MELEZ PRENSES

M.P.♥7

♛ ♛ ♛ ♛ ♛

Medyadaki resmin arka planında kalan yeşilli adama sesleniyorum; Ulan önünde Camila var. Oraya bakacağına gel Camila ile iki selfie çekil. Camila olum, hani Fifth Harmony'den. Boru değil.

Neyse... fjdskgsdhuıgojsfodhsdhgjsd

♛ ♛ ♛ ♛ ♛

▪ÇIĞLIK▪

Şuan ailece yemek yiyorduk. Ben ise Uray'ı düşünüyordum hala. Neden öylece gittiğini bilmek istiyordum.

''Kızım iyi misin?'' dedi annem. Aklıma üvey annem geldi. Acaba şimdi ne yapıyorlar?

'Gittiğin için halay çekiyolardır'

Sus sen geri zekalı Hatçe.

''İyiyim.'' dememle birlikte telefonuma mesaj geldi. Hiç arkadaşım yok ki benim. Kim atmış olabilir?

Ailemin tuhaf bakışları eşliğinde telefonu alıp açtım. Saat 8 idi.

Mesajını açarken Türkcell olmasını umdum. Belki sapıktı mesajı atan kişi?

Gönderen kişiyi görünce sapık olmasını yeğledim. Mesajı Uray atmıştı. Onu aradığım için numaramı biliyordu herhalde. Anlamıştı benim olduğumu. Salağım ben ya. Neden numarayı gizliye almıyorum ki?

'Çünkü yazar öyle istedi'

Mesajı açıp ne yazdığına baktım.

''Çığlık hemen sarayın çıkışına gelir misin? Lütfen...''

İster istemez sırıttım. Buraya kadar gelmiş miydi?

''Kim?'' dedi abim. Hemen bakışlarımı ona çevirip aklıma gelen en şeyi söyledim. ''Türkcell.'' Tek kaşını kaldırdı. Abi onu ben yapamıyorsam sende yapma bir zahmet ya. ''Ne zamandır Türkcell'den gelen mesajlara gülümsüyorsun?'' Abi sınav mı yapıyorsun? Rahat bırak. ''Türkcell benim kankim ya. Sus sen.'' dedim. Hepsi birden güldü.

Tabağımdaki son lokmayı ağzıma atıp ''Bon odomdoyom.'' dedim ağzım doluyken. Abim yüzünü buruşturdu. ''Ağzın doluyken konuşma bücür.'' Aramızda 2 yaş vardı. Hiçte bücür değildim. ''Bono no.'' dedim ve masadan kalktım. 'Masadan' diyorum çünkü masaya oturmuştum. Sandalyeye oturmuyorum ben. -Hayattan soğutan bir espri jskdj-

Odama çıktım ve yatağa oturdum.

''Çığlık kim?'' yazdım şansımı deneyerek. Bir umut, anlamazdı Çığlık olduğumu. Hemen mesaj geldi.

''Hadi Çığlık. Sen olduğunu biliyorum. Uzatma ve gel.''

Göz devirdim görmesede. N'acapcaksın beni Uray ya?

''Ben olduğumu nasıl anladın?''

''Lütfen gelir misin artık.''

Neden bu kadar ısrar ediyordu ki? Kendimi korku filmindeki salak kızlar gibi hissettim. Kız aşağıdan ses geldiği için bodruma giderdi ve ölürdü... Uray beni öldürebilir miydi? Teknik olarak ben ondan daha güçlü olduğumdan cevap hayırdı.

''Hayır.'' yazdım. İnadım inat. Ölmeye niyetim yok.

''Çığlık hadi ama. Şuan cidden zor durumdayım.''

Ne yapıyor da zor durumda oluyordu?

Dışarıda bir kız çığlığı duydum. Hemen cama gidip etrafa baktım. Hiç bir şey yoktu ki!