Στα ξαφνικά...

Κεφάλαιο 31ο

Πηγαίνω προς το μέρος του και στέκομαι περίπου σε απόσταση ενός μέτρου, απέναντι του. Με κοιτάει και χαμογελάει. Το ίδιο κάνω και εγώ.

Χ- Χαίρομαι που κράτησες την υπόσχεση σου.

Αμ- Πάντα!

Χ- Μην με ειρωνεύεσαι εσύ εμένα...

Αμ- Αλλιώς τι;

Χ- Δεν θες να ξέρεις...

Αμ- Για πες μου, είμαι περίεργη.

Χ- Η περιέργεια σκότωσε την γάτα.

Αμ- Το σκέφτηκες πολύ;

Χ- Δεν θα τα πάμε καλά...

Αμ- Σαΐνι είσαι...

Δεν ξέρω γιατί, αλλά η ειρωνεία μου βγαίνει αυθόρμητα... Ίσως επειδή το πρωί μου είπε ο Άλεξ αυτά που του είπε ο Χάρρυ ενώ σε εμένα είπε άλλα. Θα το συζητήσουμε και αυτό, δεν θα παραλείψω...

Ο Χάρρυ με κοιτάει με ένα θυμωμένο και νευριασμένο ύφος. Δεν λέει τίποτα... όμως μετά από λίγο εμφανίζεται ένα σατανικό χαμόγελο στα πρόσωπό του. Τι έβαλε πάλι στο μυαλό του αυτό το παιδί; Ότι και να είναι δεν θα περάσει έτσι εύκολα...

Με πλησιάζει με σιγανά βήματα και κάνει κίνηση για να με φιλήσει. Πάει καλά; Μόλις πριν λίγο μαλώναμε και τώρα θέλει να με φιλήσει; Όχι!

Τελευταία στιγμή τραβιέμαι και τον κοιτάω γεμάτη απορία. Περιμένω να μου εξηγήσει γιατί το κάνει αυτό!

Χ- Θυμάσαι εκείνους τους κανόνες που είχαμε θέσει;

Τι; Ούτε καν! Δεν πρόκειται να γίνει αυτό... Ούτε να το σκέφτεται, η μεγαλύτερη βλακεία που υπήρξε ποτέ! Όχι όχι όχι όχι όχι!

Αμ- Ούτε να το σκέφτεσαι!

Χ- Γιατί; Δεν είχε πλάκα;

Αμ- Πρώτον όχι δεν είχε πλάκα και δεύτερον ούτε καν που τους 'εφαρμόσαμε' γιατί δεν ήμασταν... δεν... Δεν κάναμε παρέα βρε παιδί μου!

Χ- Ωραία ας τους εφαρμόσουμε τώρα που κάνουμε παρέα.

Μου λέει με υπονοούμενο. Αχ θα τον βαρέσω!

Αμ- Όχι σου λέω! Τέλος!

Χ- Καλά... θα φάμε και ξύλο στο τέλος...

Δεν είπα τίποτα απλά του έβγαλα την γλώσσα κοροϊδευτικά. Μου χαμογέλασε πονηρά αλλά ευτυχώς δεν έκανε καμία βλακεία...

Χ- Μπες στο αμάξι.

Αμ- Γιατί;

Χ- Απλά μπες στο αμάξι...