okumanızı önermiyorum cidden hangi kafayla böyle bir kitap yazdım ben bnc okmyn yni
✘KÜFÜR İÇERİR!✘
♛ ♛
''İstersen tekrar döv beni. Vur dediğimde vur bana, ama ben gerçekten üzgünüm ve seni seviyorum.''
♛ ♛
Beni görünce hepsi gülümsedi ve beni süzdüler. Korkuyorum ulan. Sadist falan olabilirler mi?
Annem koltuktan kalktı. Annem demek çok garip oluyor. Benim zaten annem var(dı). Ama o üvey, bu gerçe-... Sanırım kara delikte kaybolmak üzereyim.
Annem yanıma geldi ve yüzümü avuçlayıp daha fazla gülümsedi. ''Bu kadar tatlı olacağını bilmiyordum Çığlık!'' dedi sevinçle. Bana bilmediğim bir şey söyle be kadın.
Ardından abim yanıma geldi. Bana sırıtarak baktı. ''Seninle çok iyi anlaşacağız ufaklık.'' deyip saçımı kırıştırdı. İki kaşımı kaldırdım. Annem yüzümü avuçlamayı bıraktı. Babamda yanıma gelip gülümsedi. Herkes gülümsüyor lan. Uray'a baktı. ''Sen gidebilirsin artık.'' Uray'a döndüm bende. Zorla gülümseyip başını salladı. Göz göze geldik. Sırıttım. El salladım ona. Sırıtıp o da elini salladı. Dudaklarını oynatarak 'Görüşürüz prenses.' dedi. Zaten görüşemezsek şaşarım. Numaranı aldım ya. Kork benden. Son bir kez göz kırptı bana ve arkasını dönüp odadan çıktı. Sarp'ta kapıdan el salladı bana. Sonra ikisi de gitti. Sanırım onları bir daha göremeyeceğim...
Ah, kabul ediyorum. Uray'ı özleyeceğim. Neden bilmiyorum. Daha yeni tanıştık ama gitmesine üzüldüm. Herhalde bir kaç gün sonra unuturum.
Umarım yani...
♛ ♛ ♛ ♛ ♛
⌚1 AY SONRA⌚
▪▪URAY▪▪
Tam 1 ay olmuştu. Çığlık'ı saraya bırakıp gideli 1 ay olmuştu. Hala onu unutamamıştım. Tuhaf... Şimdiye yüzünü dahi unuturum sanıyordum. Ama olmadı.
Onun bildiğinin aksine ben onu 1 yıldır tanıyordum. 1 yıl önce okuduğumuz okula gelmişti. Geldiği ilk günlerde teneffüslerde hep görüyordum onu. Sonuçta aynı sınıfta değildik... Arada bir bahçeye çıkıp dolaşırdı. O zamanlar arada izlerdim onu. Prenses olduğunu bilmiyordum tabii ki. Bilseydim çoktan onu saraya götürmüştüm. 1 buçuk yıl önce onu bulmak için dünyaya geldim. Bulunca tekrar öbür tarafta yaşamaya devam edecektim. Ve öylede yaptım.
1 yıl boyunca onu uzaktan izledim. Hoşlanmıyordum, hala da hoşlanmıyorum ama nedensizce onu bir daha göremeyeceğim için üzülüyorum. Sürekli aklımda. Saçma gelmeye başladı artık. Onu düşünerek çürüyeceğim galiba.
Çığlık'ı unutmak adına salonda oturduğum koltukta kalktım ve mutfağa yöneldim. Dolaptan içkiyi aldım ve masaya bıraktım. Bir de bardak alıp içine doldurdum. Sarhoş olursam unuturdum belki onu. Doğa üstü bir varlık olduğum için kolay kolay sarhoş olmam. Sanırım olmak içinde bütün şişeyi bitirmem lazım.
