Goodbye is Forever (COMPLETED)

CHAPTER 3

"Thank you po tita, bye ate Zoo! Pasabi na lang kay Chloe" paalam ko sa kanila palabas ng bahay.  Nasunod lang sila mommy

"Sure cous. Take care!" Nagbeso kami.

"O siya sge Zina. Mauna na kami at namiss ko 'tong asawa ko" pilyong sabi ni Dad. Then he hug mommy.

Eww!

"Dad! Get a room!" Pag-iinarte ko. May bata po dito?

Tumawa lang naman sila mommy at tita. Kinikilig pa eh. Teenager, ang peg?

"Tingin ko nga miss na miss mo na talaga 'tong ate ko. Mag-ingat kayo, ah?" Nagbeso si mommy at tita. Nagbeso rin kami ni Tita.

Habang nasa biyahe.. Hindi ko maiwasang mapatingin sa langit. Ang daming stars. Gabi na, 8pm na.

Naalala ko noong mga panahong nagde-date kami. Nakahiga pa kami ni Tristan sa damuhan while staring the heaven full of sparkling stars. I just can't help but to miss all of those moments.

Hanggang alaala na lang ba ang mga iyon? Wala na ba talagang pag-asang maulit ang mga iyon?

Hindi ko namalayang tumulo na naman pala yung mga luha ko.

"Are you okay Nathalie?" Napalingon na tanong ni mommy pagkarinig niya ng singhot ko.  I can't help but not to cry.

Nasa likod lang ako ng sasakyan. Sa frontseat si mommy at si daddy naman ang nagdrive.

"I'm okay mommy" pagsisinungaling ko at pilit na ngumiti. Napatingin din si daddy pero agad binalik ang mga mata sa daan.

Nakakainis! Naiisip ko pa din  siya hanggang ngayon. Ganun ko ba talaga siya kamahal? Ang sakit sakit lang kasi.

Pagkadating namin sa bahay agad akong nagpaalam at umakyat na ng kwarto. I'm not in the mood again.

After I change my clothes agad akong humiga sa kama at napatitig sa ceiling. Nakakaiinis na nakakalungkot. Wala man lang siyang sinabi na rason kung bakit siya nakipagbreak.

Naturn off kaya siya sakin? Then, to what? Habang nag-iisip, I heard someone knocking my door.

Ugh, istorbo! I just want to be alone.

"Nathalie" ani Bryle.

Hindi siya nakasama sa dinner kanina kasi marami siyang inasikaso sa company ni Dad. Isa siya sa mga pinagkakatiwalaan ni Dad.

"Oh, Bryle" wala sa mood kong sabi.

"Are you okay? Sabi ni Tita Nhalia umiiyak ka na naman daw" alala niyang tanong.

"I'm okay Bryle. Wag na kayong mag-alala. I'm okay. Please, I need to sleep na" walang gana kong sagot. Gusto ko na lang talagang mapag-isa.

"Okay. Don't forget that I will always be here for you. Okay? Goodnight, cous" sabi niya at niyakap niya ako.

"Thanks, Bryle" nakangiti kong sagot.

Parehas lang kami ng age ni Bryle kaya para ko na talaga siyang totoong kapatid. Minsan nga feeling ko mas matanda siya sakin. Feeling ko kuya ko siya.