İKİZLER ORMANI:KARARSIZLIK

Kararsızlık-9

Saçları,yürürken çok güzel dalganıyordu.Birbirimize sıkıca sarıldık.Daha sonra benden ayrılıp merdivenin yanına gitti.

  "Birdena aşağı in, Amari geldi"diye seslendi.Birdena koşarak aşağıya indi.

  "Hoşgeldiiiinn,seni çok özledik"dedi.

  "Sadece bir gün yoktum"derken bir yandan da gülüyordum.

  "Olsun biz yine de özledik"Birdena aramızda en duygusal ve en sevimli olanıydı.Dış görünüşüne gelince herkesin imrenerek baktığı beline kadar uzanan,çikolata şelalesini andıran düz saçları vardı.Ama onu herkesten ayıran özelliği büyücü olmasıydı.Birdena ile birbirimize sarılmayı bıraktığımızda koltuklardan birine oturdum ve konuşmaya başladım;

  "Bugün Ulfred'i gördüm,burada yaşıyormuş,geri dönmüş"

Genna hemen sinirlenmişti,onunda özelliği buydu"Ben size Bulgaristan'da kalalım dedim dimi.Al işte şimdi n'olcak?"Ulfred burada ve Amari'nin fenalaşması an meselesi"Doğru söylüyordu,onu tam unuttum derken yeniden karşıma çıkmıştı.Aslında suçlu bendim.Ben onun karşısına çıkmıştım.Vampir olmama rağmen bilmediğim bir nedenden ötürü insan tarafım hâlâ yaşıyor.Yani yarı vampir yarı insanım.Grip falan olmuyorum,yaralarım anında iyileşiyor ama psikolojik yönden hastaneye yatacak kadar duygusal çöküntü yaşayabiliyorum.

Yuonne ile Genna tartışıyorlardı.Genna Bulgaristan'a dönmemizi söylüyor,benim için endişeleniyordu.Yuonne'de endişeleniyordu ama burada kalıp alışmam gerektiğini düşünüyordu.

  Ulfred bana gerçekten çok acı çektirmişti.O benim ilk aşkımdı fakat ben onun için ilk değildim.Ellinci ya da altmışıncı sevgilisiydim.Beni sevdiğini söylüyordu ,gerçekten seviyordu beni ama partileri,kızları ve uyuşturucuyu daha çok seviyordu.Her sabah adını bilmediği kızlarla uyanmayı seviyordu.Onu yaşamına ayak uyduramazdım.Her gece başka bir kızla ilişkiye girmesine tahammül edemiyordum.Düzelir,kötü alışkanlıklarını bırakır demiştim.Bir gün,karşıma bi' kadın dikilip"Karnımda Ulfred'in çocuğunu taşıyorum"demişti.O an beynim uyuşmuştu resmen.Başım dönmeye başlamış,gözlerim kararmıştı birden.Uyandığımda kendimi hastane odasında yatarken bulmuştum.Duyduğumun,baygınken gördüğüm bir rüya olmasını ya da duyduklarımı Ulfred'in yalanlamasını o kadar çok istemiştim ki...Ama hiçbiri olmadı.Yuonne'ye Ulfred'i sorduğumda başını önüne eğmişti.Söyleyecek bir şeyi yokmuş gibi duruyordu.Kafasını kaldırıp bana baktığında çok üzgün görünüyordu.Anlamamı bekler gibi konuşmuştu;

  "Amari...tatlım Ulfred gitti"ona öylece bakakalmıştım.Nereye gitmiş olabilirdi?Bana veda bile etmemişti.Hiçbir tepki göstermeyince Yuonne devam etmişti;

  "Bir haftadır baygındın.Ulfred'de üç gün önce..."nasıl açıklayacağını bilemiyormuş gibi bir süre susmuştu.Yeniden devam ettiğinde her yerim uyuşmuş bir halde donmuştum."Üç gün önce hamile olan sevgilisi ile Fransa'ya gitti.Ve..."yine susmuştu"Ve iki ay sonra evleniyorlar"sonrası yine karanlıktı,bayılmıştım.

  Aradan yirmi gün geçmişti.Hiçbir şey yiyip içmiyordum.Sürekli ağlıyordum,geceleri onun adını sayıklıyordum.Her kapı çalındığında o geldi diye koşarak kapıyı açıyordum ama her seferinde de yanılıyordum.Bir gün yine o hevesle kapıyı açtığımda karşımda Ulfred'i gördüm.Tam bir buçuk ay sonra geri gelmişti.O an onu karşımda gördüğümde hissettiğim tek şey nefretti.O anı çok iyi hatırlıyorum;

  "Amari,Vanessa her şeyi itiraf etti.Çocuk benden değilmiş.Beraber olmamız için bir engel kalmadı"Çok mutlu görünüyordu.Onun bu söylediğine karşılık benim tek dediğim şey"Defol buradan"dı.Bunu söylemeyi hiç beklemiyordum.Çok sakin söylemiştim.Kendime inanamıyordum.Ulfred şok olmuş gibi bakıyordu bana.O kadar üzgün ve şaşırmış görünüyordu ki kendimi zafer kazanmış gibi hissediyordum.

  "Ne dediğimi duydun defol git buradan"bunu söyledikten sonra kapıyı suratına kapatmıştım.Demek ki bir buçuk aydır Ulfred'i "defol git" demek için bekliyordum.Ona hâlâ aşıktım ama onu affedemezdim.Onu görmek bana acı veriyordu.Bu nedenle Bulgaristan'a taşındım...