"Efendim baba".Avucunu bana doğru uzattı.İçinde bir tane naneli şeker vardı.Ağzımdaki kan kokusunu gidermek içindi.Gülümsedim"Baba sen olmasan ne yapardım ben"
O da gülümsedi"Babanın kıymetini bil küçük bülbül.Dustan sen de bir tane al"Cebindeki paketten bir naneli şeker daha çıkarıp Dustan'a uzattı.Şekeri alışı bile havalıydı."Teşekkürler Michael"dedi babama.Gözlerimi devirdim."Hadi ben kaçtım"
Bayan Johnson,bana küçüklüğümden beri bakar,ilgilenirdi.Üvey annem ile babamı çok severdi.Tek çocukları olduğum için bana daha koruyucu yaklaşırdı.
Kilolu ve sevimli bir kadındır kendisi.Evi,babamın evinin yukarısındaydı.Bayan Johnson'un evi de iki katlıydı fakat babamınkine göre daha modern ve gösterişliydi.Aslında bu evde hizmetçilik yapıyordu.Evin sahibi ölmeden önce bu evi Bayan Johnson'a vermiş zaten kısa bir süre sonra da vefat etmiş.
Zile bastıktan iki dakika sonar kapı açıldı.Bayan Johnson beni karşısında görünce sevinç çığlığı atıp sarıldı."Tatlım,sağ salim geldin demek,seni çok özledim"
"Ben de sizi çok özledim"dedim kocaman bir gülümsemeyle.İçeri geçmem için kenara çekildi.Önden salona geçtim,o da arkamdan geliyordu."Sana,en sevdiğin yiyecek olan çikolatalı kurabiye yaptım"
"Zahmet etmeseydiniz keşke"
"Ne zahmeti birtanem"o mutfağa giderken ben de ikili koltuklardan birine oturdum.
Bayan Johnson elinde kurabiye dolu tabak ve en sevdiğim içecek olan-kan hariç-portakal suyuyla gelirken kapı çaldı.Onları bana verip kapıyı açmaya gitti.Salona döndüğünde yalnızdı.Endişe dolu bir yüzle bana bakıyordu.
N'olduğunu anlamamıştım"Gelen kimmiş Bayan Johnson?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İKİZLER ORMANI:KARARSIZLIK
VampirKalbinizi paramparça eden birine yeniden aşık olabilir misiniz? Amari,geçmişi arkada bırakıp,kendisine yepyeni bir sayfa açmak için Bulgaristan'a gider.Fakat sonra hiç bilmediği bir nedenden ötürü doğduğu ülkeye yeniden dönmeye karar verir. Peşi...
