İKİZLER ORMANI:KARARSIZLIK

Kararsızlık-20

  Soğuk bir tavırla "Ne istiyorsun?"diye sordum.

  "Sadece konuşmak istiyorum"

  "Konuşacak hiç bir şeyimiz yok"

Adeta yalvarıyordu.Ulfred'i ilk defa böyle görüyordum çünkü Ulfred kimseye yalvarmazdı."Amari,lütfen,rica ediyorum sadece bir kez olsun dinle"

  Acımaya başlamıştım.Bıkkın bir tavırla "Peki,ama sadece bir kez dinleyeceğim sonra da çekip gideceksin"dedim.İçeri geçmesi için kenara çekildim.

  Aptal!Aptal!Aptal Amari!

  Ne yapayım yavru köpek gibi bakıyordu.

  Bir kere olsun hayır diyemez misin!?

Yine iç sesimle konuşuyordum.Kesinlikle kafayı yemiş olmalıyım.

  Ulfred koltuklardan birine oturmuştu.Nereden başlayacağını bilemiyor gibiydi.

  "Evet seni dinliyorum"

  "Şey..."Sanki doğru kelimeyi bulmaya çalışıyordu.

  "Eskiden olduğu gibi yine mi yalan söyleyeceksin?Ama bu sefer hazırlıklı gelmemişsin sanırım"dedim.Evvet Ulfred'e laf sokmuştum!Aferin Amari bir puan!

İç sesim benimle dalga geçiyordu.

  "Hayır yalan söylemeyeceğim.Tamamen doğruları anlatacağım."Neyin doğrusunu anlatacaktı ki?Her şey ortadaydı.Onu reddettikten sonra peşimi tamamen bırakmış beni bir kez olsun aramamıştı.

  "Biliyorum,eşeklik ettim,seni aldattım ve yine biliyorum son yaptığım affedilemezdi...-"

  Sözünü kesmiştim"Belki affedebilirdim.Kendini affettirebilirdin"

  "Denedim..."

  "Hayır denemedin!Sadece bir defa gelip yeniden başlayabileceğimizi söyledin.Sadece bir defa!"Kendimi tutamayıp bağırmaya başladım.O ise sakinliğini hala koruyordu.

  "Beni reddettikten sonra da denedim.Seni defalarca aradım.Ama ulaşamadım.Her defasında telefona bir kadın çıkıyor ve bir daha aramamamı söylüyordu."Laina!Ne yani bizi tamamen birbirimizden uzaklaştıran Laina mıydı?

  Sadece "Ne?"diyebilmiştim.

  "Seni görmek için Bulgaristan'a gittim.Evini buldum ama Laina denen kadın beni oradan da kovdu.Amari ben seni hep aradım.Ama hiçbir zaman sana ulaşamadım.İster inan ister inanma;ben sana hâlâ aşığım"dedikten sonra kalkıp gitti.