξ , ο οποίος είναι 18 -ένα χρόνο μεγαλύτερος από εμένα- και είναι αρκετά ανυπόμονος...

Α(λεξ)- Σε πόση ώρα φτάνουμε;

Αμ(άντα)- Ρε Άλεξ μην είσαι τόσο ανυπόμονος!

Α- Τι σε πειράζει εσένα ρε μικρό; Άντε από 'κει

Αμ- Άσε ρε μεγάλε που θα με πεις και μικρό...! Μόνο ένα χρόνο με περνάς!

Μ(αμά)- Πωπω γκρίνια!! Σταματήστε επιτέλους σε λίγο φτάνουμε! Μας διέκοψε η μαμά μου.

Τι να πω... βασικά για να πω την αλήθεια, όσο και να μαλώνουμε με τον αδερφό μου τον λατρεύω και ξέρω ότι και αυτός κάνει το ίδιο, αλλά τι να κάνουμε... ώρες- ώρες γίνεται πολύ σπαστικός!

Τέλος πάντων... μετά από κανένα μισάωρο, φτάσαμε στο καινούριο μας σπίτι! Αχ είμαι πολύ ενθουσιασμένη! Το σπίτι είναι υπέροχο! Είναι μια μεγάλη, διώροφη, μπεζ και άσπρη μονοκατοικία, με πολλά παράθυρα και μία τεράστια αυλή. Με το που ανοίγεις την πόρτα της αυλής, εμφανίζεται μπροστά σου μία μαρμάρινη σκάλα που οδηγεί στην μεγάλη καφέ εξώπορτα του σπιτιού. Ήρθε η ώρα να δω και το εσωτερικό του σπιτιού και φυσικά να διαλέξω το δωμάτιο μου! Όταν η μαμά μου επιτέλους ξεκλειδώνει την εξώπορτα, μπαίνω κατευθείαν με το δεξί στο πλέον καινούριο μου σπίτι. Έχω μείνει άναυδη! Μπροστά μου απλώνεται ένας τεράστιος επιπλωμένος, φωτεινός χώρος που πιθανότατα είναι το σαλόνι, αριστερά υπάρχει ένας διαχωριστικός τοίχος ο οποίος χωρίζει το σαλόνι από την κουζίνα. Προσπερνώντας το σαλόνι, υπάρχει μία τεράστια μαρμάρινη σκάλα που οδηγεί στο πάνω όροφο του σπιτιού. Σταματάω και λέω στη μαμά μου:

Αμ- Μαμά αυτό είναι υπέροχο! Πάω και στον πάνω όροφο να δω και το υπόλοιπο σπίτι και να διαλέξω το δωμάτιό μου!

Μ- Χαίρομαι που σου αρέσει αγάπη μου, πήγαινε όμως πάνω γιατί βλέπω να έχουμε προβλήματα με τον αδερφό σου... , και εκείνη τη στιγμή πετάγεται ο Άλεξ φουριόζος προς τον πάνω όροφο για να προλάβει να διαλέξει πρώτος το δωμάτιο που θέλει. Έτσι, αρχίζω να τρέχω και εγώ για να προλάβω να διαλέξω πρώτη αυτό που θέλω.

Ανεβαίνοντας τη σκάλα στο τελείωμα της χωρίζεται σε δύο διαδρόμους -έναν δεξιά και έναν αριστερά- και αποφασίζω να πάω από τα δεξιά, αφού ο Άλεξ πήγε από τα αριστερά. Ανοίγω την πρώτη πόρτα και μπροστά μου εμφανίζεται το μπάνιο. Ε ρε γκαντεμιά! Πηγαίνω απέναντι στην επόμενη πόρτα και αντικρίζω έναν άδειο μικρό χώρο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ένα γραφείο ή μια βιβλιοθήκη αλλά σίγουρα όχι ως δωμάτιο. Υπήρχαν παρακάτω και άλλες πόρτες αλλά εγώ πλησίασα την τελευταία, αφού το δωμάτιο ήταν γωνιακό που σήμαινε ότι θα είχε περισσότερο φως άρα και παράθυρα. Έτσι με την ελπίδα ότι θα έβρισκα αυτό που επιθυμούσα, άνοιξα την πόρτα και μπροστά μου εμφανίστηκε ένα μεγάλο δωμάτιο με δύο μεγάλες γωνιακές μπαλκονόπορτες. Στο χώρο υπήρχε μία μεγάλη ντουλάπα και μία επιπλέον πόρτα που ήθελα να μάθω που οδηγεί. Ανοίγοντας την βλέπω μπροστά μου ένα μικρό μπάνιο που προφανώς ήταν ιδιωτικό! Τέλεια! Το δωμάτιο που πάντα ήθελα! Χωρίς δεύτερη σκέψη κατέβηκα κάτω για να πάρω τις κούτες που προορίζονταν για το νέο μου δωμάτιο, όμως μια σύγκρουση με τον αδερφό μου με σταμάτησε...

Α- Για πού το έβαλες μικρό; βρήκες δωμάτιο;

Αμ- Τώρα θα σου λεγα τι είναι μικρό αλλά δεν θέλω να χαλάσω την διάθεση μου και ναι βρήκα δωμάτιο εσύ;

Α- Μαλ... τεσπα... ναι και εγώ βρήκα.

Αμ- καλά άσε με τώρα πάω να πάρω τις κούτες μου για να μπούμε σε μια σειρά επιτέλους...

Α- Καλά αν θες βοήθεια πες

Αμ- καλά... θενκς

Κατέβηκα την σκάλα πήρα τις κούτες από το σαλόνι και ανέβηκα πάνω αρχίζοντας να τακτοποιώ το καινούριο μου δωμάτιο... Και κάπως έτσι τελείωσε η μέρα μου πέφτοντας αργά για ύπνο.

................................................................................................................................................................

Γεια σας!! Αποφάσισα να γράψω και εγώ ένα βιβλίο! Αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο, ελπίζω να σας αρέσει!

Τα κεφάλαια θα μπαίνουν κάθε δύο μέρες και σε περίπτωση που θα αλλάξει κάτι θα σας ενημερώνω!

Vote & Comments! ♥