MELEZ PRENSES

M.P.♥2

♛ ♛ ♛ ♛ ♛

Medyada Uray var :)

♛ ♛ ♛ ♛ ♛

''Neden?'' dedim. Cevap vermedi ve beni kolumdan tutarak kaldırdı. Yemekhanenin kapısına çekti beni. Bir an tecavüz edecek sanmadım değil.

''Sana önerim başka yerde ye.'' dedi. Tek kaşımı kaldırırdım ama malum, kaldıramıyorum. İki kaşımı kaldırdım. ''Neden?'' dedim yine. Göz devirdi. ''Vampirlere inanıyor musun?'' diye sordu. Başımı hayır anlamında salladım. Onlar sadece kitaplarda olur, saçmalama Urağğy.

Düşünür gibi sesler çıkarmaya başladı. ''Başka yerde ye.'' dedi ve masaya geri yürüdü. Ama kolundan tutup onu durdum. Nasıl bir güç kullandıysam durmuştu. Bunu nasıl yaptığım hakkında bir fikrim yoktu. Bu kadar güçlü değilim ki ben. Lanetlendim galiba.

''Neden sizinle yiyemiyormuşum? Hem beni arkadaşın davet etti.'' dedim. Bana döndü. Kolunu kurtardı ve önüme dikildi. ''Sana başka masada ye dedim.'' dedi dişlerinin arasından. Sırıttım ve onu ittim. ''Sanmıyorum.'' deyip masaya yürüdüm. Onun inadına o masada yiyecektim. Hem neden onlarla yiyemiyormuşum anlamadım. Kesin Uray'da psikopat. Başka açıklaması yok.

Masaya oturdum. Yemeğimi yemeğe başladım. Uray'da masaya oturdu ve bana kızgın bir bakış atıp yanındaki oğlana döndü. Oğlanda ona döndü. Sanki bakışlarıyla konuşuyorlardı. Onları takmadan yemeğe devam ettim.

♛ ♛ ♛ ♛ ♛

Şuan son dersteydik. Yemekhanede onlarla yemiştim ve bitince tekrar derse girmiştik. Sıramdan da hiç kalkmamıştım. Uray ve arkadaşları benim sınıfımda da değildi, bu yüzden onları bir daha görmemiştim.

'Zııırrrr'

Zil çalınca çantamı alıp çıkışa yürümeye başladım.

Okulda olan o tuhaf şeyler aklıma geldi. Merdivenleri çok hızlı geçmem, o sapık çocuğu benden beklenmeyecek bir kuvvetle ittirmem, öğretmenin kulağımı çekmesine karşın acımaması, ve yine benim yapamayacağım bir kuvvetle Uray'ı durdurmam. Bunları nasıl yapmıştım? Bir açıklaması olmalıydı, değil mi?

Önümden bir kedi geçti. Tuhaf bir şekilde onu kovalamak istedim. Ve bu hissime yenik düşüp kediyi takip etmeye başladım. Ona yaklaşınca ''Gel buraya pisicik...'' dedim. Beni görünce koşmaya başladı. Bende hızlı adımlarla arkasından gittim. Bu hızda yakalayamayacağımı anlayınca koşmaya başladım. Ne kadar hızlı koştuysam 1-2 saniye içinde kedinin bile önüne geçmiştim. Etrafa baktığımda bilmediğim bir yere gelmiştim. Kedi ise çoktan kaçmıştı... Süper!

Yanımda olan banka oturup etrafı inceledim. Buraya daha önce gelmemiştim. Ayrıca koşmak beni susatmıştı. Ofladım. Bankın yanında duran bardağı fark edince oraya döndü bakışlarım. İçinde su olan bir bardaktı bu. Az önce burada olmadığına yemin edebilirdim!

Bardağı alıp otopsi yaparcasına incelemeye başladım. Bakmayın öyle, içinde zehir olabilir? Tamam abartıyorum.

Güvenli olduğuna emin olduktan sonra suyu içtim. Bardağı geri koydum.

Pekala şimdi... Buradan nasıl çıkacaktım? Etrafa tekrar baktım. Terk edilmiş bir ev vardı. Yıkık döküktü. Dışı simsiyahtı. Böyle bir evde hangi akıl hastası yaşar yav?

''Çığlık, ne yapıyorsun burada?'' Sesin geldiği yere baktım. Uray yanımda dikilip bana bakıyordu. Omuz silktim. ''Kayboldum.'' Sırıttı. Çok mu komik piercingine tükürdüğüm? ''Evin yolunu bilmiyor musun?'' Göz devirdim. Dalga mı geçiyorsun?!