His girl [[Part one]]

Hoofdstuk 39:

NEVAEHS POV:

Hoofdpijn, zulke erge hoofdpijn. Ik voel aan mijn hoofd en voel een plakkerig spul. Ik haal mijn hand ervan af en zie dat er bloed zit. Shit. Ik heb hier geen eten, geen drinken. Ik sterf van de dorst. Als ik wil gaan liggen op de grond gaat de deur open. Het was hier al de tijd donker en nu komt er een straaltje licht naar buiten. Mijn ogen doen gewoon zeer. 'Zo lekker geslapen?' vraagt Ryan met een glimlach op zijn gezicht. Hij komt dichterbij en het zweet breekt nu al bij mij uit. 'Ryan alsjeblieft laat me los.' smeek ik. Ryan begint te lachen. 'Lieverd toch, het liefst wil ik gewoon dat je bij mijzelf thuis bent. maar dan komt Justin je opzoeken en dan ben ik je weer kwijt.' zegt hij op een lieve toon. 'Maar Justin is je beste vriend, hoe kan je hem zo gebruiken?' vraag ik boos en verdrietig te gelijk. 'Hij gebruikt je niet goed babe.' Ik lach sarcastisch. 'Ohnee? Gebruikt hij mij niet goed, jij wel wil je zeggen?' schreeuw ik boos, maar ik heb er gelijk weer spijt van want er komt weer een klap naar mijn gezicht. Ik snik. Ik wil hier zo snel mogelijk weg, maar ja wie zal mij nou zoeken? 'Zou je nu even je grote mond willen houden ja?' roept Ryan boos. Bang knik ik. 'Mag ik douche?' mompel ik. Ryan knikt en trekt me mee naar een andere kamer. Daar staat een kleine douche met een spiegel en een w.c. Helaas geen raampje waar ik uit kon klimmen. 'Ik geef je een half uur.' Ik knik en doe de deur op slot. Ik kijk in de spiegel. Blegh, ik zie er echt niet uit. Ik doe mijn ondergoed uit en stap onder de douche. Ik laat de stralen over mijn lichaam glijden, maar ik geniet echt niet van deze douche. Ik haat het eigenlijk. Ik wil weg hier. Tranen stromen weer over mijn wangen. Snel doe ik de douche uit en droog me af met een veel te ruwe handdoek. Ik trek nieuwe ondergoed aan en doe mijn haren in een vlecht. Ik voel me vies, ondanks dat ik net mijn douche heb gehad. Ik doe de douche deur open en zie Ryan met een big smile kijken. Ik rol met mijn ogen. 'Je ziet er mooi uit.' Ik frons een wenkbrauw en negeer zijn compliment. Trouwens, ik weet niet of ik het als een compliment moet opvatten, want hij heeft mij ontvoerd. En ik mis Justin en Shirley zo erg. Ik voel de tranen weer opkomen, maar ik knipper ze weg. 'Ryan waarom doe je dit?' vraag ik als ik weer terug op dat rot kamertje ben. Ryan negeert me en kijkt naar de grond. Wacht, zie ik nou een schuldige blik in zijn ogen? 'Ryan?' dring ik door. Op een of andere manier was ik nu niet bang. 'Weet je.' begint hij. 'Ik wil het ook niet, maar ik moet.' Ik kijk hem raar aan. 'Hoezo je moet?' Ryan haalt zijn schouders op. 'Ik mag het niet zeggen.' Ik sta op en ga naast hem staan. 'Vertel.' Ryan zucht en kijkt me aan. 'Ik vind je wel echt leuk, maar ik zou jou nooit iets kwaads kunnen doen, ik moest altijd die klappen geven van iemand en toen ik dat deed was ik altijd dronken.' Ik slik. 'En ik wil jou niet pijn doen, maar als ik dat niet doe , dan ben ik de eerst volgende die je kunt begraven.'  Mijn ogen worden groot. 'Serieus Ryan als je nu niet verteld wie ga ik gillen.' Ik zie woede in Ryans ogen en duik meteen naar achter. 'Lieve schat, wees nou eens een keer stil ja!' schreeuwt hij boos met tranen in zijn ogen. 'Ik ga bellen.' snauwt hij en loopt weg...

