Στα ξαφνικά...

Κεφάλαιο 27ο

Άουτς!

Πήδηξα από το μπαλκόνι αλλά πόνεσε περισσότερο από όσο φανταζόμουν. Με πονάει λίγο το γόνατο από την απότομη πτώση, αλλά είναι το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί αυτή τη στιγμή.

Βγαίνω ήσυχα από την αυλόπορτα και αρχίζω να τρέχω μέχρι να φτάσω στο σπίτι της Βανέσας, που βρίσκεται δύο τετράγωνα παρακάτω. Μέσα σε λίγα λεπτά βρίσκομαι έξω από το σπίτι λαχανιασμένη της. Το ξανασκέφτομαι...

Μήπως δεν είναι καλή ιδέα και τους ενοχλώ; Και αν έχει πάθει κάτι η Βανέσα; Και ο Χάρρυ; Είναι καλά; Όχι! Τώρα που έφτασα μέχρι εδώ δεν θα τα παρατήσω. Θα πάω.

Αφού το επανέλαβα ξανά και ξανά από μέσα μου αποφάσισα να πάω. Έτσι τα πόδια μου με οδήγησαν στην πόρτα του σπιτιού. Δίστασα αρχικά, αλλά τελικά πάτησα το κουδούνι. Ήμουν πολύ αγχωμένη, γιατί μπορεί να ανοίξει ο Χάρρυ, και μετά τι θα του πω;

Η πόρτα ανοίγει και ευτυχώς είναι η Βανέσα αυτή που μου άνοιξε. Την βλέπω βιαστική, λαχανιασμένη και τρομαγμένη... Ωχ... Για να δούμε τι έχει γίνει και τι μπορούμε να κάνουμε...

Βαν- Ευτυχώς Παναγία μου! Έλα μέσα!

Αμ- Τι έγινε τι έπαθες! Γιατί έκλεισες έτσι το τηλέφωνο, νόμιζα ότι έγινε κάτι σοβαρό!

Βαν- Άκουσα έναν δυνατό θόρυβο σαν κάτι να σπάει και τρόμαξα, με αποτέλεσμα να μου πέσει από τα χέρια και να σπάσει στο πάτωμα... Αλλά ποιος το χέζει το κινητό τώρα, τα πράγματα είναι σοβαρά...

Αμ- Που είναι;

Βαν- Πάνω στο δωμάτιο του.

Αμ- Τι να κάνω;

Βαν- Σε παρακαλώ πήγαινε να του μιλήσεις! Είμαι σίγουρη ότι θα τον ηρεμήσεις!

Αμ- Ναι όμως σήμερα... ήταν σκατά η μέρα... εννοώ ανάμεσά μας... Όπως και να το κάνουμε είναι μαλάκας...

Βαν- Γιατί τι έγινε;

Αμ- Συνοπτικά... Άργησα στην προπόνηση, γιατί ξεχάστηκα και μου έβαλε πολύ δύσκολο πρόγραμμα, σαν τιμωρία... Μετά μου ρώτησε αν θέλω να με πάει κάπου και φυσικά δεν του απάντησα και έφυγα, αλλά αυτό τον εξόργισε και με έπιασε δυνατά από τον αγκώνα μελανιάζοντας τον. Προσπάθησα να αποφύγω την όλη κατάσταση, αλλά βγήκα εκτός εαυτού και του έδωσα μια δυνατή σφαλιάρα, επειδή ήρθε και μου ζήτησε συγνώμη αγκαλιάζοντας με...

Βαν- Εεε ναι... Μάλιστα

Αμ- Τι εε ναι μάλιστα;!

Βαν- Καλά του έκανες. Αλλά γιατί του το έκανες;