His girl [[Part one]]

Hoofdstuk 6

'Goedemorgen prinses.' Fluistert Justin in mijn oor. Van schrik draai ik me om en rol zo uit bed. Ik
zucht en het duurt even voordat ik realiseer waar ik ben. Langzaam sta ik op en ga weer zitten op het randje van het bed.
'Hey.' Breng ik moeilijk uit terwijl ik om mij heen kijk. Ik heb vannacht in Justins bed geslapen, maar veel kan ik mij er niet van herinneren. Het enige wat ik weet is dat ik na mijn mentale breakdown gelijk ging slapen. 'Kon je vannacht niet zo goed slapen?' Vraagt Justin terwijl hij met zijn hand over mijn arm streelt. Ik glimlach moeilijk.
'Ja, ik had moeite met slapen.' Justin knikt bedenkelijk. 'Je hebt je slaap wel nodig. Vooral nu.' Ik rol met mijn ogen, maar knik uiteindelijk toch. Justin heeft wel gelijk, maar ik vind het moeilijk om hem gelijk te geven. Ik vind het in het algemeen moeilijk om over mijn gevoelens te praten. 'Kom laten we gaan ontbijten.' Probeer ik erover heen te praten. Justin knikt en samen lopen wij naar beneden toe. Als we 'gezellig' aan tafel zitten komt Justins moeder naar beneden. 'Goedemorgen! Hebben jullie goed geslapen vannacht?' Met een ongemakkelijke lach kijk ik Justin aan, in de hoop dat hij iets zegt. 'Ja, mam. Heerlijk zelfs.' Plaagt Justin. Pattie glimlacht en loopt weer weg. Blijkbaar moet ze weer werken. 'We moeten opschieten, want school wacht niet op ons.' Grapt Justin terwijl hij een broodje kaas eet. Ik knik teleurgesteld. Het liefst blijf ik voor altijd hier en hoefde ik niet naar school. 'Ik wil niet.' Fluister ik zachtjes terwijl ik naar mijn broodje staar. Justin schuift op van de stoel tegenover mij, naar de stoel naast mij.
'Hey, we gaan het er beste van maken. Je hebt mij nu en je bent niet meer alleen.' Glimlacht Justin terwijl hij mijn hand vastpakt en erover wrijft. Mijn hand begint te tintelen. Ik weet niet wat dit gevoel moet voorstellen, maar het voelt zo verdomd goed. 'Nou ik ga mij maar aankleden dan.' Ik sta op en glimlach nog even naar Justin voordat ik naar boven toe loop. Verschillende emoties gieren door mijn lichaam wanneer ik babyfoto's van Justin samen met zijn moeder zie. Zulke foto's heb ik niet mijn moeder, tenminste niet dat ik weet. Ik open de slaapkamerdeur en ik merk dat de eerste tranen al over mijn wangen rollen. Ik haat huilen, het laat me zo zwak voelen. Alsof ik niks anders kan doen dan janken. Om mijn negatieve gedachtes te verminderen, bedenk ik wat ik vandaag aan kan trekken. Geen korte mauwen in ieder geval. Ik pak een zwarte broek met een zwarte trui. Ik zucht met zware tegenzin. Ik heb echt geen zin om naar school te gaan, maar helaas is school verplicht.

Als ik overal klaar mee ben ga ik in de auto zitten, want ik moet weer eens wachten op Justin. Hij doet er best lang over. Straks komen we nog te laat. Ergens hoop ik dat we te laat komen, maar aan de andere kant ook totaal niet. Als we te laat komen, moeten wij later de klas binnen komen. Dat betekent dat iedereen mij aankijkt en gaat lachen. Ondanks dat ik daar aan gewend ben, doet het nog steeds veel pijn. Na ongeveer vijf minuten komt Justin eindelijk aanlopen. 'Hey, zit je hier al lang?' Ik schud mijn hoofd van niet. 'Het komt goed.' Fluistert Justin terwijl hij een kus op mijn wang geeft, wat mij laat blozen. Ik knik zachtjes. Ergens hoop ik dat Justin gelijk heeft, maar ik ken mijn klas.

Wanneer we dan toch te snel op school zijn aangekomen, zie ik Nicky vol enthousiasme naar mij zwaaien. Ik frons, want wie wilt er nou met mij omgaan? Toevallig Justin, maar dat is ook de enige die ik ken. Ongemakkelijk zwaai ik terug en verbreek snel het oogcontact.
'Hey Nevaeh, hoe is het?' Ik zucht en draai me om en zie een veel te vrolijke Nicky voor me neus staan. Ik kijk nog één keer om naar Justin, maar die is al naar zijn vrienden toegelopen. Een steek van angst gaat door mijn hart, maar ik weet dat ik niet te onafhankelijk van hem kan worden. Ik draai me weer terug om naar Nicky en glimlach geforceerd.
'Het gaat uitstekend! Met jou?' Nicky fronst, alsof ze een ander antwoord had verwacht. 'Dat is opmerkelijk. Aangezien jij altijd zo down bent.' Ik glimlach sarcastisch. 'Ja hoe zou dat toch komen?' Een kleine, ongemakkelijke stilte vult de ruimte tussen ons. 'Oh wacht!' Begin ik alsof ik het antwoord ineens weet. 'Jij bent een van de redenen dat ik word gepest!' Nicky knikt en kijkt naar de grond. 'Hoe vaak moet ik nog sorry zeggen?' Ik haal mijn schouders op en loop weg, richting de klas.
'Hey aandacht slet!' Roepen een paar vierdejaars. Ik zucht en tranen komen al op, maar ik kan ze wegslikken. Net nu ik dacht dat ze weg zijn, komen ze op mij afgelopen. Een steek van angst gaat door mijn lichaam heen en ik merk dat ik begin te trillen. 'Hallo, stop is met lopen.' Bang kijk ik om mij heen, maar er is niemand die op mij let. 'Dus je bent met Justin, maar je hebt seks met Ryan?' Schreeuwt een jongen die ik totaal niet ken. 'Wat? Ik heb nog nooit met Ryan het gedaan, wat lul jij allemaal?' Roep ik verontwaardigd. 'Dus je zegt dat Ryan liegt? Volgens mij ben jij hier de leugenaar slet!' Die woorden heb ik eerder gehoord van mijn moeder, toen ik tien was.