JUSTINS POV:

We zijn nu al een dag bezig met die telefoon te hacken, maar het lukt niet. De politie kan nog niks doen, en ik heb al wat dingen getweet, maar niemand kan echt iets doen. 'Nog een keer!' zegt Shirley volhoudend. Vol spanning knik ik en ga op haar bank liggen. Ik heb de hele nacht niet geslapen. Ik kon niks anders denken dan aan Nevaeh. Hoe zal het met haar zijn? Ze leeft toch nog wel? 'YES!' hoor ik achter me. Als een speer schiet ik van de bank af en sta naast Shirley. 'We zijn binnen!' roept ze blij. 'Oké, kun je zien waar hij is?' Shirley knikt. 'Hij is nu aan het bellen, maar hij is bij een afgesloten club.' Maar dan schiet mij iets te binnen. 'Ik weet waar het is!' roep ik enthousiast. Ik geef Shirley een knuffel en trek haar mee naar mijn auto. Zonder dat ik zelf door heb  waar we heen gaan rij ik automatisch naar de plek waar ik heen moet. 'Hier is het, maar wees stil.' fluister ik naar Shirley. Ze knikt en samen stappen we uit. 'Oké , we moeten nu heel voorzichtig zijn , want je weet nooit waar Ryan in toe staat is.' Zonder iets te zeggen pak ik Shirley's hand vast en lopen we een gebouw in. Ik hoor gesnik in een kamer. Dat moet Nevaeh zijn. Zonder na te denken ren ik erop af , maar de deur zit op slot. 'En nu?' vraagt Shirley bang. 'Ik breek wel in.' Ik neem een loopje aan en trap de deur in. Verschikt kijk ik om me heen en zie op de grond Nevaeh liggen. 'Schat!' roep ik opgelucht. Ik ren naar haar toe en zie haar in haar ondergoed zitten. Tranen stromen over mijn wangen. 'We halen je hier uit hè.' Nevaeh kan alleen maar knikken. 'Shirley , blijf jij even bij haar, ik ga die klootzak is een lesje leren!' roep ik boos. Shirley knikt en rent als een gek naar Nevaeh. Gelukkig heeft ze haar beste vriendin weer terug. Oké back to reality Justin, zoek Ryan. Ik loop door het huis heen, maar zonder resultaat. Als ik naar buiten loop zie ik Ryan huilen. Ach. gaat meneertje nu zielig doen?  Boos loop ik op hem af. 'Durf je wel?' schreeuw ik boos. Ik zie Ryan schrikken en schuldig kijken, maar het boeit me allemaal niet. 'Ik durf veel ja.' zegt hij dronken. Oke hij heeft dus veel gedronken. 'Ryan, what the hell dude? Ik dacht dat we beste vrienden waren?' schreeuw ik nog steeds boos. 'Ik geef me wel aan.' snauwt Ryan en hij stopt voor mijn neus. Wauw, wat heb ik zin om hem een klap te geven, maar ik hou me in. Ik trek Ryan mee naar de auto en bind hem vast. 'Wacht jij hier maar sukkel.' roep ik boos. Ik ren naar Nevaeh en til haar op. Ik zet haar voorin de auto en laat Shirley naast Ryan zitten, zodat zij op hem kan passen. We rijden naar de politie en geven Ryan af. Hem laat ik maar, dat regelt de politie wel. 'Lieverd, gaat het?' vraag ik aan Nevaeh. Ze knikt en kijkt uit het raam. De hele tijd is iedereen stil. Shirley moest nog even weg dus die zette we ergens af. 'Mag de radio aan?' vraagt ze snikkend. Ik knik en geef haar snel een kus. Ze zet Believe op. Ik grinnik. Het is altijd grappig om jezelf terug te horen. Aangekomen thuis til ik Nevaeh op en leg haar op de bank. 'Shit, al mijn spullen liggen daar nog.' zegt ze zachtjes als ik haar op de bank gelegen heb. 'Maakt niet uit, we kopen wel nieuwe,  maar ga nu wat slapen.' Ze knikt en ik geef haar nog een kus. Wat hou ik van haar. En wat ben ik blij dat ik haar terug heb..

Nevaeh's pov:

Als ik wakker wordt, zie ik dat alles donker is en gelijk word ik bang. Oké, in dat huis kreeg ik medelijden, maar onderweg besefte ik dat hij gewoon loog tegen mij. Hij was degene die mij wou, en mij niet kreeg. Waar is Justin? Hoe durft hij mij alleen te laten? Tranen stromen over mijn wangen. 'Justin!!' roep ik bang. Gelijk komt Justin naar beneden rennen. 'Wat is er?' hijgt hij. 'Ik ben bang.' zeg ik zachtjes. 'Kom maar bij mij liggen lieverd.' En hij pakt mijn hand vast. Als ik in bed lig draai ik me om , en besef dat ik Justin nog niet bedankt had. 'Justin, heel erg bedankt.' zeg ik half slapend. 'Lieverd, graag gedaan, i love you.' 'I love you too.' zeg ik, en kort daarna val ik in slaap.