MELEZ PRENSES

M.P.♥19

♛ ♛ ♛ ♛ ♛

Bugün benim doğum günüm biçızlar öjdslkljdjkfksfj

♛ ♛ ♛ ♛ ♛

Okula geldiğimizde arabadan indim ve Uray'ın inmesini bekledim. Her şey normaldi şimdilik. Sarp ve İdil evdeydiler, çünkü İdil hala hiç bir şey hatırlamıyor. Eğer bu sonsuza kadar sürerse sıçtık.

Uray arabadan inince okula yürüdük.

Bahçede yürürken bir adet konuşan fondöten gördüm. Ah pardon, Kumsal'mış.

♛ ♛ ♛ ♛ ♛

Her şey ekşınsız geçiyordu. Ben ise bir şey olacak, yine vurulacağım diye tetikteydim.

Zil çalınca bir oh çektim. Sonunda hocanın cırtlak sesinden kurtulmuştum.

Uray'a döndüm. ''Ben tuvalete gidiyorum.'' deyip kalktım.

''Tuvalet değil, lavabo. Biraz saygılı ol.''

Omuz silktim ve sınıftan çıktım. Şimdi tuvaleti nasıl bulacağım peki? Bir tuvalet olsam nerede olurdum? Heh, buldum tamam.

Tuvaleti görünce oraya koştum. Hemen bir kabine girdim. Bundan sonrasını anlatmama gerek yok değil mi :)

İşim bitince bir kilit sesi duydum. Aha. Bittim ben.

Hemen kabinden çıktım ve etrafa baktım. Kimse yoktu? Hemen diğer kapıyı açmaya çalıştım. Kilitli. Süper.

Kapıya vurdum. ''Çıkarın beni ulan!'' Ses yok. ''Açın şu kapıyı!'' Hala ses yok. ''Lan ibneler!'' Ve bir gülüşme sesi... Kumsal. Siktim ebeni filli boya kılıklı sürtük.

''Kumsal veya Sahil, her neysen. Hemen beni buradan çıkar!''

Bir kahkaha duydum. Tahminen yanında bir kişi daha vardı.

''Şu işe bak. Anahtarı kaybettim.'' dedi kapı arkasından.

Tamam. Sakinim. Ben prensesim ya.

Biraz geri çekilerek kapıya tüm gücümle uçan tekme attım. Kapı pert.

Dışarı çıkarak Kumsal'a ölümcül bakışlarımı attım. Ona yaklaştım ve duvara ittim. Hayır, lez değilim. Saçmalamayın!

''Eğer bunu yaparsan sürdüğün eyelinerı kıçına sokarım.'' deyip sınıfa yürüdüm. Noled olsun çok cool'um.

♛ ♛ ♛ ♛ ♛

Saat akşam 20:40 olmuştu. Uray, Sarp, İdil ve ben, hepimiz benim odamdaydık. Okulda Kumsal bir kaç kez daha bulaşmıştı bana ama küçük şeylerdi.

''Şişe çevirmece oynamak isteyen?'' diye bir öneri sundu Sarp. Herkes onaylayan mırıltılar çıkardı.

Odanın ortasına çember kurarak oturduk. Şişe çevirmece için az kişiydik.

Odamın çöpünden boş bir şişe aldım. Herkes bana 'olmamış bu' bakışlarını atıyordu. Kolaysa siz boş şişe bulun lan.

Şişeyi ortaya koydum.

''İçkiniz var mı?'' dedi Uray.

''Yok.''

''Gidip alalım o zaman.''

Üşengeçlikte mastır yapmış birine bu denmez ki.

♛ ♛ ♛ ♛ ♛

''Bacaklarım...'' diye yakındım. ''Ağlıyorlar sanırım.''